Με συσπείρωση θα λυθούν τα σοβαρά προβλήματα της κοινωνίας
Είδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης λόγο συμπονετικό, λόγο ουσιαστικό, λόγο υποστήριξης των ανθρώπων που παλεύουν τόσες μέρες, (για να μην πω τόσα χρόνια, στην Ελλάδα ζούμε!), είδα μήπως λόγο που προτείνει λύσεις ή κάτι, κάτι που να μπορεί να δώσει δύναμη και θάρρος σε όσους το έχασαν (είμαστε πολλοί, μη νομίζετε!), είδα μήπως λόγο τιμής από αυτούς που κατέχουν μια θέση στα αξιώματα για όλες τις καταστροφές διαχρονικά και για τις πυρκαγιές ειδικά;
Όχι, δεν είδα.
Αυτό που είδα και πολύ με τρόμαξε ήταν λόγος καταγγελτικός και όχι πειστικός, λογύδρια πολλά μίσους, λόγους πολλούς να μας δώσουν μια να πέσουμε στο γκρεμό, λόγους διάσπασης, διαχωρισμού του λαού, είδα λόγια του παλιού άκαμπτου συστήματος να βγαίνουν από στόματα προοδευτικών, είδα κοινώς λογομαχίες χωρίς ουσία μα λέξεις και έννοιες που μόνο ντροπή είναι για όλους μας, είδα όσα δε θα ήθελα να δω σε μια χώρα προοδευτική και ευνομούμενη, χώρα της αλλαγής και της εξέλιξης!
Εγώ πάλι ξέρετε, στο δικό μου κόσμο, θα ήθελα το κοινοβούλιο να εκπροσωπείται από ενωμένες δυνάμεις, που η μία «φιλοσοφία» κόμματος θα βρίσκει τη λύση και θα συμπληρώνεται από κάποια άλλη για θέματα που δεν κατέχει, που η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ και όχι η διάσπαση θα αλλάξει τα έντονα σημερινά προβλήματα της κοινωνίας, που δε θα αποκλείονται όσοι είναι εκτός «πλαισίου», που θα προλαμβάνουν το κακό και θα φροντίζουν τον άνθρωπο και το περιβάλλον στο οποίο ζούμε όλοι μαζί, ξεκινώντας από τα πολύ μικρά έως τα πολύ μεγάλα..
Εδώ όμως όπως φαίνεται πάει ανάποδα η δουλειά, οι νοοτροπίες δεν αλλάζουν! Αν δεν αλλάξουν όμως και τα κόμματα λογική στη βάση τους, (άλλωστε η ιστορία δείχνει ότι δεν πάει καθόλου καλά το μοντέλο που χρόνια ατελείωτα υπηρετούν και παθιάζονται), δε θα δούμε τέτοια θαύματα ούτε μέσα στη Βουλή και κυρίως, ούτε έξω από αυτή.
Οι οικολόγοι θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζονται ως γραφικοί, όπως και όποιοι πρεσβεύουν το διαφορετικό με τα γνωστά κριτήρια,
μα για δες πως έρχονται τα πράγματα και βρίσκεται ο ένας τελικά να έχει την ανάγκη του άλλου!
Το πιο βασανιστικό όμως είναι ο λαός αυτής της μικρής αριθμητικά χώρας, (που δεν είναι ξέρετε 11 εκατομμύρια πια, πάει, άλλαξε αυτό, φτάσαμε τα 9.716.889) και που εξακολουθεί να υποστηρίζει ένα παλιακό πολιτικό σύστημα που συστηματικά τον παρακάμπτει, αλλά αντί της συσπείρωσης προωθεί τη διάσπαση ξανά και ξανά και ξανά από μόνος του με τα λεγόμενά του, αναλώνεται σε ανοησίες στα μέσα δικτύωσης, (πολλές φορές θύμα έχω πέσει και η ίδια, δυστυχώς), είναι κι αυτό κατά πως φαίνεται ιός της εποχής τον οποίο έχουμε κολλήσει σχεδόν όλοι, (οι υπόλοιποι απλά παρακολουθούν κουτσομπολεύοντας αυτούς που τα λένε, ό,τι κι αν είναι αυτό τέλος πάντων που λένε) και στην ουσία τελικά υπηρετούμε το απόλυτο τίποτα, μιλάμε για το τίποτα και χωριζόμαστε για το τίποτα! Με άλλα λόγια, βγάζουμε τα ματάκια μας με τα χεράκια μας!
Για όσο οι έλληνες θα μιλούν ως κομματικοί αντιπρόσωποι και θα αρνούνται να αποκτήσουν δικό τους λόγο, αντικειμενική και καθαρή σκέψη, ιδέες πρωτότυπες και όχι αντιγραφές κομματικού φυλλαδίου, λέξεις παρωχημένες, έννοιες παρωχημένες που μας κρατούν πίσω αντί να δίνουν ώθηση στο νέο και στην εξέλιξη, θα ζούμε τις οδυνηρές συνέπειες μιας συστηματικής και καταστροφικής προσπάθειας απαξίωσης του καλού, του δίκαιου, του σωστού σε ανθρωπιστική βάση που δεν θα έχει καμία σχέση με τον κομματικό διαχωρισμό και τις αηδίες που αναμασούμε ημιμαθώς, λειτουργούντες για ίδιον όφελος!
