Ο αστάθμητος παράγοντας και το τυχαίο στη ζωή
Ο αστάθμητος παράγοντας και το τυχαίο στη ζωή… Ξεκίνησα να γράφω για τον αστάθμητο παράγοντα και προσπαθούσα να κατανοήσω ξανά τον Αριστοτέλη, λες και δεν έφταναν όλα τ’ άλλα τέτοια μέρα. Ο Αριστοτέλης είχε ταξινομήσει τα γεγονότα της ζωής μας σε βέβαια, πιθανά και απίθανα. Αυτά που νομοτελειακά θα συμβούν, τα μη προβλέψιμα και τα τυχαία. Αυτό ήταν για το οποίο ήθελα να γράψω, ο αστάθμητος παράγοντας και πόσο επηρεάζει, όσα νομίζουμε οι αφελείς ότι ελέγχουμε ή μπορούμε να ελέγξουμε! Αλλά τί τα θες τα φιλοσοφικά τέτοιες ώρες; Πέρασαν εκείνες οι εποχές που με το λύχνο και το μαγκάλι οι άνθρωποι προσπαθούσαν ν’ αποκτήσουν γνώσεις, για να πάνε τη ζωή τους δυο βήματα παρακάτω.
Ο Δημόκριτος πάλι έλεγε, πως οι άνθρωποι επινόησαν τη θεά της τύχης για να καλύψουν τη δική τους έλλειψη θέλησης. Ενδιαφέρον, μπορεί και να ισχύει. Η τύχη από την άλλη ήταν αναγκαία για τον Θουκυδίδη, γιατί χωρίς αυτήν ακόμα και οι τολμηροί χάνουν. Σίγουρα για όλους, το άγνωστο που δεν μπορεί να κατανοηθεί, ούτε να προβλεφθεί φυσικά, ερμηνευόταν ως τύχη καλή ή κακή. Όλοι οι φιλόσοφοι είχαν κάτι να πουν για την τύχη. Όλοι οι φιλόσοφοι και μεις, δε νομίζω να υπάρχει κάποιος που να μην αξιολογεί τη σημαντικότητα του τυχαίου, της στιγμής, του τυχερού και όλα όσα συνοδεύουν αυτό που δεν περνά από το χέρι μας ή καλύτερα, που δεν είναι του χεριού μας! Σαν τα ζάρια ένα πράγμα! Πας για εξάρες και σου ‘ρχονται ντόρτια!
Σήμερα λοιπόν, μια σειρά τυχαίων συμβάντων που συνόδευαν έναν λυσσασμένο αέρα, μαζί και μια πολύωρη διακοπή ρεύματος στάθηκαν ικανά να εκτινάξουν το νευρικό μου σύστημα. Αντικειμενικά μιλώντας πέρασαν πολλά από το μυαλό μου. Έκανα σκέψεις δύσκολες, κακές, η μανία του καιρού και η ανησυχία των σκυλιών με την ένταση των φαινομένων, μού έφεραν μεγάλη ταραχή και δεν μπόρεσα να στοιχίσω με τάξη και ακρίβεια όσα ήταν σχεδιασμένα στο μυαλό μου να γίνουν, ή όσα υπήρχε η πρόθεση να μπουν σε σειρά. Κι αυτό ήταν αρκετό. Συν κάτι άλλα. Πιο σημαντικά ίσως. Οι συνεχόμενες διακοπές ρεύματος, τα καιρικά φαινόμενα και κάτι δικά μου, με θύμωσαν πολύ. Τί κάνουμε χωρίς ρεύμα; Τίποτα. Ποια είναι η πρώτη κίνηση όταν έρθει το ρεύμα; Να φορτίσουν κινητά και υπολογιστές και οι φορητοί φορτιστές για να είμαστε σίγουροι! Τραγικό; Μπα! Υπάρχουν πάντα και χειρότερα.
Αλλά εκεί φτάσαμε. Φτάσαμε βασικά εκεί που μας έσπρωξε η εποχή. Ακολουθούμε την εποχή και πάμε με το κύμα, γιατί αν προσπαθείς να πας κόντρα κουράζεσαι και πνίγεσαι μέσα στο χάος που πιθανά δημιούργησες από μόνος σου, οπότε, πλέεις κι ό,που βγεις! Μέσα σ’ όλα ξέχασα όσα είχα στο μυαλό μου για την ανάρτηση. Βρήκα όμως μια μικρή λίστα σωτηρίας, χειρόγραφη, που με ξελασπώνει κάθε φορά.
Τί γράφει; Δεν μπορώ να σου πω. Τα δικά μου. Που είναι όμως σίγουρα, που δεν εξαφανίζονται με μια διακοπή ρεύματος και που με κάνουν να θυμάμαι όσα χρειάζομαι.
