Η βουβή ή κουφή βδομάδα…
Ένα πρωινό πέρασμα δευτερολέπτων από ραδιοφωνικό σταθμό ήταν αρκετό για να μου ανάψει τα λαμπάκια! Όσο κι αν η βδομάδα αυτή είναι «κουφή» θα έπρεπε να είναι και μουγκή και στραβή, για να μην πάει ο αγώνας μας χαμένος… (αν και με τόσα που περνούν πια από το μυαλό μας, δεν ξέρω, ίσως κάτι πολύ σπουδαίο να έχει χαθεί).
Ακούω λοιπόν τον εκφωνητή να λέει «σε σας που σας αρέσουν τα εκκλησιαστικά να μην στεναχωριέστε γιατί Πάσχα θα γίνει, αλλά οι ιερείς αποφάσισαν κεκλεισμένων των θυρών… θα γίνει ξανά όμως το Πάσχα το Μάιο για τα παιδάκια, να πάνε με τις λαμπάδες τους που είναι τόσο ωραία, γιατί τα έθιμα πρέπει να τα τηρούμε και το Πάσχα είναι κάτι πολύ ωραίο.. και μένα μου αρέσει πολύ»… Είπε κι άλλα, όμως όταν μ’ ανεβαίνει η πίεση βουίζει το κεφάλι μου και δεν ακούω πια!
Οποία θλίψις! Άνθρωποι των μικροφώνων κουνήστε τα κεφάλια σας πριν μιλήσετε κι αν δεν ξέρετε τι να πείτε, απλά βάλτε μουσικούλα που τόσο μας αρέσει και μην ξεφτιλίζεστε! Και τέλος πάντων, ας αφήσουμε κάποια θέματα ασχολίαστα όταν δεν υπάρχει σύνδεση!
Περνώντας σε άλλο θέμα και καθώς δεν είναι δική μου δουλειά να μιλώ για πράγματα που δεν ξέρω, θα αφήσω ασχολίαστο το γεγονός της πρωινιάτικης απειλής των απολύσεων από τους βενζινοπώλες, που δεν μπορούν να στηρίξουν τις επιχειρήσεις τους και τους ανθρώπους τους για κανα δυο μήνες! Τί ξέρω όμως εγώ από αυτά; Κουμάντο στην τσέπη του άλλου δεν κάνω!
Κουφή ξεκουφή βδομάδα δε βαριέσαι, κλείνω ραδιόφωνα και τηλεοράσεις που έτσι κι αλλιώς ανοίγουν μόνο για μερικά λεπτά και αφήνομαι σε μουσικές και συνδέσεις άλλου τύπου! Των εντός βραχέων και ερτζιανών, των βροχερών και των συννεφιασμένων και των απολύτως δικών μου, των αναγνωσμάτων εν μέσω μεγάλης σκοτεινιάς και κατήφειας, των ξεκουρδισμένων οργάνων, των μασκών που πέφτουν η μία πίσω από την άλλη με μικρόβια ή χωρίς και μιας ατέλειωτης, βαριάς και ασήκωτης γελοιοποίησης εν μέσω πανδημίας, μιας εποχής παγετώνων χωρίς ίχνος διάθεσης αλλαγής, τσιπαρισμένων σωμάτων και πνευμάτων, με έναν τεράστιο Γολγοθά μπροστά απρόσμενων εξελίξεων για κείνο το μέλλον που όλοι ως τώρα βλέπαμε να είναι φτιαγμένο από χρυσό…
Ημέρα εγκλεισμού για κάποιους 27η, για κάποιους 20η, για κάποιους καμμία, για κάποιους συνέχεια του προσωπικού τους εγκλεισμού, σωματικού και πνευματικού…
Φιλιά και αγωνιστικούς χαιρετισμούς στους εργαζόμενους ως αυτό το λεπτό γιατί ποτέ δεν ξέρεις, στους τίμιους ελεύθερους επαγγελματίες που παλεύουν με τα κύματα και δε βλέπουν τα μποφόρια να πέφτουν, σε όλο τον κόσμο που αγωνιά, που φοβάται και που δεν ελπίζει πια…
Μια μεγάλη αγκαλιά σε όλους, ακόμα και σε αυτούς που με σύγχυσαν πρωινιάτικα και αγάπη παντού! Σε σας, στις οικογένειές σας, στα κατοικίδιά σας, στα λουλούδια σας! Στην ποικιλομορφία της κοινωνίας μας, στους χιλιάδες ανθρώπους που βρίσκονται σε μεγάλη ανάγκη, στους τρελαμένους από την κλεισούρα, στον κόσμο όλο!
Κι αν δεν μπορούμε σωματικά να βοηθήσουμε, μια προσευχή ας κάνουμε για το καλό ΟΛΗΣ της ανθρωπότητας.
Κι αν υποψιαστούμε βία στο διπλανό σπίτι καλούμε βοήθεια! Κι αν γνωρίζουμε ανθρώπους σε μεγάλη ανάγκη ενημερώνουμε τους αρμόδιους φορείς. Το ίδιο και για απολύσεις αδικαιολόγητες, μειώσεις μισθών, βαρβαρότητα σε κάθε τομέα.
Και μια καλημέρα στους ανθρώπους της διπλανής πόρτας που είναι κατάμονοι και δεν χτυπά ούτε το τηλέφωνό τους! Μην τους ξεχνάμε!
Ας είναι αυτή η Μεγάλη Εβδομάδα σταθμός για την αλλαγή και το καλό όλου του κόσμου!
- Γιατί η εβδομάδα που διανύουμε ονομάζεται “βουβή” ή “κουφή”; https://www.dogma.gr/diafora/giati-i-evdomada-pou-ksekina-simera-onomazetai-vouvi-i-koufi/111283/
- Φωτογραφία τίτλου https://paterakisphotography.weebly.com/