Κούρασε όμως πολύ το μοντέλο αυτό, κουραστήκαμε να ζούμε στην κοινωνία που προβάλει ως μόνη λύση τη φυγή ή διαφυγή σε άλλες χώρες, που εκθειάζει τον τρόπο που ζουν οι εκτός Ελλάδας, αλλά και τους τύπους και το σύστημα.
Μα για δες κάτι πράγματα, την ίδια στιγμή οι ίδιοι που το εκθειάζουν, δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους και φέρονται αλλιώς στη χώρα τους, σχεδόν ηδονίζονται να παρανομούν, να κάνουν τσαμπουκάδες, να το παίζουν μάγκες εκεί που τους παίρνει, να ζουν αναρχοαυτόνομα αλλά να έχουν απαίτηση όλα τα υπόλοιπα να λειτουργούν ρολόι!
Γίνονται συνεπείς και τυπικοί μόνο εκτός χώρας, αρκεί αυτό, γιατί εκεί τα πρόστιμα πληρώνονται ίσως, δεν ξέρω, προσπαθώ να βρω εξήγηση στο φαινόμενο, με τον ίδιο τρόπο που προσπαθώ να καταλάβω γιατί κάποιος ανάβει φωτιά με καύσωνα και αέρα ή γιατί ενώ υπάρχει αυστηρή προειδοποίηση θεωρείται απαραίτητο να ρίξω πυροτεχνήματα ή να ανάψω ιπτάμενα φαναράκια για να κάνω εφέ στους καλεσμένους μου!
Είναι όλα τόσο μικρά και τόσο μεγάλα ταυτόχρονα!
Η νοοτροπία αυτής της χώρας, η νοοτροπία των πολιτών αυτής της χώρας (με) έχει κουράσει αφάνταστα και δεν ξέρω, ίσως τελικά η φυγή να είναι η μόνη λύση, αλλά και πάλι, προτιμώ να φύγουν αυτοί που δε λένε να εννοήσουν τα προβλήματα παρά εγώ να αφήσω τον τόπο μου, που ίσως έχει ακόμα μια μικρή ελπίδα να σωθεί!
Αλλά δε θα φύγουν. Όλοι εδώ θα μείνουμε, ίσως τα παιδιά μας φύγουν, οι νέοι που ψάχνουν το καλύτερο ή κάποιοι ενήλικες που βρίσκουν ακριβώς την ίδια δουλειά που τώρα κάνουν, με τα ίδια ακριβώς προσόντα, αλλά με τριπλάσιο μισθό σε μια άλλη χώρα, συνήθως γεμάτη πράσινο, τάξη, καθαριότητα, πόρους, ευκολίες και άλλα περιττά!
Και όχι, η εξιδανίκευση ποτέ δεν ήταν το φόρτε μου, παντού βρίσκει κανείς ελλείψεις και προβλήματα, αλλά να, κάποιες φήμες λένε, ότι ίσως υπάρχουν άνθρωποι που είναι ευχαριστημένοι με τα βασικά τους και έρχονται και μας το λένε ξεσηκώνοντάς μας, εκτός κι αν είναι κι αυτό εκ του πονηρού για να μας δια-σπάσουν και να μας τσακίσουν το ηθικό, το τέλμα έτσι κι αλλιώς το έχουμε φτάσει.
Βρισκόμαστε ήδη στο σημείο που κανείς μόνος του δεν μπορεί να κάνει τίποτα
κι αυτό αφορά τον κόσμο όλο και εδώ θα γενικεύσω με καμάρι και όλους τους τομείς! Όσο γρηγορότερα το αντιληφθούμε αυτό, όπου κι αν «ανήκουμε», (τι αστείο ρήμα αλήθεια), τόσες ελπίδες, όχι φρούδες, έχουμε για να ξεκινήσουμε να διορθώνουμε τα αδιόρθωτα δεκαετιών.
Το θέμα είναι θέλουμε;
Σίγουρα μπορούμε, δεν είμαι σίγουρη ότι θέλουμε. Ούτε οι οικολόγοι μόνοι τους μπορούν να τα καταφέρουν, ούτε οι καπιταλιστές, ούτε οι αριστεροί, ούτε οι κεντρώοι.
Ας συσπειρωθεί επιτέλους ο πολιτικός κόσμος για το κοινό όφελος!
Θέλετε να πω παγκόσμια; Θα το πω. Θέλετε να πω, τοπικά; Πάλι θα το πω!
Φτάνει η διάσπαση! Μα έχει κουράσει τόσο πολύ το μοντέλο κι αυτοί που το υπηρετούν που δεν ξέρω, ίσως τελικά να πρέπει να ακολουθήσω τις φήμες!
