Για το ευχαριστώ που οφείλω…
Περιμένω με τον πατέρα μου να περάσει το τέταρτο της αναμονής μετά τον εμβολιασμό της δεύτερης δόσης κατά του Covid. Τι στιγμές ζούμε! Το κλίμα είναι ήρεμο, όλοι οι ηλικιωμένοι απίστευτα τρυφεροί και ευγενικοί, κάποιος ρωτά αν επιτρέπεται να πιει μια ρακή το βράδυ και μας πιάνουν γέλια με τη νοσηλεύτρια που εξυπηρετεί τον κόσμο και άλλη κυρία μού λέει ότι κάνει το εμβόλιο όχι για την ίδια, αλλά για να είναι πιο άνετοι οι δικοί της άνθρωποι όταν την επισκέπτονται.
Περιμένουμε λέγοντας διάφορα άσχετα για να περάσει η ώρα, με κοιτά που βγάζω τη βεντάλια να κάνω αέρα και κουνά το κεφάλι.. ζεσταίνεσαι μού λέει; Πολύ, του απαντώ.. κουνά ξανά το κεφάλι του και μονολογεί, πότε γεννήθηκα, πότε έφτασα να κάθομαι εδώ σ’ αυτή την ηλικία δεν το κατάλαβα, λες και πέρασε μια μέρα, σα να ’ταν χθες που και γω από τον Μάρτη στα νιάτα μου έβγαζα τα χειμωνιάτικα και άρχιζε το καλοκαίρι…
Κοίταξα τους άλλους εμβολιασμένους. Ήρεμοι, περίμεναν όλοι να περάσει το τέταρτο, άλλοι έρχονταν, άλλοι έφευγαν, άλλοι συνοδεύονταν από το παιδί τους, άλλοι από την κοπέλα που τους προσέχει στο σπίτι, άλλοι ήταν μόνοι. Πέρασαν εικόνες πολλές από τα μάτια μου, μαζί με τους γιατρούς που έκαναν κάποια στιγμή την εμφάνισή τους και ένα «κουτσομπολιό» της ΜΕΘ που έτυχε να ακούσω.. τέσσερεις εισαγωγές, δυο διασωληνώσεις, ένας θάνατος.
Τα τελευταία χρόνια ήταν πολύ δύσκολα για κάποιους ανθρώπους. Όχι όμως για όλους. Κερασάκι στην τούρτα η πανδημία. Θεωρώ περιττό να μιλήσω με νούμερα, λες και θα πειστεί με τους αριθμούς αυτός που είναι σίγουρος ότι είναι κατασκευασμένοι ή ότι είναι λίγοι συγκρίνοντάς τους με την γρίπη και άλλα νοσήματα ή ότι οι τάφοι είναι ψεύτικοι και το εμβόλιο κρύβει τσιπάκι. Δεν θα μπω στη διαδικασία, με έχει κουράσει. Ούτε συγχύζομαι πλέον με όσους είναι στον κόσμο τους, συνήθισα. Δύσκολο, αλλά ακόμα και η κατάσταση αυτή συνηθίζεται.
Συνήθισα και τους ακραίους και τους μη αντικειμενικούς, ακόμα κι αν αυτοί είναι διάσημοι, σπουδαίοι και τρανοί, ονόματα γνωστά που επηρεάζουν με τη γνώμη και τις εικόνες τους μεγάλο αριθμό ανθρώπων, αλλά και τον καθένα που από τη θέση του προσπαθεί να διαστρεβλώσει πράγματα και καταστάσεις. Όλους τους συνήθισα. Και τους γνωστούς αγνώστους και τους γνωστούς γνωστούς και όσους περίμεναν αυτή τη χρονική περίοδο για να βγάλουν όλο το φαρμάκι που είχαν μέσα τους για να προσβάλλουν τα ιερά, τα πιστεύω, την ιδεολογία. Ήταν μεγάλη άσκηση για μένα αυτό, να μάθω να αντέχω και να δέχομαι του καθενός την κατάσταση εγκεφάλου!
Όμως δε «διχάστηκε» ξαφνικά η κοινωνία κι ας μη γελιόμαστε. Γίναμε αυτό που πάντα ήμασταν, εμείς και εκείνοι, εκείνοι και εμείς. Γίναμε το κανονικό μας δηλαδή! Ανταλλάσσουμε λοξές ματιές όταν βρεθούμε με ομοϊδεάτες, χάνουμε κάθε ίχνος πολιτισμού και ανοχής όταν βρεθούμε με παπαγάλους άλλους ιδεολόγους. Το θέμα θα μείνει πάντα άλυτο, αφού όλοι πιστεύουμε ότι έχουμε απόλυτο δίκιο ο καθένας από τη μεριά του και ποιος είναι ο ηλίθιος και ο πλανημένος σε αυτή την κατάσταση, ποτέ δε θα το μάθουμε.
