Να αποτύχεις πολύ και παταγωδώς!
Να τραντάξει το σύμπαν από την αποτυχία και τον καημό και τον λυγμό σου!
Να αποτύχεις απόλυτα, τόσο που να μην το πιστεύεις!
Να χτυπηθείς, να νιώσεις την πίκρα, τίποτα να μην σ’ ευχαριστεί, να σκοτεινιάσει ο κόσμος σου!
Να λυγίσεις και να σπαράξεις για τον κόπο, τις προσπάθειές σου, τα ταλέντα που ξέχασες, τις ώρες που αφιέρωσες…
Για όλα να κλάψεις και να νιώσεις το απόλυτο κενό.
Νιώσε το!
Μην το φοβηθείς.
Να ζητάς να το νιώσεις, να θέλεις να μάθεις πρέπει πώς είναι να χάνεις, πώς είναι να ξεφεύγεις, πώς είναι να λοξοδρομείς, πώς είναι να πρέπει να στύψεις το μυαλό σου να βρεις τρόπο ξανά και ξανά και ξανά πολλές φορές, τόσες όσες και μια ζωή ίσως.
Να θες να ξέρεις, πρέπει, γιατί νιώθεις έτσι, γιατί χάθηκε ο κόσμος μες την αποτυχία σου, γιατί άνοιξε το λαγούμι και βρέθηκες στα άδυτα…
Αυτά πρέπει να τα ξέρεις.
Να μη φοβηθείς το μέλλον, γιατί θα τα έχει όλα.
Μπροστά σου θα βρεις τα μη και τα πρόσεχε και τα καλή επιτυχία και τα όλα καλά θα πάνε και τα μην ανησυχείς…
… γιατί δεν θα πάνε όλα καλά, θα ανησυχήσεις πολύ, δε θα επιτύχεις με τη μία, δε θα προσέξεις πάντα ή δε θα σε προσέξουν, θ’ αρρωστήσεις, θα κουραστείς κι όλα μπροστά σου θα βρεθούν.
Μα να ξέρεις ότι όλα, όλα είναι της ζωής σου, της ζωής!
Να μη φοβηθείς!
Και όλα από σένα θα περάσουν και θα προσπεράσουν, μα κι άλλα θα μείνουν, θα αντέξουν, θα σε οδηγήσουν, θα σε κουράσουν, θα σε βοηθήσουν.
Μη χαθείς!
Να μάθεις να ησυχάζεις.
Δε γίνονται πάντα όλα για κάποιο λόγο, μα σίγουρα γίνονται γιατί απλά ζεις, γιατί είσαι μέλος μιας κοινωνίας, γιατί δίνεις μάχη κάθε μέρα.
Και στις μάχες το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα νίκη. Στις μάχες οι ήττες είναι περισσότερες.
Να βγεις από την προστασία της γυάλας, οι αισθήσεις όλες να είναι σε εγρήγορση.
Στη μεγάλη μάχη να είσαι έτοιμος, γιατί θα πάρεις και μεγάλες χαρές.
Μόνο μη φοβηθείς να χάσεις, μη φοβηθείς να παραπλανηθείς, μη φοβηθείς μήπως πάθεις κάτι.
Να παρακαλάς όλα να περνούν και αν δεν περνούν, να μπορείς να τα αντέχεις.
Γιατί έτσι είναι η ζωή.
Γιατί έχει παράθυρα, πόρτες, μικρά ανοίγματα φωτός, σύννεφα πανέμορφα, ουρανούς ανταριασμένους, ομίχλες και καλοσύνες.
Βγες από τη γυάλα κι ας μην είσαι δεκαοκτώ. Και στα σαράντα οι γυάλες είναι πιο εύθραυστες και σπάνε με κρότο!
Απόλαυσε. Δες. Ζήσε. Πέσε και σήκω ξανά.
