Οι Σειρήνες της σύγχρονης εποχής…

Οι Σειρήνες της σύγχρονης εποχής

Οι Σειρήνες της σύγχρονης εποχής… Πώς να αισθάνεται άραγε ο σύγχρονος άνθρωπος με τόσους γκουρού δίπλα του; Με τόσους άλλους που έχουν “πιάσει” το νόημα και γνωρίζουν την αλήθεια της ζωής; Πώς είναι να ζει κανείς με τόσους ειδικούς που έχουν ξεκλειδώσει τα κατάβαθα της ψυχής και του μυαλού, που έχουν τη μαγική συνταγή, που ξέρουν όλα τα μυστικά του κόσμου, τα μυστικά των σχέσεων, τα μυστικά της ζωής, τα μυστικά της επιτυχίας, τα μυστικά της ευτυχίας, τα μυστικά που θα σε κάνουν υπεράνθρωπο σε πέντε δευτερόλεπτα, σε δέκα, σε μια ώρα, σε ένα σεμινάριο, σε μια συνεδρία.. πώς να είναι άραγε; Πώς μπορεί να νιώθει ένας αποτυχημένος της ζωής ανάμεσα σε τόσους κλειδοκράτορες της γνώσης και της ευτυχίας; Αλήθεια, πώς είναι;

Όλοι οι “καπετάνιοι” του καθημερινού μας ταξιδιού κρατούν στο χέρι τον “πιλότο” μιας επιτυχημένης ζωής, μιας ύπαρξης με νόημα και στόχο, μιας δημιουργίας συνειδητών πολιτών με αξία την προσωπική τους εκτίναξη σε κάθε τομέα της ζωής.

Θες λεφτά; Εγώ μπορώ να σου πω πώς να γίνεις πλούσιος! Θες επιτυχία; Εγώ έχω το μυστικό! Θες την ιδανική σχέση και τον ιδανικό σύντροφο; Εγώ ξέρω τον τρόπο, ακολούθησέ με! Θες να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου; Έλα σε μένα, έλα σε μένα, έχω το μυστικό, ξέρω το μυστικό, δες με, είμαι απόλυτα ευτυχής και ικανοποιημένος από τη ζωή μου, έχω χρήμα, έχω δόξα, έχω οικογένεια, έχω σπίτια, σκάφη, αυτοκίνητα, έλα να σου δείξω πώς μπορείς να έχεις τα ίδια!

Τί θες από τη ζωή σου; Τί θες από τη ζωή που δεν το έχεις; Αναγνώριση; Δόξα; Αξία; Εξέλιξη; Άνοδο; Επιτυχία; Θέση στην κοινωνία; Έλα σε μένα! Ξέρω το πώς! Έχω το μυστικό! Ξέρω τον τρόπο! Κοίτα εμένα πόσο επιτυχημένος είμαι! Πόσο ευχαριστημένος! Πόσο ουσιαστικά ζω την κάθε μέρα! Πόσα έχω κερδίσει! Έλα! Δε θα χάσεις! Εγώ μπορώ να σε κάνω κάτι που δεν είσαι, εγώ μπορώ να σου δείξω πώς να είσαι, εγώ ξέρω με ποιο τρόπο θα είσαι!

Αν δεν ακολουθήσεις, αφού έχεις τα μέσα και τον τρόπο, είσαι άξιος της μοίρας σου! Γιατί δε βλέπεις πόσο θέλω να σε βοηθήσω; Γιατί θες να ζεις αποτυχημένος, φτωχός, μόνος; Σήκω και ξεκίνα, έλα! Μπορείς, αλλά δε θες! Άντε να σε δω! Ορίστε, όλα εδώ στα δίνω, σου δίνω στο χέρι τις λύσεις, πάρτες, χρησιμοποίησέ τις και γίνε! Γίνε ό,τι θες! Μόνο ξεκίνα μαζί μου, έχω το μυστικό! Ξέρω τον τρόπο, έλα! Χαμογέλα, χαμογέλα πιο δυνατά! Γέλα κι άλλο! Γέλα δυνατά! Χαχαχαχαχχαχχα! Πάτα στα κάρβουνα! Έλα, δεν είναι τίποτα! Όλα στο μυαλό σου είναι! Πάτα στα κάρβουνα και μετά θα ανοίξει η πύλη της δύναμής σου! Θα φωτίσει το είναι σου! Μετά από αυτό θα είσαι ικανός για το κάθε τι! Κάντο! Τί φοβάσαι;

