Σου έκανα like!…

Πόσες φορές μιλάμε και λέμε και λέμε και κάνουμε σχέδια και κάνουμε προγραμματισμούς και κάνουμε διαλέξεις, βγάζουμε πλάνα για τις ζωές των άλλων κυρίως και πάμε γύρω γύρω από εμάς και στο τέλος τίποτα…

Πόσες φορές υποσχεθήκαμε στα χίλια μύρια κύματα ότι δεν θα αφήσουμε άλλο ένα καλοκαίρι να γλιστρήσει από τα χέρια, δεν θα ξεχάσουμε τον εαυτό μας, δεν θα αφήσουμε εκδήλωση για εκδήλωση, ταξίδι για ταξίδι, δημιουργία για δημιουργία, δεν θα περάσει χρόνος χωρίς άσκηση, δεν θα το ένα, δεν θα το άλλο και στο τέλος τίποτα… 

Χάνω τον χρόνο κι εγώ και δεν φταίει το καλοκαίρι, ούτε οι ρυθμοί της ζωής. Μπορεί και αυτοί μα σίγουρα όχι μόνον αυτοί. Ξεχνιέμαι, απλώνουν οι ώρες και όταν κοιτώ την προηγούμενη ανάρτηση διαπιστώνω το κενό και την αποχή, από όσα θέλω και από όσα θα μπορούσα.

Η καλοκαιρινή ραστώνη ακόμα δεν με έχει καταπιέσει, δεν ξέρω πως έγινε πάλι αυτό αλλά σα να μην είναι καλοκαίρι. Μόνο οι καύσωνες μου τη θυμίζουν και το ακατάλληλο για τέτοιες θερμοκρασίες σπίτι μου!

Και οι μέρες πέρασαν και πήραν μαζί τους φεστιβάλ, συναντήσεις, εκθέσεις, παραστάσεις, επισκέψεις, υποχρεώσεις, βαφτίσεις, ιδέες, προγράμματα, κυρίως από αυτά που δεν βγαίνουν! Ξέρω ότι οι περισσότεροι κατεβάζετε σιγά σιγά τα στόρια, και τα στόρια γενικώς, κοινώς τις ιστορίες που σας βγήκαν και όσες είναι στην παύση ή στο θα δούμε. Και ξέρω ότι δεν είναι εποχή κατάλληλη για πολλά λόγια. Σεισμοί, άρρωστοι άνθρωποι και μωρά, ανακοινώσεις για αίμα, χρήματα, βοήθεια, αναταραχή, καιρός μπερδεμένος και με απίστευτα άλυτα ψυχολογικά θέματα, τώρα  το χαλάζι σκοτώνει πρόβατα και σε λίγο ο καύσωνας θα λιώνει άσφαλτο και σίδερα! Κάπως έτσι όλοι μας. Και συ γκρινιάζεις που σε ξέχασα. Μα αφού σου έκανα like!

Πόσες φορές στην αρχή του μπλογκ, στα πρώτα βήματα ρωτούσα να μάθω αν με διάβασε ο τάδε, αν είδε την ανάρτηση κλπ και έπαιρνα την απάντηση «ναι, βρε! Αφού σου έκανα like!»… Μα πώς να σε πείσω ότι ποσώς με ενδιαφέρει το «μου αρέσει» σου, τι να το κάνω όταν δεν βλέπεις λέξη από τα γραφόμενα, δεν είσαι υποχρεωμένος να πεις ότι σου αρέσει κάτι που δεν ξέρεις, που δεν έχεις ρίξει μια ματιά, τι να το κάνω ένα like χωρίς εσένα! Οι τύποι και οι υποχρεώσεις ακόμα κι εδώ, παντού, η σύμβαση στο μεγαλείο της, μου έκανες σου έκανα, μου πήρες σου πήρα, ό,τι πάρω θα στο δώσω πίσω, για να φτάσουμε στο όλα είναι δανεικά. Μμ… είναι τελικά.

