Κολοκυθοκεφτέδες στο φούρνο, τραγανοί και αφράτοι
Κολοκυθοκεφτέδες στο φούρνο, τραγανοί και αφράτοι, όσο ακόμα υπάρχουν νόστιμα κολοκυθάκια… Έχω την αίσθηση τελευταία, ότι τα κηπευτικά στους πάγκους, θέλουν να κάνουν καριέρα σε μπουτίκ κοσμηματοπωλείων. Δεν εξηγούνται τέτοιες τιμές σε λαχανικό. Έφτασε η τιμή στα ντοματίνια να συναγωνίζεται την τιμή του κρέατος. Καλά δεν το συζητάμε για τα τυριά. Διπλάσια τιμή από το μοσχαράκι γάλακτος. “Και που είσαι ακόμα…” προειδοποιούν μερικοί και σου κάνουν την καρδιά περιβόλι.
Και τώρα που είπα περιβόλι, μάλλον αυτή θα ήταν μια κάποια λύσις στην εισβολή βαρβάρων που διαμορφώνουν τις τιμές στο καλάθι της νοικοκυράς. Και εντάξει οι φυσικές καταστροφές, εντάξει και οι πόλεμοι, εντάξει όλες οι αναποδιές μαζεμένες, να το δεχτώ. Αλλά το φασολάκι τέσσερα ευρώ το κιλό και η μπάμια πέντε, φιγουράρουν χρόνια πριν από το ζόφο που ζούμε. Τότε που το κοτόπουλο είχε κάτω από τρία ευρώ το κιλό και η χοιρινή μπριζόλα ήταν φθηνότερη από την μπάμια. Από την μπάμια βρε παιδιά! Άντε να την συμπαθήσει άνθρωπος μετά. Μην κοιτάς εμένα, εγώ λατρεύω μπάμια. Δε μπορώ να πω το ίδιο και για τους υπόλοιπους.
Αν όμως ρίξεις μια ματιά στα εισαγόμενα, είναι φθηνότερα από τα εγχώρια. Και κάπου εκεί το παραμυθάκι περί πολέμων και εισαγωγών και ενεργειακών κρίσεων δε σου κολλάει. Κάπου εκεί λες να είχα ένα μποστανάκι, να πάω και σε κανέναν κτηνοτρόφο να πάρω κρέας ή κανένα ζωντανό και να με μάθει να κάνω και τυρί. Πόσο εφικτό είναι όμως να παράγουμε όσα καταναλώνουμε; Από δύσκολο έως σχεδόν αδύνατον.
Πραγματικά δε γνωρίζω αν η λύση στις ανεξέλεγκτες αυξήσεις στις τιμές των αγαθών, είναι ο πρωτογενής τομέας, αλλά σίγουρα θα έδινε άλλη ώθηση στην αγορά μια ισχυρή πρωτογενής παραγωγή. Γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, μελισσοκομία, θήρα, εξόρυξη μεταλλευμάτων κτλ σβήνουν από το χάρτη της χώρας μεθοδευμένα τα τελευταία έτη. Για να πάρουν τη θέση οι “μεγάλοι”, οι εισηγμένες, οι επενδυτές, οι εισαγωγές. Και σε επιδοτούν για να σβήσεις. Αδιανόητο! Και αντί να στηρίζουμε την χώρα μας, να εξαρτόμαστε από “τα ξένα κεφάλαια”.
Τώρα θα μου πεις, μάθημα πολιτικής οικονομίας θα μας κάνεις; Η νοικοκυρά πάντα ξέρει από πολιτική οικονομία. Αυτή ξέρει καλύτερα από όλους τί χωράει το καλάθι του νοικοκυριού της. Ξέρει το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης απ’ έξω και ανακατωτά. Σου κάνει ανάλυση καμπυλών και διαγραμμάτων, μέχρι να πεις κύμινο. Και κυρίως ξέρει, τί δεν χωράει. Αν στο δικό σας καλάθι χωράνε λίγα κολοκυθάκια, όσο ακόμα τα βρίσκετε, εκτός από όλα όσα μπορείτε να τα φτιάξετε, δοκιμάστε αυτόν τον κιοφτέ!
Κολοκυθοκιοφτές στο φούρνο!
