Η Δέσποινα Λιμνιωτάκη στο elpis calling
Αν δεν υπήρχαν οι ανισότητες δε θα χρειαζόταν να μιλάμε για όσα θέματα συζητάμε κρυφά ή φανερά, αφού ακόμα μερικά είναι ταμπού. Αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι να δείχνουν με απόλυτη ακρίβεια και ειλικρίνεια τα κακώς κείμενα, πολύ πιθανό να αφήναμε στην άκρη όσα καλύτερα είναι να μην τα πολυψάχνουμε, αφού λύση δε θα βρούμε. Αν δεν υπήρχαν γυναίκες να αγωνίζονται με όσα μέσα διαθέτουν κι απ’ όποιον χώρο βρίσκονται για τα δικαιώματα των γυναικών, θα συνεχίζαμε να ζούμε σ’ έναν κόσμο ανελεύθερο που θεωρεί δεδομένο ότι οι γυναίκες είναι κατώτερες σε κάθε τομέα, άρα και με περιορισμένα δικαιώματα σε κάθε γωνιά της γης.
Όπως συμβαίνει πια πολύ συχνά, γνώρισα διαδικτυακά την κ. Δέσποινα Λιμνιωτάκη και θαύμασα αρχικά τον τρόπο που έγραφε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κι ο λόγος της μου κίνησε το ενδιαφέρον. Κάθε της ανάρτηση θα μπορούσε να είναι χρονογράφημα, δοκίμιο, άρθρο, ένα μικρό βιβλιαράκι συμπυκνωμένης γνώσης και καυστικού χιούμορ, μα έτσι κι αλλιώς είναι αρθρογράφος και συγγραφέας των βιβλίων «Ζήτημα Ζωής και Θανάτου», «Πάμε ένα ταξιδάκι;» και «Ξαναγράφοντας την ιστορία της ζωής σου».
Σε δεύτερο χρόνο κατάλαβα ότι συνομιλώ με μια ηγέτιδα, την πρόεδρο της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, την ψυχολόγο και σύμβουλο ομάδων που ασχολείται με θέματα βίας και σχολικού εκφοβισμού, απώλειας και πένθους, μετατραυματικού στρες και ψυχοπαθολογίας της καθημερινής ζωής, με λίγα λόγια γνώρισα μια γυναίκα που αγωνίζεται για την κοινωνική ισότητα και τα δικαιώματα των γυναικών που έχουν πολλαπλούς ρόλους στην κοινωνία.
Με μεγάλη χαρά την υποδέχομαι στην παρέα του elpis calling!
… … … … … … … … …
Ψυχολογία, κοινωνική δράση, προώθηση ιδεών και πολιτική. Νομίζω αυτό αποτελεί από μόνο του ένα καλό πακέτο που θα έπρεπε να έχει οποιοσδήποτε θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική και τα κοινά. Συμφωνείτε;
Το επιστημονικό υπόβαθρο είναι σημαντικό στην βαθύτερη κατανόηση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο πληθυσμός: βοηθάει στο να βάζει κανείς προτεραιότητες έργου και να έχει γνώση των αναγκών που υπάρχουν και των αδυναμιών στο σύστημα. Ωστόσο, κάποιος που θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά, χρειάζεται να εκπροσωπεί τις αξίες που έχουν χαθεί στον τρόπο που κάνουμε πολιτική, σήμερα. Δεν αρκεί να διαθέτεις γνώσεις αλλά να είσαι η αλλαγή. Αυτά που πρεσβεύεις πρέπει να φαίνονται στον τρόπο με τον οποίο έχεις επιλέξει να ζεις.
