Οι Μαργαρίτες στο Ρέθυμνο είναι πάντα όμορφες…

Οι Μαργαρίτες στο Ρέθυμνο είναι πάντα όμορφες

Τριγύρω γλέντια και χαρές και κόσμος πολύς να βιάζεται να προλάβει τις παρελάσεις για το καρναβάλι. Μάσκες και στολές, ένδυση κάποιου άλλου εαυτού, τρελή χαρά και ξεσάλωμα. Ο ουρανός σε αμφιθυμία, παλεύει να κρατήσει τα ίσα για να πάει και να ρθει ο κόσμος χωρίς βροχές και προβλήματα.

Η διάθεσή μας δεν είναι για τα καρναβάλια. Βγαίνουμε στην «εθνική» με κατεύθυνση δυτικά προς το Ρέθυμνο, σε έναν δρόμο που έχει τα πάντα αυτή την μέρα, καμένα αυτοκίνητα στην άκρη, τροχαία σοβαρά και μη, μεθυσμένους να μπαίνουν στο αντίθετο ρεύμα και για δευτερόλεπτα να καρδιοχτυπούμε και ζιγκ ζαγκ προπορευόμενων.

Για λίγο σκεφτήκαμε να επιστρέψουμε, αλλά η λαχτάρα και η χαρά για την βόλτα μας ήταν μεγαλύτερη του φόβου.  Θαυμάζουμε το τοπίο και συνεχίζουμε. Σε 55 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο στρίβουμε στο Πάνορμο και από κει πορεία για το Πέραμα Μυλοποτάμου.

Αφήνουμε πίσω μας την κωμόπολη του Περάματος και συνεχίζουμε για Μαργαρίτες. Το πανέμορφο αυτό χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 300 μ. και απέχει από το Ρέθυμνο 27 χλμ.

Ένα ακόμη όμορφο αυθεντικό κρητικό χωριό που τιμά την τέχνη της κεραμικής ως τις μέρες μας. Όταν ανοίγουν τα εργαστήρια και βγαίνουν στον δρόμο τα πήλινα, όλα ομορφαίνουν και γίνονται πολύχρωμα.

Στην πρώτη πλατεία που συναντάμε, αφήνουμε το αυτοκίνητο και κατευθυνόμαστε στην Ιερά Μονή του Σωτήρος και Αγίου Γεδεών.

Όπως διαβάζουμε, η μονή κτίστηκε στα τέλη του 15ου – αρχές 16ου αιώνα και ανήκει στη Μονή Καρακάλλου του Αγίου Όρους.

Φεύγουμε από την μονή και ξεκινούμε την βόλτα μας στο χωριό. Αγαπημένος προορισμός πολλών οι Μαργαρίτες έχουν φυσικό κάλλος και φανταστικά σοκάκια με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική. Ενετικά και βυζαντινά κτίσματα σε αφθονία και η φαντασία πλάθει ιστορίες!

Παντού εργαστήρια – μαγαζάκια με κεραμικά και θαυμάσια έργα τέχνης.

Δρομάκια καθαρά, τακτοποιημένες γωνιές, ιστορία και παράδοση σε κάθε βήμα.

Φτάνοντας στην κεντρική πλατεία του χωριού, που το καλοκαίρι είναι καταπράσινη από τις μουριές, στεκόμαστε στην προτομή του ηγούμενου της Μονής Αρκαδίου Γαβριήλ Μαρινάκη.

Ανηφορίζουμε και θαυμάζουμε την αρχιτεκτονική, τα χρώματα, τα πολύχρωμα κεραμικά, τις γειτονιές. Αν και ήταν όλα κλειστά, καταφέραμε να δούμε αρκετά. Άλλωστε όλο το χωριό είναι στολισμένο από τα έργα των “πιθαράδων”, των γνωστών αγγειοπλαστών της περιοχής, ό,που γλάστρες, στάμνες και λοιπά διακοσμητικά βρίσκονται σε κάθε γωνιά του.

Το πλήθος των εκκλησιών σχεδόν σε κάθε γειτονιά του χωριού είναι αξιοθαύμαστο και μάλλον συνηθισμένο για τα δεδομένα της Κρήτης. Τελικά ο κεντρικός δρόμος μας οδηγεί στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, με τοιχογραφίες να χρονολογούνται από το 1383.

Δεν μπορώ να περιγράψω όλα όσα βλέπουν τα μάτια μου. Στην βόλτα μας δεν συναντήσαμε ψυχή, εκτός από ένα πρόσωπο πίσω από το τζάμι, όταν φωτογράφιζα την γλάστρα της αυλής του και μια γιαγιά που σκούπιζε την είσοδο του σπιτιού της.

… βοηθούν τον επισκέπτη να γνωρίσει την περιοχή και τις ομορφιές της, μέσα από φαράγγια και πανέμορφα μονοπάτια, στην σκιά και την δροσιά των οριζοντιόκλαδων κυπαρισσιών. Επιστρέφουμε στο αυτοκίνητο μέσα από τα στενά σοκάκια του χωριού και θαρρείς ο χρόνος έχει σταματήσει!

Συνεχίζουμε για Αρχαία Ελεύθερνα αποχαιρετώντας τις Μαργαρίτες και δίνουμε ραντεβού για το καλοκαιράκι.

Ο τόπος εδώ γεμάτος χαμομήλι μάς καλωσορίζει στο όμορφο μικρό χωριό της Αρχαίας Ελεύθερνας.

Καθόμαστε για φαγητό σε ένα εξαιρετικό μικρό καφενείο – ταβερνείο ανθρώπων με μεράκι, που βρέθηκαν εδώ συνειδητά και με αγάπη. Στον υπέροχο χώρο της Φιλιώς, η ώρα κύλησε τόσο ωραία!

……………………………………………………………………………………………….

Το μουσείο της Ελεύθερνας είναι ένα από τα στολίδια της περιοχής που αξίζει να δείτε από κοντά.

…………………………………………………

Και κάπως έτσι, ολοκληρώνεται η μικρή μας βόλτα λίγα χιλιόμετρα έξω από το Ηράκλειο.

Γύρω γύρω υπάρχουν θησαυροί. Παντού υπάρχουν θησαυροί.

Ανακαλύψτε τους σε πρώτη ευκαιρία, όπου κι αν είστε!

Πηγή πληροφοριών για το Μουσείο Ελεύθερνας http://www.mae.com.gr/muomicronupsilonsigmaepsiloniotaomicron.html