Χωρίς να πω πολλά πολλά, οι “δύσκολοι πελάτες μου”, μπορούν να φάνε άνετα για πρωινό μπατζίνα και για δεκατιανό κολοκυθοκεφτέδες στο φούρνο. Μεταξύ μας, μπορούν όλη μέρα να τρώνε και τα δυο. Τον κολοκυθοκεφτέ τον βουτάνε και στην άσπρη του σάλτσα από γιαούρτι με φέτα και γλύφουν και το δακτυλάκι. Αμέ!
Ό,τι έχει σαν δεύτερο συνθετικό τον κιοφτέ ή κεφτέ, απλά το αγαπώ! Επειδή το τηγάνι όμως, δεν αγαπάει την υγεία μου, γιατί να στερηθώ νοστιμιάς; Δε θα τηγανίσω.. θα ψήσω κολοκυθοκεφτέδες! Τραγανούς απ’ έξω και αφράτους μέσα. Δείτε τι θα χρειαστείτε, στη συνταγή που ακολουθεί…
Όσο ο καιρός το σηκώνει, λέμε ναι στις μπαλκονάδες. Όσο βρίσκουμε κολοκυθάκια φτιάχνουμε νόστιμα μεζεδάκια. Και όσο οι συνθήκες μας το επιτρέπουν προσπαθούμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Το βασικό στοιχείο τόσο της ανθρώπινης ζωής όσο και της οικονομικής, είναι η αβεβαιότητα. Όσες προβλέψεις και αν κάνουμε, είτε ορθολογιστικές με βάση το σήμερα, είτε προσαρμοζόμενες με βάση το παρελθόν, πάντα θα υπάρχει κάτι που δε θα μπορούμε να προβλέψουμε. Κάτι θα μας ξεφύγει από τον προγραμματισμό μας.
“Όπως τον βρίσκω τον καιρό, έτσι τον αρμενίζω” έλεγε ο πατέρας μου. Λε λα λε κι αμάν αμάν. Τα βάσανα μου τραγουδώ, όπως τον έβρω τον καιρό και τον κιοφτέ στη σάλτσα μου βουτώ!
Καλό μήνα! Με ούριο άνεμο στα πανιά μας να τον αρμενίσουμε τον Οκτώβριο! Για καλό και κακό, ας κρατήσουμε μικρό καλάθι. Για πολλά κεράσια ακούμε και είναι και εκτός εποχής…
Κολοκυθοκεφτέδες στο φούρνο
Ingredients
Υλικά για τα καλοκυθάκια
- 6 Κολοκυθάκια
- 1 Αυγό
- 100 γρ Φέτα
- Φρέσκο δυόσμο
- 1 Κρεμμύδι ξερό
- Αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
- Λίγο αλάτι και πιπέρι
- 6 Παξιμαδάκια μικρά ολικής αλέσεως
- Ελαιόλαδο
Υλικά για τη σάλτσα
- 1 Κεσεδάκι γιαούρτι
- 500 γρ Φέτα
- Ελαιόλαδο
Instructions
- Τρίβω τα κολοκυθάκια στον τρίφτη μαζί με το ξερό κρεμμύδι. Τα αφήνω με λίγο αλάτι να στραγγίσουν σε σουρωτήρι για καμιά ωρίτσα.
- Θρυμματίζω τα παξιμαδάκια.
- Σε λεκάνη βάζω το κολοκύθι, δύο κουταλιές της σούπας τριμμένο παξιμάδι, το αυγό, τη φέτα τριμμένη, φρέσκο δυόσμο ψιλοκομμένο, λίγο αλάτι, πιπέρι και αλεύρι που φουσκώνει μόνο του όσο πάρει, να γίνει μια ζύμη που στέκεται στο κουτάλι.
- Προσθέτω ένα φλιτζάνι του καφέ ελαιόλαδο κα ρίχνω κουταλιές ζύμης στο τριμμένο παξιμάδι να αποκτήσουν κρούστα.
- Τοποθετώ τους κεφτέδες σε λαμαρίνα με αντικολλητικό χαρτί. Τους αλείφω με ελαιόλαδο και ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 170C για 25 – 30 λεπτά.
- Για τη σάλτσα πολτοποιώ στο μούλτι το γιαούρτι, λίγο ελαιόλαδο και τη φέτα. Σερβίρω τους κεφτέδες μου με τη συνοδεία της σάλτσας. Προαιρετικά της προσθέτω αν θέλω λίγη σκόνη σκόρδου, φρέσκο δυόσμο ή άνηθο.