Είστε κ. Λιμνιωτάκη μια φιλελεύθερη φεμινίστρια, προσανατολισμένη στην προώθηση της ισότητας, της ελευθερίας, των δικαιωμάτων επί ίσοις όροις για όλους. Μπορείτε να μας πείτε τι σημαίνει στην πράξη φεμινισμός; Θα έπρεπε να είναι όλες οι γυναίκες φεμινίστριες;
Φεμινισμός είναι να επιθυμείς για όλους τους ανθρώπους τα ίδια πράγματα, τις ίδιες ευκαιρίες, την ισότιμη πρόσβαση στις δομές μιας κοινότητας ανθρώπων. Να αγαπάς όλα σου τα «παιδιά» εξίσου. Να μπορείς να βλέπεις πέρα από τον στενό κύκλο των ανθρώπων μέσα στον οποίο έχεις επιλέξει να κινείσαι, να μη λες «μα εγώ βλέπω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα!» Γιατί υπάρχει και μάλιστα πολύ κοντά σε σένα. Ο περισσότερος κόσμος ταυτίζει τον φεμινισμό με τον τρόπο που προωθείται από κάποιες ομάδες οι οποίες απλά κάνουν περισσότερο θόρυβο και αυτό ενοχλεί. Και η ενόχληση όμως είναι μέσα στο παιχνίδι, είναι το ξεβόλεμα από όλα τα λάθος πράγματα που είχαμε συνηθίσει στο παρελθόν. Ο φεμινισμός είναι πολιτική θέση, δεν είναι στολή, τίτλος ή μόδα της εποχής. Χρειάζεται να γίνουμε περισσότερες στους κοινούς μας αγώνες.
Θέλετε να μας πείτε γιατί οι γυναίκες σήμερα δεν έχουν αριθμητικά τόσο ενεργή συμμετοχή στην πολιτική; Ποιές συνθήκες δεν τους το επιτρέπουν;
Δεν υπάρχουν πολλά, καθημερινά, υγιή πρότυπα ενασχόλησης με την πολιτική. Οι γυναίκες θεωρούν ότι η πολιτική είναι κάτι σκοτεινό και βρώμικο με το οποίο, αν αναμειχθούν, θα λερωθούν. Γι’ αυτό προτιμούν πιο ήπιες δραστηριότητες όπως τη συμμετοχή σε ένα σύλλογο ή σε μια φιλανθρωπική ομάδα. Οι γυναίκες έχουμε μάθει να αντλούμε μεγάλο μέρος της αυτοπεποίθησης μας από την έγκριση του περιβάλλοντος μας και το περιβάλλον ποτέ δεν εγκρίνει με τον τρόπο που θα θέλαμε. Επίσης, η κοινωνία περιμένει ο ρόλος της γυναίκας να είναι φροντιστικός προς την ίδια, μέσα από συγκεκριμένους, προκαθορισμένους ρόλους – αυτούς της μάνας, της τροφού, της αφοσιωμένης συζύγου, της νοικοκυράς κλπ. Δεν μπορεί να δεχθεί εύκολα μια γυναίκα που επιθυμεί κάτι μεγαλύτερο για τον εαυτό της και για τον κόσμο διότι κάτι τέτοιο κοντράρει τα στερεότυπα.
Χρειάζεται επίσης να σημειώσουμε το πόσο δύσκολο είναι για μια γυναίκα να ενταχθεί σε μία παράταξη ισότιμα και να εξελιχθεί πολιτικά μέσα σε αυτή. Όλοι οι ρόλοι είναι πιασμένοι από άνδρες που κάνουν κουμάντο. Στην κυριολεξία, τα ψηφοδέλτια σχεδιάζονται από άνδρες με βάση το βαθμό «επικινδυνότητας» να εκλεγεί κάποιος/κάποια που θα ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα. Τέτοιες υποψηφιότητες αποθαρρύνονται με χίλιους δυο τρόπους από το να βγουν μπροστά.
