Θα το έχεις παρατηρήσει και συ, όταν κάτι δεν είναι όπως το θες, όταν αναγκαστικά το κρατάς στη ζωή σου για κάποιο λόγο, μπλοκάρεσαι, δεν αισθάνεσαι άνετα, σε τρώει όλη την ώρα η σκέψη να το αλλάξεις. Έτσι και γω. Αν κάτι δεν ταιριάξει από την αρχή, έχω υπομονή να το δουλέψω, να το ζήσω μέχρι να το καταλάβω, να το προσαρμόσω στα μέτρα μου, μέχρι κάπως να μπορέσω να το βολευτώ, τοποθετώντας τις ανάγκες μου σε συγκεκριμένες συνθήκες.
Μα η ζωή τα θέλει, σχεδόν πάντα, αλλιώς. Πώς μπορώ να σε πείσω, ότι το παπούτσι που με χτυπά στο κότσι δε θ’ ανοίξει, δεν πρόκειται να μαλακώσει, δε θα γίνει κάτι άλλο… Το πόδι θα πιέζεται και θα κοκκινίζει, θα πονά και στο τέλος θα συνηθίσει, αλλά αυτό δεν το λες άνεση και χαρά, δεν προχωράς πολλά βήματα έτσι. Στο τέλος θ’ αφήσεις το άβολο παπούτσι στην άκρη, κλαίγοντας και τα λεφτά που ξόδεψες, νομίζοντας πως αυτό είναι το ιδανικό παπούτσι, το πιο βολικό και το πιο όμορφο.
Όταν κάτι λοιπόν δεν κάθεται καλά από την αρχή, όταν δεν ταιριάζει, με τρώει, με βασανίζει, μου στερεί έμπνευση, με στραγγίζει, με μπερδεύει, με αποσυντονίζει και αναγκαστικά μπαίνει στη διαδικασία αλλαγής, μέχρι εκεί που θα ισορροπήσει η ψυχή.
Κάποιοι άνθρωποι έχουν ταλέντο, γνώση και ωριμότητα να ζουν σχεδόν αυτόματα, ξεκαθαρίζοντας σε χρόνο ρεκόρ όσα πρέπει να κάνουν στο επόμενο βήμα. Κάποιοι άλλοι (και στην παρένθεση που ανοίγω μπαίνω χοροπηδώντας με σημαιάκια και ντουντούκες), βασανίζονται ως να φτάσουν ή σε πάτο ή στο κόκκινο. Ως εκεί που δεν παρέκει. Και πάλι με σύνεση και προσεκτικές κινήσεις, προσπαθούν να σηκώσουν το ποδαράκι και να κάνουν το μικρό βήμα.
Ας είναι κι έτσι. Μικρά βήματα στην αρχή μα σταθερά, σίγουρα βήματα της μικρής επανάστασης και της ανανέωσης, της επιλογής διασκελισμού, μπορούν να μας φτάσουν εκεί που σίγουρα κάποτε φανταστήκαμε. Οι αλλαγές δε γίνονται από τη μια στιγμή στην άλλη, γίνονται όμως αν το επιδιώξεις. Αρκεί να πάρεις την απόφαση.
Μπορεί ως τώρα η υπομονή να φάνηκε πολύ καλός σύντροφος και σύμμαχος, παρέα ήσυχη και αξιόπιστη, αλλά ήταν βαρετή. Την κρατώ για όταν πρέπει και συνεχίζω με όσα μπορώ και θέλω. Κι αφού μπορώ εγώ, μπορείς και συ.
Δεν είναι τίποτα δύσκολο. Μια απλή επιλογή είναι, να θες να ζήσεις την αλλαγή. Μα και την ανανέωση στα μέσα της ζωής. Και να ξεκινήσεις τώρα την προσπάθεια. Τ’ αποτελέσματα δε θα έρθουν αύριο, αλλά θα είναι σα να έχουν ήδη γίνει!
Καλό καλοκαίρι λοιπόν! Μην περιμένεις άλλο. Ο χρόνος τρέχει.
