Αρκετά χρόνια πριν, έψαχνα δουλειά σαν τρελή. Δε θυμάμαι πόσα βιογραφικά είχα στείλει, από τα οποία φυσικά καμιάν απάντηση δεν πήρα, γιατί στην Ελλάδα το να στείλεις απάντηση ακόμα και αρνητική θεωρείται κόπος. Αλλά βίωσα έντονα αυτό που όλοι βιώνουμε, μαζεύουμε χαρτιά, στολιζόμαστε, πηγαίνουμε στα ραντεβού, δίνουμε τις συνεντεύξεις ή αφήνουμε κάπου στον όγκο των υπόλοιπων αιτήσεων και το δικό μας χαρτί και περιμένουμε, περιμένουμε, περιμένουμε.
Μόνο στο μιλητό έπαιξαν κάποιες δουλειές, που και καλά οι γνωριμίες θα βοηθούσαν και ξέρεις τώρα πως είναι, του είπα, του είπε, τα είπανε, κλείσε ένα ραντεβού και πήγαινε, πες ότι είσαι από μένα μήπως δεν το θυμάται… Φτιάχνεσαι, ετοιμάζεσαι ξανά, ανασκουμπώνεσαι, μαζεύεις κομμάτια και πας. Και με τα πολλά και τα λίγα, αφού σου την πέφτει ελαφρά ο γνωστός του γνωστού, σού λέει πως είναι κλίκα μεγάλη αυτός ο επαγγελματικός χώρος και δύσκολα γίνεσαι συνεργάτης και ότι για να μπεις στην κλίκα (γιατί ξέρεις πως είναι τώρα τα πράγματα), θα πρέπει να κάνεις διάφορα για να γίνεις παρέα τους και νιώθεις την ανάσα του ξαφνικά πολύ κοντά, αφού έχει πλησιάσει τόσο για πρώτη συνάντηση και στα είκοσι τόσα χρόνια σου, δεν ξέρεις τίποτα από τη βρωμιά του κόσμου, παρόλο που κάτι υποψιαζόσουν.
Αυτό κυρίες και κύριοι είναι σεξουαλική παρενόχληση κι ας μην έχει γίνει ακόμα βιασμός. Και λέω ακόμα, γιατί συνήθως, κάτι τέτοιες πρώτες επαφές μπορούν να εξελιχθούν σε βιασμό πριν καταλάβεις τι έγινε! Αυτό είναι στριμωξίδι στη γωνία χωρίς να σε έχει ακουμπήσει χέρι. Αυτό σε καθηλώνει και σε κόβει κρύος ιδρώτας. Αυτό σε αποσυντονίζει, σε προσβάλει, σε μειώνει, σε ποδοπατά, σε αποδυναμώνει, σε τρομάζει, σε βασανίζει, σε κακοποιεί χωρίς καν να σε έχει αγγίξει ο γνωστός του γνωστού, το καλό παιδί που τον ξέρουν όλοι και κανείς δε θα σε πιστέψει αν πεις κουβέντα γι αυτόν. Αυτόν τον γελοίο, αυτόν τον απαίσιο, αυτό το σιχαμερό άτομο που βρίσκεται σε θέση ευθύνης και κάνει κουμάντο στην επαγγελματική σου πορεία πριν καν αυτή ξεκινήσει!
Κι άμα είσαι άβγαλτο παιδί και δε φτάνει ο νους σου το μέγεθος της διαστροφής που υπάρχει στον κόσμο, τι κάνεις; Φεύγεις.
Κι όταν σού λέει ο άλλος, ελάτε ξανά στο ραντεβού αλλά με φούστα αυτή τη φορά και αναβείτε κατεβείτε τη σκάλα, τί κάνεις; Φεύγεις;
Εγώ έφυγα. Γιατί ίσως είχα την επιλογή να το κάνω, δεν έμενα ούτε στο δρόμο ούτε πεινούσα, άλλοι πλήρωναν για μένα ακόμα.
Όμως πάντα και για πάντα θα μετανιώνω που δεν τους έβρισα έστω, που δεν έκανα μια μήνυση ή μια καταγγελία. Έπρεπε να γίνει μια καταγγελία στο συγκεκριμένο σωματείο της κλίκας, της παρέας του δηλαδή που το πιο πιθανό θα ήταν να μην έβγαζα ποτέ άκρη και να στιγματιζόμουν ως τι να πω, ελάτε να βρούμε μαζί τα επίθετα, άλλωστε με μεγάλη ευκολία τα δίνουμε σε όσους, όσες ξεστομίσουν, ότι βίωσαν έστω και μια φορά στη ζωή τους παρενόχληση.
Και κυρίως θυμώνω που δε βρήκα να φτύσω τον γνωστό του γνωστού του καλού παιδιού, που είμαι σίγουρη ότι το βράδυ στα μπαράκια θα το συζητούσαν και θα γελούσαν παρεάκι, πίνοντας τα ποτά τους και ψάχνοντας το επόμενο θύμα!
