Πώς να στο περιγράψω; Σα να περνούν οι μέρες, σα να κυλούν οι σκέψεις σε δρόμο που οδηγείς αυτόματα σχεδόν και σε πάει κάπου, που δεν είχες εξαρχής σκοπό να πας. Απλά φτάνεις. Και όταν βρεθείς εκεί, αναρωτιέσαι πώς έφτασες, τί έγινε, πώς δημιουργήθηκαν οι συνθήκες να σε πάνε εκεί, χωρίς να είσαι και σίγουρος. Αλλά για τί είμαστε σίγουροι πια, θα μου πεις; Για τίποτα. Για μερικά ίσως. Για την πίστη κάποιοι, για την ιστορία άλλοι, για τη σχέση τους μερικοί˙ για τις βεβαιότητες ούτε λόγος πια. Πουθενά δεν μπαίνει το χέρι στη φωτιά, για τίποτα και για κανέναν.
Εδώ στα καθημερινά τα πράγματα, κάτι μένει, κάτι φεύγει, κάτι αξίζει, κάτι συμπυκνώνεται και γίνεται μικρό, πολύ μικρό, τόσο δα, τόσο που δεν αξίζει να ασχολείσαι. Κάτι που ήταν πολύ μεγάλο στο μυαλό γίνεται ξαφνικά τόσο μικρό, σχεδόν ανύπαρκτο, κάτι που ήταν απωθημένο αποκτά τις πραγματικές του διαστάσεις και σα να φωτίζουν ξαφνικά, οι σκιές, οι γωνίες, οι γραμμές και τα σημάδια.. αρκετά αιχμηρά κόβουν ακόμα. Συμπυκνωμένα όλα, λες κι ο χρόνος έχασε τη διάσταση που ξέρουμε ότι έχει, λες και έγινε μικρός κι αυτός, δευτερόλεπτα μετρούν οι ώρες, μια στιγμούλα μοιάζουν τα χρόνια.
Κι οι άνθρωποι που πέρασαν και άφησαν το στίγμα τους, τα βήματα που πάτησαν τον κόσμο αυτό μια στιγμούλα λες πως ήταν, μια μόνο στιγμή, ένα απόγευμα με καφεδάκι ελληνικό και κουλουράκι, μια κουβέντα μόνο, μια στιγμή που πέρασε απλά. Στιγμιότυπα οι δεκαετίες. Σαν ένα κλικ φωτογραφικής μηχανής και μετά, τίποτα. Πνοή που σταματά ξαφνικά, λες και τίποτα δεν υπήρξε πριν από αυτήν. Πόσο απίστευτα τραγικό να το διαπιστώνω, πόσο δραματικό κι απάνθρωπο!
Μικρή ζωή σε μεγάλα πλάνα, μεγάλες στιγμές σε μια τόσο μικρή και σύντομη ζωή!
Αξίζουν οι κόποι και τα βάσανα; Αξίζει τόσο άγχος, φόβος κι αγωνία; Τί είναι αυτό που αξίζει τόσο πολύ ώστε να χάνουμε την ομορφιά της κάθε μέρας, την ομορφιά της συντροφιάς, την απαλότητα των στιγμών που θα φροντίσουν την ψυχή μας;
Όλα εδώ στο φως ανοιχτά χαρτιά, όλα παλάμη καθαρή που διαβάζεται και αφήνει ίχνη στο πεπρωμένο, όλα φανερά και φωτισμένα, ανάγκες, αξίες, αγάπες, υπομονές, αντοχές, συναισθήματα, μοιράσματα, κραυγές, σιωπές, ψιθυρίσματα, σκέψεις, ματιές, αγκαλιές, φιλίες, όλα στο φως!
Δεν υπάρχει χρόνος για παράταση στην αλήθεια!