Κι έτσι η ζωή μας μοιράστηκε στο πριν και το μετά, σε αυτούς και σε κείνους, σε αυτούς και τους άλλους, σε μας και σε αυτούς! Σε αυτούς που ξέρουν τα μυστικά και στους άλλους που δεν τα ξέρουν! Σε αυτούς που κρατούν το κλειδί του παραδείσου και στους υπόλοιπους που κοιτούν τις κλειδωμένες πόρτες χωρίς να μπορούν να μπουν, να δουν πίσω από αυτές τον ήλιο που ανατέλλει, τη χαρά της ζωής, τον υπέροχο σύντροφο που στέκεται στην ακροθαλασσιά και τους περιμένει σαν από πάντα, το στρωμένο τραπέζι σε ένα ακριβό εστιατόριο πάνω στο κύμα με τα χρυσά κουτάλια.

Έλα, έλα, έλα! Όπως τις Σειρήνες! Αγλαόπη, Θελξιέπεια, Θελξιόπη, Πεισηνόη, οι χάρες όλες στα ονόματά τους, ο μαγικός κόσμος της λάμψης, της γοητείας, της πειθούς, των μοναδικών στοιχείων που θα σε κάνουν να ξεχωρίζεις ανάμεσα στο πλήθος, να κερδίζεις ανθρώπους και να κάνεις περιουσία, να φτιάχνεις μια ζωή παραμυθένια, στοιχεία και στοιχειά που σε οδηγούν στο ξεμυάλισμα μιας “ιδανικής” ζωής, ξέρεις, όπως αυτές που βλέπεις στο Instagram, με όμορφες, φιλτραρισμένες στιγμές, χρώματα του κορεσμού, της φωτεινότητας και της ισορροπίας της θερμότητας, μια τέτοια πανέμορφη ζωή με φίλτρο στο πρόσωπο που να σε αλλοιώνει όταν δεν αντέχεις να βλέπεις τον ίδιο σου τον εαυτό!

Αλήθεια, πώς να είναι οι ζωές των Σειρήνων μετά που έχουν παρασύρει τα θύματά τους στις ακτές που ζουν, εκεί που τα πετάνε μετά το τραγούδι τους μόνα και εξαντλημένα να λιώνουν και ν’ αφήνουν τα κόκαλά τους στο μυθικό κόσμο της τελειότητας και της ζωής, που μόνο φωτεινή δεν είναι! Πώς είναι άραγε να φουντώνουν τις προσδοκίες των Αργοναυτών που θέλουν να περάσουν τα Στενά της ανούσιας, χλιαρής, άχρωμης ζωής τους και να εισέλθουν στον υπέρλαμπρο κόσμο της δόξας, της χαράς, της επιτυχίας, του μαγικού τραγουδιού της ζωής, αφήνοντας πίσω τα βάσανα και την κατήφεια μιας δήθεν ζωής, σ’ έναν κόσμο γκρι;

Αχ, αδέρφια Αργοναύτες μου! Μαγεμένα μικρά ξωτικά μου! Κατάκοπα παιδιά του μόχθου! Απογοητευμένα ρομαντικά μου πλάσματα, ευαίσθητα μικρά πουλιά! Έχετε τόση δύναμη που θα τη ζήλευαν με όλη τους την ψυχή οι “μαέστροι της ζωής” που σας υπόσχονται ουράνιες ημέρες και κάνουν το άσπρο μαύρο, χρυσό το γκρι της χαρισμένης Ζωής Σας, που έχετε μοναδικό Δώρο ισάξιο με το χρυσάφι όλου του κόσμου!

Μην ακούτε! Βάλτε κερί στα αφτιά και μη σταματάτε το κουπί μέχρι να περάσετε τα Στενά! Όμορφα είναι κι αυτά, κοίταξέ τα καλύτερα, κάπου θα βρεις την ομορφιά σε αυτό που σε έπεισαν ότι δε σου αξίζει, ότι είσαι πλασμένος για κάτι καλύτερο, μα για να σε βοηθήσουν να φτάσεις, πρέπει να δώσεις τίμημα βαρύ!

Ταξιδιώτη αν ζητάς τη μικρή σου χώρα, φέγγει εδώ λαμπρότερη απ’ ό,τι στων ονείρων σου την ώρα. Άκου… έλα… οι γοργόνες σε καλωσορίζουν, κόψε τους δεσμούς, που σε γυρίζουν, Χρόνος δεν υπάρχει εδώ, δεν υπάρχει πόνος, μόνο μια τρελή χαρά, που μέσα της ποτέ δεν είσαι μόνος. Σαν παιχνίδι πλούσιο που όλο ξαναρχίζει, δίχως της δουλειάς το βάρος, αιώνια η ζωή σου θα κερδίζει.