Γυρίζω
και είμαι σαν ένα ρούχο παλιό
φαγωμένο από μέσα.
Κρύες ανάσες με διαπερνούν
και με μουσκεύει μια παλιά βροχή
Από πού αρχίζει και πού τελειώνει
ο κόσμος;
Απέραντα χωράφια υγρά μ’ εκμηδενίζουν.
Και αυτό το κοράκι
πάνω στη γέρικη μοναχική λεύκα
κοιμάται από τη μέρα που λείπω
Λόγος για την αβεβαιότητα, 1997 εκδ. Αρμός
© ElpisCalling 2023 - All rights reserved. Σχεδιάστηκε με ❤ από τον Παναγιώτη Σακαλάκη.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό. Για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε την Πολιτική Απορρήτου μας.
Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.
