Ανεπίκαιρα… δε συγχρονίζεται ξανά ο κόσμος και οι εποχές
Στάχτη κι αποκαΐδια
Μόνο οι άνεμοι θεριεύουν και φουντώνουν
Μόνο αυτοί έχουν δύναμη
Να πετάξουν, να σαρώσουν, να στροβιλιστούν, να στροβιλίσουν
Στη δίνη των καιρών, των καιροσκόπων, των κάθε λογής εμπειρογνωμόνων
Να δώσουν και να πάρουν
Συνθήματα λαϊκά, συνθήματα φωτιάς και της κακιάς της ώρας
Βρίζοντας, λασπολογώντας, θρηνώντας δήθεν σε αδικοχαμένων τα κορμιά, πλήρης παράφραση κάθε σπουδαίας έννοιας κι αξίας
Μαγνητίζει το βλέμμα η κακία, η λοιδορία, η εκτός τόπου και χρόνου διαχείριση απωθημένων, άκυρες τοποθετήσεις
Πανεπιστήμονες όλοι και ντεμέκ
Λειψά, φτωχά όλα, πολύ φτωχά
Τι είναι σημαντικό, τι αξίζει, τι μου δίνεις, τι σου δίνω
Τι προλαβαίνω να πάρω αν…
Μη μιλάς πολύ μωρέ!
Σώπαινε μπροστά στο τέρας, κάνε ησυχία μπροστά στο κακό
Μη λες βλακείες, άσε κάτω τις σημαίες, τα λόγια τα μεγάλα
Τις απιστίες και τις πίστεις σου τις κάθε λογής κράτα για σένα
Μη μας κουράζεις άλλο!
Φτάνει αυτή η ζάλη…
Ανεπίκαιρα όλα
Άδικα, αταίριαστα, απίστευτα, ανείπωτα
Θυμός και φόβος εδώ, ντροπή, τι ντροπή!
Ευθύνες, καταδίκες, δημόσια περάσματα, περάσματα για πού;
Άνοιξε εντός μεγάλο ρήγμα…