Μένουμε στους τίτλους έτσι κι αλλιώς. Στο γρήγορο, στο δια ταύτα, μα πώς να σου πω ότι ο τίτλος σε κάτι καταπληκτικές σελίδες ενημέρωσης που κυκλοφορούν, δεν έχει καμιά σχέση με την είδηση και το κάνουν για να σε τσακώσουν, επειδή ακριβώς ξέρουν ότι δεν θα πας παρακάτω, αλλά θα αρχίσεις να σχολιάζεις χωρίς να ξέρεις τι λέει ούτε το κείμενο ούτε αυτοί που σχολιάζουν επίσης.

Επίδειξη. Στα πάντα. Ματαίωση, των πάντων. Γνώση. Της ημιμάθειας. Με τόσο ίντερνετ στη ζωή μας πως μείναμε όλοι κουτσούρια; Τα βιβλία στην άκρη στοίβα, περιμένουν, αλλά με τι μάτια να διαβαστούν που συνηθίσαμε στο σύρε ξέσυρε με το ποντίκι, άλλαξε σελίδα, πήγαινε αλλού, βιαστικά πάντα, βαριόμαστε τόσο πολύ και τόσο γρήγορα!

Κυκλοφορούν πολλοί επικίνδυνοι στα μέσα δικτύωσης. Φιλικά προσκείμενοι ό,που μπορείς να φανταστείς. Βλέπω αντιδράσεις σε αναρτήσεις ακραίων στοιχείων που με τρομάζουν. Το κάνω κι εγώ άραγε; Μπορεί! Αν κρίνω από τις ενημερώσεις κατά καιρούς για τα πόσα «μου αρέσει» πόσα «τέλεια» έχω δηλώσει και πόσα «ουάου», πραγματικά αρχίζω να ανησυχώ για τον εαυτό μου! Σε πολλές σκέψεις κατακαλόκαιρο με βάζει αυτό το fb.

Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να μου κινήσει το ενδιαφέρον, αισθάνομαι πολλές φορές ότι έχω δει τα πάντα. Για τα υπόλοιπα, αν πετύχω κάτι, θα το μοιραστώ μαζί σας, αλλιώς θα σωπάσω. Έχουν σχεδόν ειπωθεί όλα από όλους και με κάθε τρόπο. Είναι σα να ξεφυλλίζεις ξανά και ξανά το ίδιο περιοδικό ή όλα τα περιοδικά μαζί, στα ίδια θέματα θα πέσεις έτσι κι αλλιώς. Αυτό για το οποίο όμως ξεχωρίζει ο καθένας είναι το συναίσθημα, ο εαυτός, το στίγμα, αυτό που βγάζει με ευκολία και χωρίς ψέμα ή στήσιμο.

Σκοπός να ξεχωρίσουμε ο καθένας για το καλό που μπορεί να προσφέρει, με την καλή του αισθητική, την ευγένεια και την λεπτότητα, χωρίς αντιγραφές που κάνουν μπαμ και με σύνεση, με προσοχή και φειδώ κάποιες φορές.

Για το υπόλοιπο του καλοκαιριού να σας ευχηθώ ειρήνη μέσα κι έξω, ανάσες και ανατροφοδότηση, τακτοποίηση, ησυχία και ευγένεια. Και σύνεση. Και πολλά άλλα, ό,τι έχει ο καθένας ανάγκη ας το κάνει, ας το ζήσει, ας βελτιώσει όσα μπορεί. Που να μην έχουν σχέση με οικονομικά. Ένα μικρό συμμάζεμα γενικό να κάνουμε όλοι και θα φωτίσει σίγουρα κάθε σκοτεινή γωνιά μας.

Να είστε καλά, να προσέχετε, να αγαπάτε!

Κάνω like σε όλους σας, γιατί είστε καλοί άνθρωποι!