Με καλοσύνη και αγάπη ο κόσμος θα σωθεί
Αν κάτι θα μπορούσε να σώσει αυτόν τον κόσμο, να τον κάνει να γιάνει τις πληγές του παρελθόντος και τις άσχημες στιγμές που βίωσε ο άνθρωπος από άλλους που θέλουν να λέγονται άνθρωποι, να μειωθεί ο πόνος και να γλυκαθεί η ψυχή του, είναι η καλοσύνη. Η γνήσια καλοσύνη της αγάπης, της αποδοχής, της συγχώρεσης. Αυτής που όλα τα χωρεί στην αγκαλιά της, όλα τα καλοδέχεται και τα καταδέχεται, της απλότητας, της ομορφιάς. Η αγάπη του Χριστού, αυτή η αγάπη που μας δίδαξε ότι χώρια της δεν έχουμε καμιά ελπίδα, γιατί αυτή η Αγάπη φέρνει και την ελπίδα και είναι ικανή να την κρατήσει σαν φλογίτσα αναμμένη στην ψυχή όλου του κόσμου!
Όμως πόσο δύσκολο φαίνεται κι αυτό στις μέρες μας! Πόσο απαράδεκτα δύσκολο και ίσως και άχρηστο, αφού αντί να καλοσυνεύουν τα πράγματα, κάθε μέρα αγριεύουν και θεριεύουν και ετοιμάζονται για πολέμους και μάχες και καταπατήσεις και εγκλήματα αυτοί που γεννήθηκαν για να σπείρουν το κακό!
Ο φόνος του συνανθρώπου, ο φόνος μιας άλλης ψυχής πόσο εύκολα και αβασάνιστα μπορεί να γίνει από πωρωμένους υπανθρώπους, στρατιώτες του κακού και του σκότους! Στην «πολιτισμένη» γειτονιά αυτού του σύμπαντος ακόμα υπάρχουν και ετοιμάζονται οι σκοτεινές δυνάμεις και φτιάχνουν όπλα βαριά και υπερσύγχρονα για την επιτυχία των σκοπών τους, για τον αφανισμό των συνανθρώπων τους, για την καταπάτηση κρατών και δικαιωμάτων.
Και κάθε μέρα προσπαθούμε μόνοι μας να κρατηθούμε από κάπου, προσπαθούμε να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας χωρίς να έχουμε βάσεις αγάπης και ανθρωπιάς, χωρίς να έχουμε δουλέψει τον εσώτερο εαυτό μας για να τον κρατήσουμε αγνό από το κακό, να του δώσουμε ώθηση για το καλό και το ανώτερο, να μην τον καταδικάσουμε σε φυλακές του μίσους και του ψεύδους.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο μικρός άνθρωπος που μέγας μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την αγάπη, δεν μπορεί να διαχειριστεί το κακό και το μίσος στο οποίο κάποιοι τον σπρώχνουν, γιατί δεν μπορεί να πει το μεγάλο όχι σε ό,τι είναι ενάντια στο κοινό καλό και στην ανθρωπιά. Να σκεφτεί, να νιώσει, να κρίνει, να αποφασίσει.
Οι αφηγήσεις των παππούδων μας έμειναν στη γενιά μας να μας κρατούν δυνατά, οι εμπειρίες και τα βιώματά τους που άφησαν πίσω τις μαύρες μέρες της ιστορίας και στάθηκαν στο φως με προσήλωση και στόχο ζωής να μην επιτρέψουν να ξαναζήσει κανείς τέτοιες μέρες.
Αυτά έχουμε εμείς οι μικροί απόγονοι των ταλαιπωρημένων ψυχών που βίωσαν στο πετσί τους την κόλαση από το δηλητήριο του ναζισμού, οι συγγενείς και οι φίλοι που άντεξαν και μετά από αυτό και έζησαν πολλά χρόνια ώστε να μας ενημερώσουν και να ξορκίσουν όσες στιγμές σκοτεινιάς πέρασαν. Οι συγγενείς μας που έζησαν από τύχη, οι συγγενείς αυτών που έχασαν μπροστά στα μάτια τους αγαπημένους ανθρώπους ή χωριά ολάκερα, φίλοι φίλων Εβραίων που είδαν να συλλαμβάνονται και να βασανίζονται χωρίς κανένα λόγο, άνθρωποι χριστιανοί που βοήθησαν Εβραίους και τους έκρυψαν στα σπίτια τους με κίνδυνο της ζωής τους.
Αυτό είναι το μεγαλείο της Αγάπης! Αυτή μόνο μπορεί να μας σώσει! Η αγάπη και η καλοσύνη που μπορεί να ζεστάνει και την πιο πονεμένη ψυχή! Ας κρατηθούμε κοντά της! Δεν έχουμε άλλο όπλο εμείς οι ρομαντικοί της ζωής, όσοι έχουμε ακριβώς κατανοήσει ότι τα χρόνια της ζωής μας είναι λίγα και όμως παραμένουν μεγάλο δώρο στο μεγαλείο αυτού του κόσμου, του σύμπαντος που μέσα του βρισκόμαστε, του αχανούς αυτού σύμπαντος που μας περιβάλλει και μας φιλοξενεί.
Photo by Andrew Thornebrooke on Unsplash
