Όσο έγραφα, σκεφτόμουν πόσο αναγκαία και σημαντική είναι η παρουσία ανθρώπων με ειδικές γνώσεις συμβουλευτικής στα σχολεία και στα πανεπιστήμια αλλά και στους εργασιακούς χώρους, ειδικά στις μεγάλες εταιρίες. Πόσο σημαντικά λάθη και επιλογές μιας τυχαίας στιγμής, μπορούν να οδηγήσουν τη ζωή μας για πολλά χρόνια σε εντελώς άλλη κατεύθυνση, να μας κρατήσουν εκεί και μαζί τους να βουλιάζει η χαρά και η υγεία μας. Η ευτυχία θέλει εκπαίδευση και η λάθος επιλογή αλλάζει με σύστημα και προσπάθεια. Όλα μπορούν να αλλάξουν, αρκεί κάποιος να μας οδηγήσει στο ιδανικό μονοπάτι, αφού πολλές είναι οι φορές που βαδίζουμε δίπλα του αλλά δεν το βλέπουμε!
Το θέμα ανεξάντλητο, οι ερωτήσεις πολλές. Και πώς να μην είναι σε εποχές κρίσης, που ο βιοπορισμός παραμένει το μεγαλύτερο κεφάλαιο στη ζωή ενός ανθρώπου και η μεγαλύτερη ίσως πηγή του άγχους και της δυστυχίας του..
Η Κρίστυ Κωστάρα, Σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού, Ενδυνάμωσης & Ανθρώπινου Δυναμικού του Find your bliss, βρίσκεται πίσω από κάθε άνθρωπο που αποφάσισε να βρει ή να αλλάξει την επαγγελματική του ζωή, όχι μαγικά, αλλά με γνώσεις και κατάλληλα εργαλεία. Ένας άνθρωπος φωτεινός, που μόνο χαρά, ηρεμία και αισιοδοξία δίνει η παρουσία της είναι μαζί μας στο elpis calling και την ευχαριστώ θερμά!
Διαβάζω στην επίσημη σελίδα του find your bliss το καταπληκτικό «Bliss είναι να κάνω αυτό που αγαπώ και μου ταιριάζει, κάτω από τις κατάλληλες εργασιακές συνθήκες, για έναν σκοπό που με εμπνέει!».. και μόλις άφησα βαθύ αναστεναγμό, καθώς αυτό ήταν, είναι και θα είναι πάντα το όνειρο όλων, κάθε εργαζόμενου ή υποψήφιου εργαζόμενου. Με ποιον τρόπο αυτό μπορεί να γίνει πραγματικότητα για να μη μείνουμε στο όνειρο;
Πολύ χαίρομαι που ξεκινάμε με τον ορισμό του bliss και με την ευκαιρία που μου δίνετε με αυτήν την ερώτηση να το φέρω πιο κοντά μας από ότι το νιώθουμε. Θέλω να πω ότι φαντάζει ως όνειρο, ωστόσο είναι μια απόλυτα εφικτή πραγματικότητα αρκεί να κάνουμε τις κατάλληλες ενέργειες. Για να το κάνω πιο συγκεκριμένο, να ταχτοποιήσουμε δηλαδή το τρίπτυχο του bliss: αντικείμενο – συνθήκες – νόημα.
Είτε από μικρή ηλικία να γίνεται ένας σωστός επαγγελματικός προσανατολισμός, είτε ως ενήλικες να μπούμε στη διαδικασία να γνωρίσουμε αναλυτικότερα το επαγγελματικό μας προφίλ και είτε να εμπλουτίσουμε αυτά που κάνουμε, είτε βήμα βήμα να ανακατευθύνουμε τα εφόδιά μας προς μια πιο ταιριαστή εργασία για εμάς. Η διαδικασία αυτή γίνεται με τη συμπλήρωση ψυχομετρικού ερωτηματολογίου και με μια συνάντηση όπου αναλύουμε τα αποτελέσματα της αναφοράς τα οποία είναι πολύ πλούσια σε πληροφορία και πολύ αξιόπιστα βάσει επιστημονικής προσέγγισης.
