Οι Πασχαλιές των παιδικών μου χρόνων
ήταν πάντα ζεστές! Οι Μεγάλες Παρασκευές ήταν πάντα με νοτιά και λίγη συννεφιά. Το λινό φορεματάκι και η λεπτή βαμβακερή ζακέτα, τα καινούρια ανοιξιάτικα μπλε ηλεκτρίκ λουστρίνια έγιναν γλυκιά ανάμνηση. Τα φορούσα και η ζωή ήταν τόσο όμορφη! Γεμάτη μυρωδιές, γεμάτη ομορφιές, γεμάτη έθιμα που τα τηρούσαμε από αγάπη και σεβασμό και όχι από ξερή υποχρέωση.
Σα να ήταν πιο ζεστά όλα τότε. Σαν οι άνθρωποι να ήταν αλλιώς. Μα άλλα τα παιδικά μάτια, ίσως και να είναι εκείνη η εντύπωση που έμεινε στην παιδική ψυχή, που όλα ήταν καινούρια και πρωτόγνωρα και έγραψαν αλλιώς στη μνήμη.
Μεθυστικά τ’ αρώματα των λουλουδιών, των λεμονανθών, της κολόνιας και του μύρου.. φωτεινές οι διαδρομές του Επιτάφιου στους άλλοτε σκοτεινούς δρόμους, το μαζί ευλογούνταν και η πορεία προς την Αγάπη ήταν κοινή. Απαλά, γλυκά, τρυφερά. Και απλά, πολύ απλά διασταυρώνονταν όλων οι ζωές εκεί που το Φως γλύκαινε την κάθε πίκρα.
Μεγαλώνοντας, κράτησα βαθιά στην καρδιά και στην ψυχή όσα αγάπησα και πίστεψα, όσα έμαθα, όσα ένιωσα. Όσα έμειναν και από γνώση και έθιμο έγιναν πίστη. Όσα τρυφερά με συνοδεύουν κάθε χρόνο τις μέρες όλης της Σαρακοστής μέχρι την κορύφωση της Μεγάλης Εβδομάδας. Να βρω μια γωνιά στην εκκλησία, ένα σημείο που να μπορώ να συγκεντρωθώ και να μιλήσω για όλα σ’ Αυτόν που ήδη τα ξέρει. Να τα ξαναπώ και να τ’ αφήσω εκεί, όλα τα βάρη, τις έγνοιες και τα λάθη, τους κόμπους και τις αστοχίες. Μέχρι τη μεγάλη στιγμή της Ανάστασης!
Κι έτσι έμαθα να χωρίζω τα χρόνια σε Πασχαλιές, Καθόδους κι Αναστάσεις. Για να γεμίζουν οι μέρες και οι στιγμές Ελπίδα, Φως κι Αγάπη, για να παίρνω φυλακτό ύμνους και καλορίζικα, λαδάκι και μελισσοκέρι του Σταυρού, λέξεις με δύναμη, προσευχές και λόγια ύψιστης ποίησης.
Άλλη μια χρονιά που λάβαμε δώρο Ζωής, άλλη μια χρονιά παρηγοριάς και γλυκιάς παραμυθίας στον πόνο για τις μεγάλες μας απώλειες, για τις μεγάλες απώλειες του κόσμου, για όσους χάθηκαν πρόωρα, για όσα χάσαμε.
Άλλη μια χρονιά που θα αξιωθούμε να δώσουμε το φιλί της Αγάπης, που θα φωνάξουμε στο ναό το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου
Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος
Χρόνια πολλά ελπίζοντες και μη!
Χρόνια πολλά σε όλον τον κόσμο!
