Είκοσι χρόνια και… Αποχωρίζομαι πράγματα Την ύλη που έδενε Που έδεσε Που κράτησε Αποδομώ Την ύλη των πραγμάτων Την κραταιά ουσία Την τόσο μικρή στιγμή Του ονείρου το ξέφραγο αμπέλι…
Όση ψυχραιμία και να μας διακρίνει, ο θάνατος θα είναι πάντα κάτι αφύσικο, παράξενο, δύσκολο να κατανοηθεί και να δεχτεί ο ανθρώπινος νους.

Ξεκίνησε ως προσωπικό ιστολόγιο το 2016 και συνεχίζει μέχρι σήμερα, και σας προσκαλεί να ξεκινήσετε ένα ταξίδι σε όσα απλά μα και σύνθετα αποτελούν την κάθε μέρα μας, για όσα αγαπάμε να λέμε, να ακούμε, να διαβάζουμε.
Συνδεθείτε στον λογαριασμό σας