Δε διαθέτει η μέρα τους περισσότερες ώρες από όσες έχουν οι άντρες και δεν μπορούν να γίνουν χίλια κομμάτια για να προλάβουν όλους τους ρόλους. Πόσες περιπτώσεις τέτοιων γυναικών συναντάτε καθημερινά στο γραφείο σας; Που δεν προλαβαίνουν, που δεν έχουν συμπαράσταση, που δεν έχουν βοήθεια από τους συντρόφους τους και φορτώνονται όλες τις δουλειές της καθημερινότητας μαζί με την εργασία τους;
Οι περισσότερες γυναίκες είμαστε μόνες στις δεκάδες ευθύνες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε καθημερινά. Δεν έχουμε πάντα την υποστήριξη των ανδρών (αν και αυτό έχει αρχίσει να αλλάζει) αλλά έχουμε πια την υποστήριξη της μίας προς την άλλη. Αναζητήστε τις ομάδες γυναικών που θα φτιάξουν μια καινούρια «οικογένεια» για σας, τους συγγενείς από επιλογή.
Η κοινωνία μας αντιμετωπίζει το σοβαρότατο πρόβλημα των γυναικοκτονιών, της ενδοοικογενειακής βίας σε έντονο βαθμό. Τι γίνεται; Υπάρχει κάποια απάντηση στο γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί τελευταία ακούμε σχεδόν καθημερινά για μια κακοποίηση;
Όταν έρχεται στην επικαιρότητα άλλη μία είδηση κακοποίησης, εγώ θλίβομαι διπλά. Για κάθε ιστορία που βγαίνει στο φως, υπάρχουν τουλάχιστον άλλες δέκα που έχουν ξεκινήσει την καταστροφική πορεία τους. Μαθαίνουμε μόνο τα αστυνομικά δελτία, δεν έχουμε φτάσει στο σημείο να μπορούμε να κάνουμε στοιχειώδη πρόληψη. Η βία έχει ένα τελετουργικό που καταλήγει στη σωματική κακοποίηση αλλά δεν ξεκινάει έτσι. Ενδεχομένως να ξεκινάει και ως στρεβλή «ιστορία αγάπης». Αυτό πρέπει να καταπολεμήσουμε, τα λάθος πρότυπα σχέσεων, την συνεξάρτηση από συντρόφους, την αδυναμία να μιλήσει κάποια για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Ο κόσμος δεν δείχνει αρκετά ασφαλής για να βγεις εκεί έξω και να ομολογήσεις ότι κάτι δεν πάει καλά στο περιβάλλον σου. Δουλειά μας είναι να κάνουμε τις γυναίκες να αισθάνονται ασφαλείς και να φτιάξουμε δομές αγάπης, ασφάλειας και αποδοχής.
Όλα είναι πολιτική. Η στάση μας στη ζωή και στην κοινωνία, η κρίση μας, ο ρόλος μας, οι πράξεις μας, όλα είναι πολιτική έκφραση ακόμα κι αν αυτή δεν τοποθετείται συγκεκριμένα σε κάποια παράταξη. Οι πολίτες που δε βρίσκουν πια επαρκή εκπροσώπηση στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, τί μπορούν να περιμένουν από την παράταξη των Φιλελευθέρων που εκπροσωπείτε ως πρόεδρος κ. Λιμνιωτάκη;
Στις μέρες μας έχει γίνει πλέον κατανοητό ότι τίποτα δεν επιτυγχάνεται χωρίς ελευθερίες. Η ελευθερία είναι το προαπαιτούμενο για την επιβίωση, την ισορροπία, τη δημιουργία, την πρόοδο και την ανάπτυξη. Δεν γίνονται μόνο πόλεμοι στο εξωτερικό αλλά γίνονται μικροί πόλεμοι μέσα μας. Δεν υπάρχει εσωτερική ειρήνη, χαρά, δεν μπορούμε να ησυχάσουμε, να κάνουμε όνειρα. Υπάρχει μόνο επιβίωση, φόβος, ματαίωση και απώλειες, επί χρόνια. Εγώ λέω στις ομιλίες μου ότι διαλέξαμε στο παρελθόν να ψηφίσουμε πολλά πράγματα, αλλά ποτέ δεν διαλέξαμε τον εαυτό μας. Δεν εννοώ τον εαυτό που ζητιανεύει ρουσφέτια, μαθαίνει να εξαρτάται από τις διαθέσεις του κάθε πολιτευτή, υποτιμάται ως προς τη νοημοσύνη του από τους ίδιους και τους ίδιους λαϊκιστές. Εννοώ ότι δεν επιλέξαμε ποτέ τον αδέσμευτο, υπερήφανο, ψυχικά ισορροπημένο εαυτό μας που μπορεί να ευδοκιμήσει σε ένα περιβάλλον ανοιχτό, ανεκτικό, φροντιστικό, δίκαιο προς όλους. Ως Πρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, εκπροσωπώ τη δουλειά που θα κάνουμε στη χώρα με τα ίδια μας τα χέρια. Επειδή, άλλωστε, δεν μπορούμε να αφήνουμε τόσα σοβαρά πράγματα στα χέρια τρίτων.
