Να μπορούσα να άκουγα τις προσευχές του κόσμου
Να μπορούσα να διάβαζα τις σκέψεις του, αυτές που κάνει όταν κλείνει τα μάτια, όταν σταματά να μιλά, όταν ξεφυλλίζει ένα βιβλίο, όταν ακουμπά ένα λουλούδι
Αυτά που γράφει κρυφά τα βράδια να μπορούσα να διάβαζα
Αυτά που μονολογεί να άκουγα
Όσα σκέφτεται και δεν τολμά να τα παραδεχτεί δικά του
Κακούς λογισμούς τους λέει, παράξενους και κάποιου άλλου
Να μπορούσα να άκουγα τις μύχιες σκέψεις
Να διάβαζα στα συγχωροχάρτια του τι γράφει
Στα «υπέρ υγείας» και στα «υπέρ αναπαύσεως» ποια ονόματα σημειώνει κρυφά
Στις προσευχές στις σκοτεινές γωνιές μιας εκκλησιάς για ποιους κλαίει…
… … …
Αχ και να μπορούσα στο μυαλό μέσα να ήμουν των χωμάτινων σωμάτων που υποδύονται τους δυνατούς
Να μπορούσα να δω αν χτυπούν παλμοί καρδιάς
Αν χρώμα κόκκινο έχει το αίμα
Αν ίχνος αμφιβολίας αγγίζει τη σκέψη τους
Σημάδι μετανόησης για τους αδικημένους και τους φονευμένους
Τους κατ εντολήν πεινασμένους και διψασμένους
Για μια ειρήνη κάτωθεν και συμβολαίων που λιώνουν στο νερό
Υπέρ αμύθητης περιουσίας που μ ένα φύσημα του ανέμου εξαφανίζεται στα χίλια σημεία του σύμπαντος
… … …
Τέτοια χαρίσματα μακάρι να είχα
Μήπως κατάφερνα να προηγηθώ μαύρων σκέψεων
Πριν κακό του κόσμου γίνουν
Μόνο να άκουγα για μια στιγμή τις πιο κρυφές τους σκέψεις!
