Όταν η αγάπη κερδίζει ακόμα μια φορά…
Φωτιές στην Καλιφόρνια που καίνε ακόμα. Χιλιάδες εκτοπισμένοι απ’ τις εστίες τους.
Άνθρωποι πετούν στην κυριολεξία στα πιο δύσκολα σημεία σε χρόνο ρεκόρ, φορώντας μια ειδική στολή με μικροτουρμπίνες.
Μικροσκοπικά ρομπότ αόρατα στο μάτι περιμένουν έτοιμα να πολεμήσουν καρκινικά κύτταρα.
Ένα εκατομμύριο άνθρωποι νεκροί από μια αρρώστια που ο φόβος έχει κάνει πολλούς να αρνηθούν την ύπαρξή της.
Τραμπ και Μπάιτεν σε ένα ντιμπέιτ παρωδία για γέλια και για κλάματα.
Παιδάκια απ’ όλο τον κόσμο ζουν υπό νέους όρους και συνθήκες, κοιτάζοντας με απορία την προκοπή του κόσμου των μεγάλων.
Περιουσίες που χάνονται από τη μια στιγμή στην άλλη και στο λεπτό άνθρωποι βολεμένοι βρίσκονται άστεγοι και μόνοι.
Από τις καλλιέργειες τσαγιού της Σρι Λάνκα γυναίκα νέα δηλώνει πως η εκπαίδευση είναι η μόνη επιλογή για καλύτερη ζωή (την ίδια στιγμή που επιτυχία στην Ελλάδα θεωρείται η συμμετοχή στο Μπιγκ Μπράδερ!).
Η παγκόσμια ειρήνη λέει όμως μια μεγάλη εταιρεία τσαγιού ανθίζει μόνον όταν οι άνθρωποι έρχονται κοντά #ΝΟΤ.
Αρμενία Αζερμπαϊτζάν, Αζερμπαϊτζάν Αρμενία και στη μέση το Ναγκόρνο Καραμπάχ κι οι Τούρκοι, σε θέση νέας Αμερικής.
Δωδεκάχρονη Ινδή ρακοσυλλέκτρια θάβεται κάτω από τόνους σκουπιδιών. Χιλιάδες άνθρωποι ζουν μέσα στα σκουπίδια κάνοντας αυτή τη δουλειά.
Σε πλημμέλημα μετατρέπεται το αδίκημα της αιμομιξίας. Τα ισόβια γενικώς γίνονται μερικά χρόνια, δεν υπάρχει χώρος άλλωστε.
Ποιός πληρώνει τη νύφη θα είναι πάντα υπό διερεύνηση.
Και στα ενδιάμεσα επειδή η ψυχή του ανθρώπου δεν τ’ αντέχει όλα αυτά, φτιάχνει ένα όμορφο δωμάτιο και μπαίνει μέσα. Εκεί υπάρχουν όλα και η ασφάλεια και η ησυχία και η ειρήνη και η υγεία…
Κι όμως. Ακόμα κι έτσι, ακόμα και με τον καταιγισμό των ειδήσεων και των νέων που προκαλούν σύγχυση και πανικό, μπορεί να βρεθεί το κλειδί, μπορεί να φανεί το φως από τη χαραμάδα, το κλειδί που θα οδηγήσει στη χαρά της ζωής.
Γιατί η ζωή και η χαρά συνεχίζουν να υπάρχουν ακόμα και μέσα στις στάχτες. Κι αν αποκαμωμένοι νιώθουμε, εκεί μέσα μας βαθιά με αγάπη θα βρούμε το μικρό παιδί να διαλέγει παιχνίδια. Θα το δούμε να τρέχει και να κάνει ποδήλατο, θα το δούμε να αγκαλιάζεται με τους φίλους του και να μοιράζεται το κολατσιό του. Θα το βρούμε στο κλάμα για το τίποτα και στο γάργαρο γέλιο της λαχτάρας για το παιχνίδι, την προσήλωση στο επόμενο παραμύθι, στο χτυποκάρδι για μια ματιά, τον μυρωδάτο στυλό που θα γράψει το επόμενο όνομα στο λεύκωμα.
Όλα υπάρχουν μέσα μας. Και περισσότερο η δύναμη. Και τα τεράστια αποθέματα αγάπης. Έχουμε μάτια να τα δούμε, έχουμε χέρια να τα αγγίξουμε. Αρκεί να θέλουμε.
Όλα δεν ξέρω αν θα αλλάξουν τώρα πια. Όλα δεν ξέρω αν θα μπουν σε σειρά. Αυτός ο κόσμος δεν έχω ιδέα για ποιο άλλο μεγάλο κακό είναι ικανός.
Ξέρω όμως με σιγουριά ότι υπάρχουν οι αγκαλιές. Ακόμα υπάρχουν οι αγκαλιές. Και οι δεσμοί και οι μονάδες που ζουν σε κάθε σπιθαμή της γης γύρω μας, παντού, εκεί που δεν πάει το μυαλό μας.
Δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο αυτό, δεν είμαστε μόνοι. Είμαστε πολλοί. Είμαστε πολλοί αγαπημένοι άνθρωποι, στην κάθε απίθανη μικρή γειτονιά της γης, στο κάθε χωριό, απλοί, καθημερινοί, αγωνιστές, βιοπαλαιστές, μοναδικοί, με αγάπη, με όρεξη, με καλά στοιχεία μέσα μας που μπορούν να αντέξουν με τα λίγα, τις δυσκολίες μιας ολάκερης ζωής.
Μείνετε στο μαζί. Ας μείνουμε στο μαζί. Ας κερδίσει η αγάπη μια ακόμη φορά!
“Μες στο κλειστό δωμάτιο μπορείς να βρεις
ό, τι δεν τόλμησες ποτέ να ονειρευτείς
κι ό, τι μέσα σου βαθιά αγάπησες
κι όμως ποτέ δεν είδες να βγαίνει αληθινό
Όλα είναι εκεί, εκεί υπάρχουν όλα
μες στο κλειστό δωμάτιο, όλα και τίποτα
αγάλματα θεών λησμονημένων και της Ελένης το πουκάμισο
όλα είναι εκεί κι άλλα πολλά, που κάποτε φαντάστηκες
Ο φόβος του Χριστού στον κήπο της Γεθσημανή
τα βήματα της θλίψης του, της αίγλης του το φως
το αίμα των θυσιασμένων και οι χαμένοι στόχοι τους
το ψύχος το δριμύ των χωρισμών
Το διαμαντένιο αηδόνι του βασιλιά της Κίνας
σινιάλα από φάρους που σβηστήκαν
και μαγικά τοτέμ από άγνωστες…”