Ξεκινήσατε από παιδαγωγικές σπουδές και το ένα έφερε το άλλο. Κατακτήσατε θα έλεγα πολλές κορυφές που άλλες γυναίκες ίσως μόνο έχουν ονειρευτεί. Να υποθέσω ότι είστε αρκετά κοντά σε όσα ονειρευτήκατε για τη ζωή σας; Υπάρχει κάτι που σας εκφράζει ιδιαίτερα και θα θέλατε να ανήκει στην καθημερινότητά σας μελλοντικά;
Μακάρι να βάλω – στο βαθμό που μου αναλογεί ως υπεύθυνη πολίτης αυτής της χώρας – ένα λιθαράκι στη θετική αλλαγή αυτού του κόσμου και κυρίως ως προς αυτό που σπούδασα, δηλαδή ως προς την κοινωνική φροντίδα και πρόνοια για τις ευπαθείς ομάδες πληθυσμού.
Βλέπετε ο κόσμος να συντηρητικοποιείται αντί να ελευθερώνεται από αντιλήψεις και πεποιθήσεις που δεν οδήγησαν τελικά πουθενά;
Αυτό συμβαίνει επειδή ο κόσμος φοβάται. Όταν φοβόμαστε, γινόμαστε το κουκούτσι με το σκληρό περίβλημα που υπάρχει μέσα σε ένα μαλακό δροσερό φρούτο. Κλεινόμαστε σε κάστρα. Σφαλίζουμε πόρτες. Λέμε περισσότερα όχι. Έχουμε κουραστεί να φοβόμαστε και να είμαστε θυμωμένοι, δεν συμφωνείτε; Πότε θα το αλλάξουμε αυτό μαζί, από κοινού;
Έχει ελπίδα ο κόσμος λέτε πολιτικά, να αλλάξει τα κακώς κείμενα, να περιορίσει τα συντηρητικά, να απομακρύνει τα φασιστικά μορφώματα;
Αν δεν πίστευα στην αλλαγή, δεν θα μιλούσαμε τώρα εδώ μαζί. Οι δημιουργικές συναναστροφές, σαν αυτή εδώ, είναι μονοπάτια αλλαγής.
Ναι, θα τα καταφέρουμε, αυτή είναι η απάντηση μου.
Μια ευχή για τους αναγνώστες του elpis calling…
Να συνεχίσουν να διαβάζουν το μεταμορφωτικό περιεχόμενο αυτού του ιστοτόπου και να συνεχίζουν να είναι παρούσες και παρόντες στην ίδια τους τη ζωή, διεκδικώντας την πρόοδο με την ίδια τους τη ζωή.
…………………………………
Οι φωτογραφίες ανήκουν στο προσωπικό αρχείο της κ. Λιμνιωτάκη https://www.healingtreecommunity.com/
