ΜΗΝΙΑΙΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ:

Ρόδα η ζωή…

Δεν τους είχα δει σε δράση. Δεν ήξερα καν...

Τα σύννεφα τ’ ουρανού μας…

Τα σύννεφα τ' ουρανού μας, πολυαγαπημένα, μοναδικά, διαφορετικά κάθε φορά. Λόγια και φωτογραφίες από στιγμές έκρηξης ομορφιάς!

Εγώ είμαι εσύ…

Εγώ είμαι εσύ, μού είπεςΚαι συ εγώΚι όταν μιλήσουν...

Πάνος Μάτεσις, Πάντα καλά!

Πάνος Μάτεσις, Πάντα καλά!

Ήθελα ένα βιβλίο ξεχωριστό, αλλά και ένα βιβλίο που να μην είναι απαραίτητα κλασσικό και εξεζητημένο. Ένα βιβλίο που να απευθύνεται σε όλους μας.
Ένα τέτοιο βιβλίο έχω να προτείνω και δεν είναι κάποια νέα κυκλοφορία, αλλά αρκετά παλιότερο «διαμάντι».

Είναι το ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ του υπέροχου Παύλου Μάτεσι.

Ένα βιβλίο, που σε δύσκολη περίοδο με έκανε, καθώς το διάβαζα, πολλές φορές να γελάσω και κάποιες να συγκινηθώ· να μείνω με μόνιμο χαμόγελο στα χείλη αλλά κυρίως –και ίσως το πιο βασικό, να ξεχαστώ
ολωσδιόλου. Ένα βιβλίο, που όταν το έκλεινα και περνούσε λίγη ώρα, ήθελα να ανοίξω πάλι τις σελίδες του και να συνεχίσω να διαβάζω· που δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου και όταν οριστικά πια γύρισα
το οπισθόφυλλο του κλείνοντάς το, λυπήθηκα γιατί δεν είχε κι άλλο.

Το ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ του «Αριστοφανικού» Παύλου Μάτεσι είναι ένα βιβλίο που θα το έλεγες και εκτενές χρονογράφημα, δοσμένο – και λογικά- με την απαραίτητη θεατρικότητα που διακρίνει αυτόν τον πολυβραβευμένο θεατράνθρωπο [σπούδασε θέατρο στην Δραματική Σχολή Αθηνών και έχει γράψει 14 θεατρικά έργα από τα οποία τα 11
έχουν ανέβει στην σκηνή από τους σημαντικότερους θιάσους της χώρας μας, αλλά και με οκτώ μυθιστορήματα στο εκδοτικό του βιογραφικό].

Το ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ μας αγκαλιάζει με την ζωή των ανθρώπων μιας γειτονιάς της Αθήνας κάπου εκεί –ίσως και λίγο αδιόρατα, στις δεκαετίες του ’50, του ’60 & του ’70. Την εποχή του οικοδομικού οργασμού της αντιπαροχής και του πολιτικού αναβρασμού μιας Ελλάδας, που αλλάζει ηθικά, κοινωνικά και οικονομικά και που με βλέμμα
πεινασμένο στρέφεται λες στα δυτικά μοντέρνα πρότυπα ζωής χωρίς ωστόσο να έχει αποτινάξει από πάνω της πλήρως τον ελληνικό της μικροαστισμό.

Η γειτονιά με τα κλουβιά διαμερίσματα -ευκαιρίες προίκας, με το μπακάλικο της γωνίας –και τηλεφωνείο όλων των περίοικων, το κομμωτήριο –σημείο σύνδεσης και άρμοσης των γυναικών, το φαρμακείο –απάγκιο ιατρικό και ψυχολογικό για τις δύσκολες ώρες των κατοίκων της, αποτελούν το χώρο-πλαίσιο της μικροκοινωνίας των ηρώων του βιβλίου και τον άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφονται οι ζωές τους· φιγούρες άλλοτε σκληρά πραγματικές και άλλοτε απρόοπτα φασματικές, κατά το συνήθειο άλλωστε του συγγραφέα.