Ο καιρός της πανδημίας έδειξε πολλά, πάρα πολλά για τον καθένα μας. Ξεσκέπασε τα κουκουλωμένα, βγήκαν στην επιφάνεια τα αληθινά. Στη δυσκολία δεν κρύβεται το αληθινό πρόσωπο, μού τόνισε ο μπαμπάς, εξαφανίζεται το προσωπείο στο φόβο του θανάτου ή στην ξεροκεφαλιά και βγαίνει το αληθινό μπροστά. Βγήκε και φάνηκε. Αναμφίβολα έλαμψε. Η απόφαση τώρα είναι προσωπική αν και τι θα κρατήσουμε από όλο αυτό.
Μεγάλες οι κοινωνικές διαφορές ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές που μόνο ενωμένοι θα έπρεπε να ήμαστε για να φτάσουμε στο πολυπόθητο. Είδαμε πολλά και ακούσαμε άλλα τόσα. Άλλα με έκαναν προσωπικά να φουσκώσω από χαρά για το καλό και άλλα να βρω μέρος να κρυφτώ από την κακία και το μίσος που σκορπούσαν στον κόσμο. Δέχτηκα λεκτικές επιθέσεις και μού πάγωσε το αίμα για την εμμονή των ανθρώπων με τις βεβαιότητές τους, λες κι αν τις αφήσουν λίγο λάσκα κάτι θα πάθουν.
Τρόμαξα με το μπέρδεμα στο μυαλό μας, την ξαφνική εμπλοκή όλων των «ειδικών» στην ερμηνεία μιας αρρώστιας, στην καταπίεση που προέκυψε από όλο αυτό και κυρίως την εμπλοκή διαφορετικών μεταξύ τους παραγόντων, όπως της πίστης και της επιστήμης., Κάποια μυαλά βλέπεις, πολύ αριστοτεχνικά προσπάθησαν να βεβηλώσουν και τις δύο, προβάλλοντας συστηματικά τα άκρα.
Όλα μπήκαν στη λίστα. Από την επιστήμη της ιατρικής και την πίστη, μέχρι τα δικαιώματα του κόσμου, το προσφυγικό και τη διπλωματία. Όλα βγήκαν στη φόρα αλλά με λάθος τρόπο, οριακά παρανοϊκό, κρυμμένα λες τα καλικαντζαράκια από αιώνες πίσω να πετούν στάχτη στα μάτια και να σπείρουν διχόνοια και κακία, να ξύνουν πληγές, να τονίζουν τα αρνητικά μόνο και όσα με κόπο διαχειριζόμασταν ήδη στην καθημερινότητά μας και χωρίς Covid!
Μεγάλωσε με μιας η απόσταση, η ψαλίδα άνοιξε περισσότερο απ’ όσο θα μπορούσα εγώ να αντέξω. Η προσαρμογή στην επόμενη μέρα δεν είναι εύκολη, γιατί η επόμενη μέρα θα έχει πάλι σοβαρά προβλήματα και τη συνύπαρξη με όσους χτίστηκε ανάμεσά μας τοιχίο μεγάλο. Κακό δεν είναι πάντα αυτό, αλλά αφήνει μια πίκρα όσο να το πεις.
Φάνηκε ξεκάθαρα ότι αν είσαι καλός θα είσαι καλύτερος στην κρίση, σε μια οποιαδήποτε κρίση, αν δεν είσαι καλός δε θα γίνεις ξαφνικά ούτε με μάσκα, ούτε με μετάλλαξη! Ο χαρακτήρας μας δεν αλλάζει, αυτά που έχουμε ήδη μεγεθύνονται είτε καλά στοιχεία είναι αυτά, είτε κακά. Δώρο μεγάλο η ικανότητα να μπορούμε να δούμε τι κακό βγήκε από μέσα μας και τι καλό για να μπορέσουμε να το κρατήσουμε στη ζωή μας και να το κάνουμε καλύτερο και το κακό να το πετάξουμε, ξεριζώνοντας ρίζες μπλεγμένες, τινάζοντας το περιττό χώμα και ποτίζοντας το καλό φυτό να βγει στο φως να ανθίσει!
Ο νους μου πάντα στους μαχητές του αγώνα που ζήσαμε και ζούμε, σε όσους δεν άφησαν το Εγώ τους να μεγαλώσει περισσότερο και τα έδωσαν όλα για το κοινό καλό, σε όσους Έλληνες και μη Έλληνες εργάζονται στα νοσοκομεία και στις κλινικές δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό, στους εθελοντές, σε όλες τις εθελοντικές ομάδες, στην Εκκλησία και στους ανθρώπους της που προσφέρουν καθημερινά το καλύτερο που μπορούν, σε όσους φρόντισαν με τον τρόπο τους να λειτουργήσουν όλα, με επιτυχία ή όχι, ο χρόνος θα δείξει.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν περιμένουν από κανένα να τους πει ευχαριστώ, αλλά εγώ νιώθω ότι το οφείλω και θα τους το πω με όλη μου την καρδιά!
Φωτογραφία τίτλου, sara-kurfess-H1rAeZ1Raww-unsplash