Βέβαια εδώ να τονίσω ότι θέλει προσοχή στο ποιος/α επιλέγουμε να μας κάνει την ανάλυση γιατί μπορεί μεν να έχουμε ένα πολύ καλό εργαλείο (Άριστον Τεστ) αλλά όπως αν κάνω έναν εξαιρετικό υπέρηχο αλλά δεν ξέρει ο γιατρός να τον διαβάσει και να τον αναλύσει δε θα βοηθηθεί ο ασθενής, έτσι γίνεται και με οποιοδήποτε εργαλείο. Εάν γίνει όμως σωστά αυτή η διαδικασία μπορούμε πραγματικά να αποκτήσουμε πλήρη επίγνωση του επαγγελματικού μας προφίλ και των ειδικοτήτων που μας ταιριάζουν, ώστε να είμαστε πηγαία αποτελεσματικοί/ές και δημιουργικοί/ές σε αυτά που κάνουμε.
Εκτός από το ταιριαστό αντικείμενο χρειάζεται να δίνουμε σημασία και στις συνθήκες εργασίας τις οποίες έχουμε τη δύναμη είτε να τις συνδημιουργούμε και να τις κάνουμε ευνοϊκές για την απόδοσή μας, είτε να επιλέγουμε άλλες εάν δεν υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης εκεί που είμαστε. Σε αυτό βοηθάω μέσα από την πολυετή εμπειρία μου στο Ανθρώπινο Δυναμικό και είναι πολύ μεγάλη κουβέντα με πολλές παραμέτρους, ωστόσο μπορώ να σας εγγυηθώ ότι έχει αποτέλεσμα κάθε φορά που δουλεύουμε πάνω σε αυτό, είτε ατομικά είτε με εταιρείες.
Τρίτον, είναι το να βρίσκουμε νόημα σε αυτό που κάνουμε που είναι η ανάγκη μας για συνεισφορά. Δε χρειάζεται να είναι κάποια υπερπαραγωγή και είναι κάτι που μπορούμε να βιώνουμε μέσα από κάθε επάγγελμα αρκεί να το έχουμε επιλέξει ταιριαστά, συνειδητά και να νοιαζόμαστε για το κοινό καλό! Αυτή η δυναμική είναι το απόλυτο win – win και θα έλεγα ότι είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας επιτυχίας και ευημερίας!
Αγαπητή Κρίστυ, συναντάτε συχνά ανθρώπους αγανακτισμένους, παγιδευμένους σε μια εργασιακή συνθήκη που δεν τους ταιριάζει, καταπιεσμένους και θλιμμένους με ένα επάγγελμα που τους έτυχε αλλά δεν αγάπησαν ποτέ;
Το συναντάω όντως συχνά αγαπητή Ελπίδα και το βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό καθώς δυστυχώς δεν είχαμε ούτε την κατάλληλη νοοτροπία ούτε τα μέσα να επιλέξουμε ταιριαστά το επάγγελμά μας. Τα τελευταία χρόνια μόνο αρχίζει να αλλάζει η στάση μας απέναντι στην εργασία. Ακόμα κι όταν ξεκίνησα το bliss, ο περισσότερος κόσμος το θεωρούσε πολυτέλεια το να πληρώνεσαι και να εκπληρώνεσαι! Τα τελευταία χρόνια όμως ευτυχώς αρχίζουμε κι επανερχόμαστε στην ουσία του επαγγέλματος, που είναι ακριβώς αυτό, η αξιοποίηση των δυνατοτήτων μας επ’ αμοιβής.
Η εργασία είναι ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μας γι αυτό κι αν δεν είμαστε καλά εκεί βιώνουμε τόση δυσφορία όσο αυτή που περιγράφετε. Και ξέρετε είναι κρίμα, γιατί πραγματικά με τις κατάλληλες ενέργειες μπορούμε να βγούμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο δυσφορίας. Το έχουμε κάνει επανειλημμένως με τους ανθρώπους που έχουμε συνεργαστεί, πάντα με σεβασμό στην πραγματικότητα, τον ρυθμό και τις ανάγκες του καθένα ξεχωριστά.
Και γιατί πρέπει να αγαπάμε το επάγγελμά μας; Παλιότερα έλεγαν «βρες μια δουλειά να πληρώνεις το νοίκι σου, η ζωή είναι δύσκολη!» και φαινόταν πολύ λογικό να κάνουν οι άνθρωποι οτιδήποτε προκειμένου να βιοποριστούν..
Γιατί σκεφτείτε τι προσπάθεια καταβάλλετε και τι αποτέλεσμα έχετε όταν κάτι σας ενδιαφέρει σε αντίθεση με κάτι που κάνετε καταναγκαστικά. Τι αυξάνει τις πιθανότητες να τα καταφέρετε, να εξελίσσεστε και να ξεχωρίζετε;
Για να καταφέρουμε οι άνθρωποι να είμαστε στο 100% της λάμψης μας χρειάζεται να νιώθουμε ασφάλεια και να έχουμε έμπνευση. Άρα το 50% είναι το ενδιαφέρον ή/και η αγάπη μας γι αυτό που επιλέγουμε!
Επίσης θα ήθελα να πω πως αν λειτουργούσε αυτή η καθοδήγηση «να βρεις μια δουλειά να βιοπορίζεσαι» θα ήμασταν και ευτυχισμένοι και πετυχημένοι αλλά δεν είμαστε, στατιστικά δηλαδή το 70% των ενηλίκων δεν τα κατάφεραν επαγγελματικά βάση αυτής της καθοδήγησης. Μήπως πρέπει να το πάρουμε αλλιώς αφού το στατιστικό δείγμα είναι πολυπληθές και πολυετές ή δεν έχουμε πειστεί ακόμα;
Σίγουρα πρέπει να πληρωνόμαστε αλλά να το κάνουμε από τη σωστή και αποτελεσματική αφετηρία, από μέσα προς τα έξω και όχι το αντίστροφο.
Αλήθεια, γιατί έχει συνδεθεί με κάποιο τρόπο στο μυαλό μας, ότι αυτό που αγαπάς και έχεις ταλέντο, ειδικά αν πρόκειται για κάτι καλλιτεχνικό, δε θα σου δώσει ποτέ τον τρόπο να βιοποριστείς και να ζήσεις αξιοπρεπώς; Πού οφείλεται αυτή η εσφαλμένη αντίληψη που περνά από γενιά σε γενιά και διαιωνίζεται;
Τι ωραία ερώτηση! Το ζήτημα είναι πολυπαραγοντικό αγαπητή Ελπίδα. Έχει να κάνει με δύο δυναμικές πιστεύω. Η μία είναι τα κατάλοιπα της μεταπολεμικής εποχής που πραγματικά προτεραιότητα ήταν ο βιοπορισμός και η επιβίωση και δε μας περνούσε καν από το μυαλό η αυτοπραγμάτωση. Η άλλη δυναμική εκτιμώ, και αυτό είναι καθαρά η προσωπική μου άποψη, ότι έχει να κάνει με το ενοχικό που έχουμε όσοι αγαπάμε αυτό που κάνουμε. Λες και είναι ανέντιμο επειδή περνάμε καλά να ζητάμε κι αμοιβή. Κάπως έτσι στερεότυπα και άτομα συνδημιουργήσαμε αυτήν την εντύπωση και εναλλάξ την θρέφουμε.
Είναι λυπηρό που νομοδοτούμε το να πληρώνεται ο εξαναγκασμός, η εκμετάλλευση, η δυσφορία έως και η δυστυχία αλλά όχι το bliss μας. Είναι πολύ σημαντικό να τονίσω ότι εάν αξίζει ένας επαγγελματίας να πληρώνεται, είναι σίγουρα αυτός που αγαπάει αυτό που κάνει γιατί η αξία που προσθέτει είναι ανεκτίμητη!
Εσείς, ταλαιπωρηθήκατε στην επαγγελματική σας ζωή; Βρεθήκατε αμέσως να κάνετε αυτό που αγαπάτε και είστε ικανή να κάνετε ή περάσατε από άλλους εργασιακούς χώρους μέχρι να καταλήξετε;
Η αλήθεια είναι ότι εγώ είχα μια πολύ καλή αρχή και μια ομαλή συνέχεια από βήμα σε βήμα. Ξεκίνησα να εργάζομαι ως Γραμματέας Διοίκησης και ήταν μια δουλειά που λάτρευα και ευχαρίστως θα έκανα ξανά. Είχα φυσικά δυσκολίες στην επαγγελματική μου πορεία, απορρίψεις, απογοητεύσεις, λάθη, άσχημες συμπεριφορές, είχα από όλα, όμως αναφορικά με την πορεία προς το bliss μου μπορώ να πω ότι έγινε με ροή, γιατί όλα τα βήματα τα έκανα συνειδητά, υπομονετικά και στοχευμένα. Ειδικά όταν έψαχνα δουλειά στο Ανθρώπινο Δυναμικό, ζορίστηκα πολύ μέχρι να την βρω όμως δεν εγκατέλειπα την προσπάθεια γιατί ήξερα ότι αυτό ήθελα. Και για αυτό ακριβώς θέλω να βοηθάω τους ανθρώπους στη δική τους πορεία, γιατί ξέρω πόσο σημαντική είναι και πόση δύναμη μας δίνει η ταιριαστή και στοχευμένη επιλογή. Θέλω αυτήν τη δυναμική να την βιώσουν όσοι περισσότεροι άνθρωποι γίνεται!
Θεωρείτε πως είναι χάσιμο χρόνου η ενασχόλησή μας με πράγματα άσχετα απ’ όσα αγαπάμε ή είναι πολύτιμες εμπειρίες;
Τίποτα δεν είναι χάσιμο χρόνου αρκεί να το κοιτάμε από τη σωστή μεριά, δηλαδή δημιουργικά! Όλα μπορούν να γίνουν εφόδια και πληροφορίες για τον εαυτό μας, τα οποία συνδυαστικά θα μας πηγαίνουν παρακάτω. Φυσικά και πονάει όταν λειτουργούμε μακριά από τα θέλω και τις αξίες μας και είναι ανθρώπινο να μας πιάνει αυτή η στενάχωρη αίσθηση ότι χάσαμε πολύτιμο χρόνο, όμως πρώτον τίποτα δεν πάει πραγματικά χαμένο και δεύτερον ποτέ δεν είναι αργά να το πιάσουμε σωστά!
Ξέρουν όλοι οι άνθρωποι τί θέλουν και σε τί έχουν πραγματικά ταλέντο; Μπορούν και τα χόμπι μας να είναι ένας τρόπος βιοπορισμού αλλά όσο τα αντιμετωπίζουμε ως χόμπι να μη μας οδηγούν πουθενά;
Δεν ξέρουν όλοι οι άνθρωποι τι θέλουν και δεν έχουν επίγνωση των ταλέντων τους γιατί στο μεγάλωμά μας συνήθως δεν εστιάζουμε εκεί. Αντιθέτως το εκπαιδευτικό σύστημα μας μαθαίνει να κάνουμε κάτι ακόμα κι αν δεν το αγαπάμε γιατί πρέπει και ο τρόπος που μας αξιολογεί όχι μόνο δεν αναδεικνύει τα ταλέντα μας αλλά πολλές φορές τα θάβει κιόλας. Και επιλέγω πολύ προσεκτικά αυτήν τη λέξη και δε λέω ότι τα εξαφανίζει, γιατί ευτυχώς τα ταλέντα μας μπορεί να θάβονται κάτω από πρέπει κλπ όμως ευτυχώς δεν παθαίνουν τίποτα. Είναι πάντα εκεί και περιμένουν να ασχοληθούμε και να τα φέρουμε στο φως!
Τα χόμπι μας είναι σίγουρα ένας πιθανός τρόπος να εκφράζουμε τα ταλέντα μας αλλά μπορεί και όχι, σε κάθε περίπτωση είναι χαρά και μόνο καλό κάνουν. Αναφορικά με την αμοιβή θα πω απλά ότι όταν πάρουμε στα σοβαρά τη χαρά και την ψυχική μας υγεία, τότε δε θα θεωρείται χόμπι η ενασχόληση με αυτά που μας ταιριάζουν και μας εμπνέουν αλλά μάταιη η ενασχόληση με οτιδήποτε άλλο.
Στις συνεντεύξεις εργασίας έχω ακούσει τα πάντα κ. Κωστάρα! Όταν ακούω την ερώτηση «πόσα χρήματα θα θέλατε;» και «αν είναι αυτή η εργασία των ονείρων σας;», πραγματικά δυσανασχετώ και θεωρώ ότι προκαλούν τον άνθρωπο που με κόπο και αγωνία αναζητά εργασιακό περιβάλλον, να ξεκινήσει τη σχέση μαζί τους με ψέμα. Φαίνεται να υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα επικοινωνίας και ανθρωπιάς κάποιες φορές μεταξύ των δύο πλευρών…
Σας καταλαβαίνω απόλυτα όμως ως επαγγελματίας που κάνω επιλογή προσωπικού κι έχω κάνει άπειρες συνεντεύξεις θέλω να πω, όσον αφορά εμένα τουλάχιστον, ότι δεν είναι κακή αυτή η ερώτηση περί αμοιβής. Καταλαβαίνω ότι είναι άβολη ερώτηση όμως ποτέ δεν την έχω κάνει ειρωνικά ή ως εργαλείο αξιολόγησης. Ίσα ίσα, το ρωτάω πάντα από σεβασμό γιατί πιστεύω ότι δεν επιλέγει μόνο η εταιρεία αλλά και ο υποψήφιος και είναι σημαντικό μέρος της συμφωνίας μας. Βέβαια καταλαβαίνω ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτή η ερώτηση δε γίνεται καλοπροαίρετα και γνωρίζω πολύ καλά πως υπάρχει μεγάλο ποσοστό «κακών αφεντικών» όμως ας είμαστε ανοιχτοί και στο ότι υπάρχουν και καλοί εργοδότες.
Κατά τα άλλα κι εγώ ως υποψήφια έχω γίνει αποδέκτης ανούσιων ερωτήσεων και ως recruiter αποφεύγω συνειδητά να τις κάνω αλλά θέλει να έχουμε διάκριση οι υποψήφιοι και να μη θυμώνουμε προκαταβολικά. Δεν είναι όλοι κακοί όπως δεν είναι όλοι καλοί.
Σε κάθε περίπτωση διαρκώς τονίζω πως η κουλτούρα μιας εταιρείας και το πώς προσεγγίζει τον εργαζόμενο, πρέπει να είναι το Νο1 κριτήριο επιλογής εργοδότη γιατί δεν έχω δει ανθρώπους να λυγίζουν από την πολλή δουλειά, παρά μόνο από άσχημες συμπεριφορές! Είναι αυτό που ανέφερα στην αρχή για τις συνθήκες εργασίες, θέλει τεράστια προσοχή, διάκριση και όρια. Θα μου πείτε κι αν υπάρχει ανάγκη; Θα σας πω ότι πάντα υπάρχει ανάγκη, μικρότερη ή μεγαλύτερη, θα πρέπει όμως να επιδιώκουμε να την καλύπτουμε σε ένα σωστό περιβάλλον εργασίας. Όχι τέλειο, δεν υπάρχει το τέλειο εργασιακό περιβάλλον, υπάρχει όμως αυτό που δεν είναι τοξικό κι αυτό χρειάζεται να αναζητούμε και να συνδημιουργούμε.
Συνήθως ποιοι φτάνουν στο γραφείο σας; Άνδρες ή γυναίκες και ποιάς ηλικίας; Λένε, ότι κυρίως οι γυναίκες έχουν διάθεση να κοιτάξουν μέσα τους, να ψάξουν λίγο καλύτερα αυτά που νιώθουν και είναι έτοιμες περισσότερο για αλλαγή.. ισχύει;
Στο γραφείο μου φτάνουν άνθρωποι όλων των ηλικιών από 8 έως και 58 ετών, άνδρες και γυναίκες, με τις δεύτερες να είναι όντως περισσότερες. Τα ευχάριστα νέα όμως είναι ότι όλο και περισσότεροι άντρες τα τελευταία χρόνια, κυρίως μετά την πανδημία, αναζητούν το bliss τους. Γενικότερα όλο και περισσότερος κόσμος πλέον αναγνωρίζει ότι αυτή η προσέγγιση είναι μια απόλυτα τεχνοκρατική και αποτελεσματική προσέγγιση για την επιτυχία και την ευημερία.
Θα ήθελα να μας δώσετε μια ευχή ή πολλές για τους αναγνώστες του elpis calling και κυρίως για τους προβληματισμένους φίλους που είναι σε φάση αναζήτησης της επαγγελματικής ευτυχίας..
Θα ευχηθώ λοιπόν σε όλους τους προβληματισμένους φίλους να έχουν την αποφασιστικότητα και την υπομονή να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους, ώστε να βρούνε την επαγγελματική τους ευδαιμονία και φυσικά να έχουν τους κατάλληλους ανθρώπους δίπλα τους, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε φιλικό επίπεδο, να τους στηρίξουν σε αυτό. Θέλει πολλή προσωπική εργασία αλλά αξίζει όλο το χρυσάφι του κόσμου. Σας υπόσχομαι ότι γίνεται να είμαστε καλύτερα στην εργασιακή μας καθημερινότητα και εύχομαι να πορευόμαστε όλο και περισσότεροι άνθρωποι προς αυτό!
Πιστεύω ακράδαντα πως έτσι θα αλλάξουμε τον κόσμο, κάνοντας ο καθένας μέσα από το επάγγελμά του το καλύτερο για το οποίο είναι ικανός, κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες, για έναν σκοπό που τον εμπνέει.
(Φωτογραφίες από το προσωπικό αρχείο της Κρίστυ Κωστάρα)