Δεν ήταν μία η φορά βέβαια, αλλά δεν έγινε και κάτι. Οι παρενοχλήσεις που ΔΕΝ είναι φλερτ πάνε κι έρχονται σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους, οπουδήποτε και μείς μαθαίνουμε να κάνουμε τα στραβά μάτια για να μη χάσουμε ίσως τη μοναδική πηγή εισοδήματός μας.
Το θλιβερό στην κοινωνία μας ότι ξεκινάς να βρεις το δίκιο σου και καταλήγεις να είσαι οτιδήποτε άλλο εκτός από θύμα.
Κι αυτή είναι η μόνη αλήθεια για την οποία κανείς δε σε προετοιμάζει. Κανείς δε σου λέει ότι σα βγεις στον πηγαιμό για τη δουλειά σου ή τις σπουδές σου ή ό,που πας τέλος πάντων, το αφεντικό θα έρθει ξαφνικά εκεί που εργάζεσαι και θα ξεκινήσει το μασάζ στην πλάτη σου, θα πλησιάσει πολύ κοντά να σου πει ότι το άρωμα που φοράς τον έχει μουρλάνει και θα σε κυνηγά με το βλέμμα του χωρίς να του έχεις δώσει το ελάχιστο δικαίωμα και όλα αυτά πολλές φορές με τη σύζυγό του δίπλα! Θα κάθεται μαζί σου ως αργά που φεύγεις για να στην πέσει στον διάδρομο, θα σε στριμώξει πίσω από τη βιβλιοθήκη, θα σου στέλνει προσβλητικά μηνύματα μέχρι να φτάσει η πίεση σου στο κόκκινο και να μην ξέρεις από πού να φύγεις.
Υπάρχουν πολλών ειδών σεξουαλικές παρενοχλήσεις-κακοποιήσεις για τις οποίες μπορούμε να ενημερωθούμε τώρα πια εύκολα. Υπάρχουν και πολλοί τρόποι διαφυγής, για μένα, ο εξής ένας. Φεύγεις. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μείνεις. Αν το καταγγείλεις αμέσως, ακόμα καλύτερα. Αλλιώς φεύγεις, ψάχνεις αλλού τύχη, γίνεσαι κι εσύ ένα ακόμα θύμα ανάμεσα στα πολλά, αλλά τυχερό που αυτό δεν είχε συνέχεια και το υποτιθέμενο φλερτ που αυτός θα έβρισκε να πει ότι έκανε για να δικαιολογηθεί, έληξε άδοξα πριν γίνει βιασμός. Δεν πειράζει τι θα σου πουν και τι θα ακούσεις. Ας είσαι ακόμα μία τρελή ανάμεσα στις πολλές, τουλάχιστον δεν κακοποιήθηκες σωματικά με όσα αυτό συνεπάγεται.
Κουβέντα να γίνεται, αλλά τον τελευταίο καιρό και τι δεν έχουμε ακούσει στις ειδήσεις για καθυστερημένες καταγγελίες σεξουαλικών παρενοχλήσεων. Καθάρματα και ανώμαλοι υπάρχουν παντού, σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους και όχι μόνο! Οι γνωστοί άγνωστοι παράγοντες με θέση κύρους και δύναμης, βρίσκονται παντού, σε κάθε τομέα δράσης της ζωής και τα θύματά τους είναι και παιδιά και μικρά κορίτσια και γυναίκες. Κι όσοι πολλοί κι αν είναι οι μισογύνηδες που κατηγορούν κάθε γυναίκα που θα φτάσει να πει κάτι τόσο προσωπικό, άλλοι τόσοι είναι οι θύτες κι ακόμα περισσότερα τα θύματά τους. Γιατί ο θύτης είναι ένας, όμως τα θύματά του πολλά.
Αηδιαστικό και σοκαριστικό να κατηγορούν οι σχολιαστές των πάντων τις γυναίκες που τολμούν να μιλήσουν με χρονοκαθυστέρηση ή χωρίς! Εμετικό να διαβάζει κανείς τα σχόλια των υπανθρώπων που πολλές φορές δείχνουν χαρά με έναν βιασμό, αφού αυτή τα ήθελε! Κι ακόμα πιο λυπηρό να ψάχνουμε να βρούμε τις αιτίες για τις οποίες έγινε η σεξουαλική παρενόχληση, λες και είναι κάτι που δικαιολογείται! Η παρενόχληση θα προκύψει είτε φοράς μίνι είτε κελεμπία! Και συ που κάνεις προσβλητικό σχόλιο για την κάθε γυναίκα είσαι ήδη βιαστής!
Δεν έχω απάντηση μόνο έντονο προβληματισμό και θλίψη. Είμαστε άρρωστοι ως κοινωνία, από άκρη σε άκρη κόσμου!
Ελπίδα Π.