Χαρακτήρες σχεδόν κωμικοί μα και τραγικοί ταυτόχρονα, θεατρικά φτιαγμένοι στην υπερβολή τους, που στην γνωριμία σου μαζί τους γελάς ή το λιγότερο χαμογελάς, που όμως σε βάθος σκέψης
κατανοείς πως δεν είναι όλα τόσο απλά κι όχι με τόση αφέλεια φτιαγμένα· πως πίσω από αυτούς τους απλοϊκούς και λαϊκούς ήρωες του βιβλίου κρύβεται ένα βαθύς στοχασμός και μια γενναία στάση ζωής, που «απλά προτιμά να ξεχνά και να διασκεδάζει τον πόνο της», έτσι με «ελαφρότητα» μόνο και μόνο για να συνεχίζει στο δρόμο της βιοπάλης
με το κεφάλι ψηλά!
Ως επί το πλείστον ένα βιβλίο δοσμένο με άπειρες κωμικές σκηνές, με όμορφους και έντονους διαλόγους, που δεν απομακρύνονται σε ύφος και στυλ από την αφήγηση, που αναλαμβάνει σε τρίτο πρόσωπο ο
συγγραφέας· αντίθετα, δένει αρμονικά μαζί της. Με γλώσσα απλή, καθημερινή, δοσμένη με το «Ματεσιακό»
καυστικό χιούμορ, που φτάνει και στα όρια του δηκτικού, το βιβλίο αποδομεί την μικροαστική ελληνική κοινωνία, απομυθοποιώντας την, και ταυτόχρονα την επαναδομεί με τρόπο που δεν μπορείς να μην γελάσεις,
να μην συγκινηθείς… Σε σημεία δε την ερωτεύεσαι γι’ αυτήν της την αφέλεια, επιπολαιότητα και ματαιοδοξία που την διακρίνει, για την αντοχή της στον πόνο και στη βάσανο, για την έντονη ανάγκη της σε ζωή
και διάκριση αλλά και για την παλικαρίσια της αφοβία απέναντι στο
θάνατο….
Το ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ είναι ένα υπέροχο κοινωνικό μυθιστόρημα, μοναδικό για το χιούμορ και τους χαρακτήρες του, που δύο φορές προσπάθησε να περάσει στη μικρή οθόνη ως σήριαλ (στις αρχές του 1980 την πρώτη φορά και το 2018 την δεύτερη), αλλά που δεν τα κατάφερε έως τώρα…. ίσως τελικά, γιατί δεν του χρειάζεται!

Photo by Gülfer ERGİN on Unsplash

Πρόσφατα

Έφη Φωτεινού, Οδός Σχεδίας

Σύμφωνα με την ιαπωνική παράδοση, υπάρχει ένα αόρατο κόκκινο...

Μαγνητισμένοι από τα social…

Μαγνητισμένοι από τα social...Στις μέρες που δεν συμμετείχα στα...

Ηλίας Κεφάλας – Άνθη του φθινοπώρου

Ηλίας Κεφάλας - Άνθη του φθινοπώρουΜέσα στη νύχτα μου...

Βρεττάκος Νικηφόρος – Ο δρόμος και η αιωνιότητα

Βρεττάκος Νικηφόρος - Ο δρόμος και η αιωνιότηταΜετάξι και...

Social Media

Newsletter

Δημοφιλή

Ρόδα η ζωή…

Δεν τους είχα δει σε δράση. Δεν ήξερα καν...

Τα σύννεφα τ’ ουρανού μας…

Τα σύννεφα τ' ουρανού μας, πολυαγαπημένα, μοναδικά, διαφορετικά κάθε φορά. Λόγια και φωτογραφίες από στιγμές έκρηξης ομορφιάς!

Εγώ είμαι εσύ…

Εγώ είμαι εσύ, μού είπεςΚαι συ εγώΚι όταν μιλήσουν...

Γόρδιοι δεσμοί η ζωή μας…

Η πλειοψηφία έχει ένα γνήσιο ταλέντο, έχει αυτό που...

Η Αθηνά Χιώτη στο elpis calling…

Η Αθηνά Χιώτη στο elpis callingΔεν είναι μόνο τα...
Βασίλης Κασσάρας
Βασίλης Κασσάρας
Ο Βασίλης Κασσάρας γεννήθηκε το 1974. Μεγάλωσε στη Λιβαδειά Βοιωτίας, ζει στην Αθήνα και ελπίζει κάποτε να μετακομίσει μόνιμα στο νησί των Κυθήρων, όπου περνά τα καλοκαίρια του, εξασκώντας τα δύο πράγματα που από παιδί αγαπούσε: να κάνει όνειρα πλάθοντας δικούς του κόσμους και να τους ενσαρκώνει με τη μεταφορά τους στο χαρτί. Ως συγγραφέας έχει εκδώσει τα βιβλία «Μοίρες» (εκδόσεις Πηγή) και «Μάμουσα, η φωνή της σιωπής» (εκδόσεις ΕΞΗ). Για ποιήματά του έχει λάβει τιμητική διάκριση από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών. Σπούδασε δημοσιογραφία και σεναριογραφία. Αναζητά χρόνο, ώστε να φροντίσει περισσότερο το «παιδί μέσα του» και για να διαβάζει -ως φανατικός αναγνώστης- περισσότερα βιβλία…

Έφη Φωτεινού, Οδός Σχεδίας

Σύμφωνα με την ιαπωνική παράδοση, υπάρχει ένα αόρατο κόκκινο νήμα που ξεκινά από την καρδιά, περνά στην άκρη του δακτύλου και συνεχίζει με την...

Μαγνητισμένοι από τα social…

Μαγνητισμένοι από τα social...Στις μέρες που δεν συμμετείχα στα social, σαν μαγνητισμένη κάποιες φορές, σίγουρα αφηρημένη άλλες και πιθανότατα ολίγον εθισμένη, παρακολουθούσα κάποια -κυρίως-...

Ηλίας Κεφάλας – Άνθη του φθινοπώρου

Ηλίας Κεφάλας - Άνθη του φθινοπώρουΜέσα στη νύχτα μου γλιστρούν σιωπέςΜαύρες βροχές με ταξιδεύουν στις μακρινές φαιόχρωμες πεδιάδεςΟι άνεμοι με οδηγούν στις ρίζες των...

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Discover more from Elpis Calling

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading