ΜΗΝΙΑΙΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ:

Ρόδα η ζωή…

Δεν τους είχα δει σε δράση. Δεν ήξερα καν...

Δεν είσαι μόνος! Σού έχω νέα…

Λοιπόν, έχω νέα να σου πω, φτιάξε καφέ! Δε γιορτάζουν...

Κάτι θα γίνει και μη σκας!

Κάτι θα γίνει και μη σκας!...Λεπτό το λεπτό...

Στο Κιλκίς μετά από χρόνια…

Στο Κιλκίς μετά από χρόνια

και φαίνονται όλα τόσο διαφορετικά μα και τόσο ίδια!

Το ταξίδι ξεκινά πάντα με μια ανησυχία. Τουλάχιστον εγώ έτσι ξεκινώ. Με κούραση της προηγούμενης και τακτοποίηση των πραγμάτων, με σκέψεις που δεν θα έπρεπε να κάνω, με χάρτες στο μυαλό και δρομολόγια. Και χρόνο μοιρασμένο και κομμένο σε διάφορα μέτρα για να προλάβω να δω τόπους και ανθρώπους. 

έξοδος από αεροδρόμιο
Έξοδος από αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης και πορεία προς Κιλκίς με τα χιλιόμετρα να φεύγουν χωρίς να το καταλαβαίνουμε…

Κι έτσι τα βόρεια και κεντρικά σύνορα της χώρας μπήκαν στο στόχαστρο. Το ταξίδι ξεκίνησε με κάτι εισιτήρια κρατημένα πολλούς μήνες πριν και η αγωνία όλο αυτό το διάστημα ήταν αν θα είμαστε καλά εκείνη την ημερομηνία του ταξιδιού κι άλλα πολλά αν… Αχ αυτά τα αν!

εξοδος 1
Εντυπωσιάζομαι με την ευθεία δρόμων και χωραφιών, με το ίσα μπροστά και φτάνεις…

Ηράκλειο Θεσσαλονίκη κάτι λιγότερο από ώρα, στο πόδι από τις πέντε το πρωί και μόλις το αεροπλάνο φρενάρει (ουφ!) αρχίζει ο εγκέφαλος και το μάτι να δουλεύουν υπερωρίες. Μπαγκάζια στο αυτοκίνητο και με διάφορες οδηγίες μέσω ανοιχτών παράθυρων στα φανάρια (κατά το ελληνικό τζι πι ες!), ξεκινά το δρομολόγιο για σχεδόν ό,που βγάλει, αφού χάσαμε εξόδους και στροφές πήγε το αυτοκίνητο τελικά εκεί που αρχικά ήταν στο σχέδιο να πάμε.

21849073_356086028169811_664578153_n

Μια ας πούμε ευθεία ως τους Ευζώνους και Λίμνη Δοϊράνης περνώντας από μέρη που κάτι μου θύμιζαν, κάπου τα είχα ξαναδεί, κάπως η μνήμη μου ξυπνούσε κοιμισμένες εικόνες από στιγμιότυπα που με είχαν εντυπωσιάσει απίστευτα, όταν στα έντεκα μου χρόνια βρέθηκα από το νησί στους κάμπους και στα χωράφια, σε αυτές τις τεράστιες ευθείες, λόγω μετάθεσης του πατέρα μου.

21849067_356086564836424_1944225770_n

Όλα ήταν τόσο μοναδικά, τόσο παράξενα που δεν ήξερα τι να πρωτοκοιτάξω, αν και μετά από λίγη ώρα σχεδόν όλες οι εικόνες άρχισαν να έχουν ομοιότητες, ευθεία, κάμπος, χωράφια, μπάλες, τρακτέρ, ξεραΐλα, ίχνος υψώματος, τα βουνά μακριά. Αλλά εμένα αυτό μου άρεσε τότε, γιατί ήταν καινούριο στα μάτια μου. Ο τόπος καταγωγής της μητέρας μου ως μόνιμη πια κατοικία, είχε να με τροφοδοτήσει με δυνατές εικόνες. 

21769857_356088531502894_1518038182_n.jpg
Στο δρόμο για Πολύκαστρο βλέπω ξανά όσα τρελαινόμουν σαν παιδί να κοιτώ…

Στάση στη λίμνη Δοϊράνης από την ελληνική πλευρά φυσικά, αφού ήταν αδύνατο να περάσουμε τα σύνορα, θα έπρεπε να αφήσουμε το ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο και να συνεχίσουμε με τα πόδια.

Η εικόνα της λίμνης σχεδόν απογοητευτική, σκέτη κατάθλιψη. Βρώμικη, ανεκμετάλλευτη. Λυπάμαι που το λέω, αλλά αν το κομμάτι μας το είχαν οι απέναντι, θα ήταν αλλιώς. Δεν ξέρω αν εγκαταλείφθηκε λόγω μόλυνσης των υδάτων, μα νομίζω ότι είναι στη φύση μας να εγκαταλείπουμε και να μην αναδεικνύουμε τον τόπο μας.

21849118_356089408169473_32263791_n.jpg
Κάτι άλλο περίμενα να δω στη Δοϊράνη…
21919070_356090164836064_62101854_n
Ρομαντισμός και βρωμιά, μελαγχολία και απέναντι τα Σκόπια…
21905280_356091018169312_1550957395_n
Γιατί τόση εγκατάλειψη;

Συνέχεια με πορεία για την επόμενη λίμνη, αυτή της Κερκίνης. Πίστευα ότι εδώ τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Η διαδρομή πανέμορφη, το πράσινο άρχισε να ξεκουράζει τα μάτια μας, η ζέστη όμως αφόρητη για μήνα Σεπτέμβριο. Φωτογράφιζα μέσα από το αυτοκίνητο, οι πινακίδες μάς υπενθύμιζαν πόσο κοντά είναι αυτό το μακριά, το αλλού, το σύνορο, αυτό που χωρίζει τελικά λαούς και ανθρώπους. 

21850489_356091871502560_1685344620_n

Πορόϊα πανέμορφα, χτισμένα στα πόδια του όρους Κερκίνη ή Μπέλες, Λιβάδια και Εθνικό πάρκο Κερκίνης. Πρώτη εικόνα και εδώ απογοητευτική. Μα γιατί; Αναρωτηθήκαμε πολλές φορές, το συζητούσαμε συνεχώς και δεν φτάναμε σε απάντηση. Τόσος εθνικός πλούτος ανεκμετάλλευτος!

21850210_356092928169121_1540215191_n

Τι πιο απλό από το να υπάρχει ένα όμορφο αναψυκτήριο και καθαρές τουαλέτες στην είσοδο του υδροβιότοπου; Δεν θα είχαν όλοι κέρδος; Βρήκαμε μόνο τρεις ψαράδες που διαφωνούσαν για τα δρομολόγια και τις ξεναγήσεις με τις βάρκες τους, μα δεν τολμήσαμε να διακόψουμε και να ρωτήσουμε ούτε πόσο κοστίζει ο γύρος της λίμνης, ούτε για την εικόνα που αντικρύσαμε. 

21850501_356093678169046_723262480_n.jpg
Η είσοδος στη λίμνη Κερκίνη! Το πρώτο που αντικρύζει κανείς είναι αυτά τα ερείπια…

Λίγα μέτρα παρακάτω το τοπίο αποζημιώνει. Η ομορφιά παντού, το μεγαλείο της φύσης μοναδικό και τα μάτια μας γουρλωμένα να κοιτούν όσα δεν είχαμε δει ποτέ ως τώρα, όπως ας πούμε τα βουβάλια και τα άλογα σε απόσταση αναπνοής.

21845520_10214285268109443_1873812815_o.jpg
Όμορφα που είναι! Σαν ταινία…

Το βορειοδυτικό τμήμα του νομού Σερρών ήταν πανέμορφο, ο υγροβιότοπος μοναδικός και η εγκατάλειψη εμφανής. Δεν ξέρω αν μόνο εμείς το είδαμε αυτό, αλλά σε έναν τόπο που ανακηρύχτηκε εθνικό πάρκο, που τον επισκέπτονται κάθε χρόνο επιστήμονες και ερασιτέχνες για να παρατηρήσουν τα 300 είδη πουλιών που ζουν και αναπαράγονται εκεί, νομίζω θα άξιζε κάτι καλύτερο.

21913065_356094061502341_1027041031_n.jpg
21905289_356094141502333_1359053435_n.jpg
Πισίνα για τα βουβάλια, παιχνίδια μέσα στο βούρκο!…
21849027_356094258168988_1970823441_n
21913043_356094431502304_1024421151_n.jpg
21903567_356094878168926_922713373_n.jpg
Απόλυτη γαλήνη στη λίμνη Κερκίνη…
21912998_356094964835584_1863785632_n
Δεξιά ο Λιθότοπος…

Επιστροφή από Λιθότοπο τελικά και ίσια για Κιλκίς. Το τοπίο μοιρασμένο σε καταπράσινο και ξαφνικά σε ξερό. Μα σε αυτό το ξερό μέρος ζουν οι αγαπημένοι μου συγγενείς, κι αυτό είναι από μόνο του σπουδαίο. Δυο μέρες όλες κι όλες κι έπρεπε να προλάβουμε τόσα να κάνουμε και να δούμε.

21849354_356102858168128_1567217044_n.jpg
Το πρώτο Γυμνάσιο Κιλκίς που με φιλοξένησε πριν πολλά χρόνια… αυτή τη φορά μου φάνηκε τόσο μικρό μα τόσο ίδιο!

Δεύτερη μέρα και το πρόγραμμα έχει λίμνη Μεταλλείου και καταρράκτες του Σκρα. Ένα κομμάτι του νομού που δεν γνώριζα. Άλλο ένα σημείο που θα μπορούσε να είναι πόλος έλξης διπλάσιων επισκεπτών και εσόδων για το κράτος και την περιοχή.

21849279_356097858168628_1062529179_n.jpg
21850271_356102218168192_846577948_n.jpg
Η λίμνη Μεταλλείου από ψηλά…
21767625_10214288292385048_1979262692_n.jpg

Μα ούτε στους καταρράκτες του Σκρα υπήρχε κάτι, εκτός από παρθένα φύση και βλάστηση που όμως κάποιοι από τους επισκέπτες δεν φροντίζουν και δεν προστατεύουν. Περπατήσαμε, είδαμε, θαυμάσαμε, φωτογραφίσαμε, δροσιστήκαμε και δεν μαλώσαμε με κανέναν από όσους ξεκινούσαν να ανάψουν φωτιά για να ψήσουν δίπλα ακριβώς στους καταρράκτες και κατεβάζοντας αγροτικά βιάζοντας το τοπίο, την ησυχία του και την ακεραιότητά του.

21849224_356098281501919_2112165444_n.jpg
Στην είσοδο του καταρράκτη μικρά γεφυράκια και λιμνούλες συνθέτουν ένα τοπίο μαγικό!
21849182_356098704835210_1739778065_n.jpg
21849261_356098528168561_1931473550_n.jpg
Ο ήχος των νερών υπέροχα αγχολυτικός! Μα το παγκάκι πως βρέθηκε μέσα στην γαλάζια λίμνη; Στο χωριό Σκρα μας είπαν ότι πέρνουν τα παγκάκια από την θέση τους και τα μετακινούν, καταστρέφοντας έτσι δημόσια περιουσία για ένα καπρίτσιο!
21903792_356098378168576_1526726234_n.jpg
Σαν πέρασμα στο άγνωστο αυτός ο στενός διάδρομος που οδηγεί τελικά στο ξέφωτο!
21848996_356098738168540_1873466544_n.jpg
Παγκάκια να ξαποστάσεις… μην τα καταστρέψεις, άστα για τους επόμενους!
21698042_356098838168530_934750363_n.jpg
Αρκετά σκαλοπάτια οδηγούν στην γαλάζια λίμνη του Σκρα…

Μια μικρή στάση στο χωριό Σκρα, ημέρα Σάββατο χωρίς κόσμο και η πλατεία άδεια. Γεμάτο μόνο το μνημείο με τους πεσόντες.

21903452_356098981501849_1387359000_n.jpg
21849137_356098964835184_2014585575_n.jpg
Ετοιμασίες…

Επιστροφή με προορισμό το χωριό της μητέρας μου, που δεν πρόλαβα να περπατήσω και να χαρώ, να δω όλους τους συγγενείς, τα μέρη του παππού και της γιαγιάς και για τον λόγο αυτό δεν θα πω τίποτα για το χωριό μου, για να δώσω υπόσχεση επιστροφής και όχι περάσματος για μια στάση. Να δω και να με δουν, να μιλήσουμε, να αγκαλιαστούμε με ηρεμία και χρόνο, όπως αξίζει. Γιατί το Παλαιό Γυναικόκαστρο αξίζει πολλά!

21905338_356100534835027_474122485_n.jpg

Κυριακή πρωΐ φτάνουμε στη Θεσσαλονίκη με μια μικρή στάση στην πλατεία Αριστοτέλους, σε μια μέρα που τα είχε όλα. Έκθεση με αυτοκίνητα αντίκες, στολίδια παντού της τιμώμενης χώρας Κίνας, ανοικτά καταστήματα, πορεία στους δρόμους, λήξη της 82ης ΔΕΘ, βουλευτές και αστυνομικούς, κίνηση. Άστεγους στο πεζοδρόμιο, χλιδάτα καινούρια μαγαζιά, κίνηση στον Θερμαϊκό και ζέστη, πολύ ζέστη! Ένας χρόνος μετά ξανά στο ίδιο μέρος… κι είμαστε ακόμα ζωντανοί και προνομιούχοι!

21850361_356102484834832_394565056_n
Κοίτα ψηλά! Ένα αεροπλάνο θα σε πάει και θα σε φέρει σε μέρη που αγαπάς ή πρόκειται να αγαπήσεις…

Δεν έφτασαν οι δύο μέρες! Όμως, δεν ήταν και λίγες, έφτασαν τόσο όσο, τόσο που να χαρούμε πολύ και να κάνουμε σχέδια και προγραμματισμούς για επανάληψη του ταξιδιού σύντομα. Και τελικά για να συνειδητοποιήσω μία ακόμη φορά, ότι ο κάθε τόπος είναι τόσο όμορφος όσο και οι άνθρωποί του!

Πρόσφατα

Δημιουργός Δακρύων – Erin Doom, εκδόσεις Ψυχογιός

Δημιουργός Δακρύων – Erin Doom, εκδόσεις ΨυχογιόςΔημιουργός Δακρύων –...

Ξεσκονίζοντας τα πατάρια του μυαλού…

Ξεσκονίζοντας τα πατάρια του μυαλού...Ξεσκονίζοντας τα πατάρια του...

Ιωάννης Πολέμης, Τί είναι η πατρίδα μας…

Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας; Μὴν εἶν᾿ οἱ κάμποι;Μὴν...

Ψυχή και σώμα, συνδυασμός και αλληλεπίδραση. Ψυχοσωματική ασθένεια. Τί είναι και πού οφείλεται;

Ψυχή και σώμα, συνδυασμός και αλληλεπίδραση. Ψυχοσωματική ασθένεια. Τί...

Social Media

Newsletter

Δημοφιλή

Ρόδα η ζωή…

Δεν τους είχα δει σε δράση. Δεν ήξερα καν...

Δεν είσαι μόνος! Σού έχω νέα…

Λοιπόν, έχω νέα να σου πω, φτιάξε καφέ! Δε γιορτάζουν...

Κάτι θα γίνει και μη σκας!

Κάτι θα γίνει και μη σκας!...Λεπτό το λεπτό...

Η Βαρκελώνη έκλεψε την καρδιά μου…

Η Βαρκελώνη χρωστά πολλά στον Γκαουντί ή Γκαουδί, αυτόν τον σπουδαίο αρχιτέκτονα που του έμελλε να φύγει από την ζωή γιατί τον πάτησε το τραμ, όμως άφησε τόσο σπουδαίο, τεράστιο, ιδιοφυές έργο, ίσως και παρανοϊκό.

Ο Νίκος Ταβερναράκης στο elpis calling…

Από τους "Αξέγνιους Περάτες" ως το σήμερα των "Ινάτιδων"...
Ελπίδα Πατεράκη
Ελπίδα Πατεράκηhttps://elpiscalling.com
Παρατηρώ τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους, ακούω με προσοχή τις ιστορίες τους. Συγκρατώ τις λεπτομέρειες και τις μικρές στιγμές. Δημιουργώ όπως μπορώ, συχνά ξεχνώ όσα μαθαίνω και ξεκινώ από την αρχή. Αγαπώ το ραδιόφωνο, τις μουσικές, τα σύννεφα, τα λόγια που ενώνουν τους ανθρώπους. Προσδοκώ την αλλαγή. Κρατώ την ουσία.

Δημιουργός Δακρύων – Erin Doom, εκδόσεις Ψυχογιός

Δημιουργός Δακρύων – Erin Doom, εκδόσεις ΨυχογιόςΔημιουργός Δακρύων – Erin Doom, εκδόσεις Ψυχογιός... Τον τελευταίο καιρό μου είναι αδύνατον σχεδόν, να διαβάσω! Έχω πέσει...

Ξεσκονίζοντας τα πατάρια του μυαλού…

Ξεσκονίζοντας τα πατάρια του μυαλού...Ξεσκονίζοντας τα πατάρια του μυαλού... Τα πατάρια του μυαλού χρειάζονται ξεσκόνισμα και το υπόγειο των συναισθημάτων της ζωής που...

Ιωάννης Πολέμης, Τί είναι η πατρίδα μας…

Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας; Μὴν εἶν᾿ οἱ κάμποι;Μὴν εἶναι τ᾿ ἄσπαρτα ψηλὰ βουνά;Μὴν εἶναι ὁ ἥλιος της, ποὺ χρυσολάμπει;Μὴν εἶναι τ᾿ ἄστρα της...

2 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Τι ωραία ανάρτηση. Τι υπέροχες εικόνες. Αγαπημένα μέρη πάντα φαίνονται αλλιώς με τα εξωτικά μάτια του κάθε φωτογράφου. Χαίρομαι που περάσετε όμορφα. Χαίρομαι που ξύπνησαν μνήμες…Και πέσατε και σε γιορτινή για την πόλη περίοδο!… Υπέροχα.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Discover more from Elpis Calling

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading