Όχι, δεν θα χτυπήσω ξανά με το παρά θίν αλός νούμερο δύο, παρόλο που από το ’17 το συζητάμε! Θα επαναφέρω το αρχικό που το ζητάτε, με δυο σημειώσεις έξτρα!
Διανύω την εποχή της άνοιξης όπως κι εσύ και ο ειρμός της σκέψης μου χάνεται πολλές φορές στην πορεία μιας διαδρομής, χαζεύω τα λουλούδια, τον ολάνθιστο τόπο που άφησε ο Απρίλης και ολοκληρώνει ο Μάης, χάνεται το βλέμμα κοιτάζοντας το απέραντο γαλάζιο και σκέφτομαι συνεχώς, κοίτα τώρα μια ωραία μέρα για εκδρομή!
Βέβαια, ο τρελός καιρός δεν το βάζει κάτω και την ίδια στιγμή που λες άντε να πάω μια βόλτα, την ίδια ακριβώς στιγμή μένεις σπίτι, αφού αρχίζουν τα παρατράγουδα, μα όλα καλά!
Και φέτος, έτυχε να δω πολλές αναρτήσεις σχετικές με το καλοκαίρι και την εμφάνισή μας στη θάλασσα και σχόλια από γυναίκες κυρίως που (αν και είναι τέλειες και κανονικές) με αγωνία τρέμουν εκείνη την στιγμή που θα βγει το ρούχο και θα μείνουν αυτές, το σώμα τους και η φύση!
Τώρα αγαπητοί φίλοι άνδρες δεν ξέρω αν σας ενδιαφέρει το θέμα, αλλά με αυτό αποφάσισα να καταπιαστώ και έχω να σας αποδώσω και ευθύνες.
Ναι, ναι, σε σας τα καλά παιδιά που κάνετε τα πάντα για να μάς χρεώσετε οτιδήποτε, που θέλετε αγαλματένια παρουσία και ένα μείγμα από την γυναίκα των ονείρων σας και των κρυφών σας πόθων, που θα είναι όμως ικανή σε όλα τα λοιπά οικιακά και καθημερινά ζητήματα. Βέβαια, δεν είναι όλη η ευθύνη δική σας μα, ας ξεκινήσουμε από κάπου.
Και κακά τα ψέματα, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί η δικιά σου κοιλιά φίλε μου, η καραφλίτσα σου και η φτέρνα που κόβει αλουμίνιο από τις χαρακιές, τα απεριποίητα χέρια και δόντια και άλλα σημεία σου δείχνουν αρρενωπότητα και μαζί με το γκριζαρισμένο μαλλί να προσδίδουν πόντους στην ομορφιά σου, ενώ τα δικά μας μικροπροβληματάκια να δείχνουν γυναίκα απεριποίητη χωρίς σεξαπίλ και φροντίδα στον εαυτό της.
Γιατί το δικό μου σώμα κρίνεται τόσο αυστηρά και το δικό σου όχι;
Η ιστορία των μπάνιων στην θάλασσα…
Ας μην ξεχνάμε όμως και την ιστορία. Σάμπως και δεν ήταν απαγορευμένα πριν κάποια χρόνια; Μήπως και δεν υπήρχαν τα θαλάσσια λουτρά χωριστά για τις κυρίες, χωριστά για τους κυρίους;
Τα μπάνια στις θάλασσες ήταν κατακριτέα κάποτε και πόσο αλλάζουν οι εποχές από τότε που απλά βόλταραν στις παραλίες, στην εποχή της γιαγιάς μου που έμπαινε με το μισοφόρι της (με αποτρίχωση ή χωρίς), στην εποχή των γονιών μου με τα σεμνά «μπανιερά» τους, ως τις μέρες μας που το μάτι πολλές φορές αποστρέφεται την υπερβολή και την ασχήμια του «ξεγυμνώματος» που πολύ συχνά προκαλεί απλά αηδία.
Για τους φόβους λοιπόν και τις αγωνίες μας θα μπορούσαμε ή να μην ξαναπάμε θάλασσα ή να χωριστούν οι παραλίες σε ανδρικές και γυναικείες ή απλά να ξεχάσουμε ό,τι μας μπλοκάρει και να απολαύσουμε μόνο την στιγμή μας μαζί της!
Για να τα πιάσουμε όμως με την σειρά τους.
Ναι, έρχεται καλοκαίρι. Ναι, για κάποιους ανθρώπους δεν είναι καθόλου εύκολο να βγάλουν τα ρούχα τους και να μείνουν με το βρακί και ποτέ αλήθεια δεν κατάλαβα τι διαφορά έχει το μαγιό από ένα βρακί, σουτιέν κλπ.
Πες ότι το παραβλέπει κάποιος αυτό κι ότι δεν έχει πρόβλημα και ξεντύνεται ωραία και καλά χωρίς δεύτερες σκέψεις στο εμπρός και στο πίσω μέρος του μυαλού του. Ναι ξέρω, δεν υπάρχει αυτός ο άνθρωπος.
Αν είσαι από αυτούς που ψάχνουν τα οργανωμένα και κοντά στον ναυαγοσώστη (αν υπάρχει βέβαια), είσαι μάλλον από τους πολύ άνετους με το τέλειο σώμα, το ακριβό μαγιό, το τσόκαρο και τα λοιπά αξεσουάρ, αγαπάς τα σπρέι για τα μαλλιά, τα αδιάβροχα καλλυντικά και το μπρονζέ σου βάψιμο, τον φρέντο καπουτσίνο και το νύχι κάγκελο.
Βέβαια, υπάρχει και η πιθανότητα να είσαι ηλικιωμένος άνθρωπος με μικροπροβλήματα υγείας, οπότε όσο πιο κοντά στον σωτήρα, τόσο καλύτερα.
Αλλά τελικά ναι, το ξέρω αυτό το βλέμμα κάτω από το γυαλί που νομίζεις ότι δεν φαίνεται, όχι εσένα, εσένα της γυναίκας που κοιτάς την άλλη γυναίκα και την περνάς ακτίνες χ να δεις πόση ατέλεια έχει, πόσες ραγάδες και πόση κυτταρίτιδα, πόση κοιλιά και τι κούρεμα, από πού πήρε το μαγιό της και τι σαγιονάρες φοράει, αν η τσάντα της είναι από γνωστό μαγαζί ακριβή η φτηνή, της μόδας ή εκτός σεζόν, πού βρήκε την πετσέτα της, αν κρατάει συνέχεια την ίδια, αν έχει παρέα και τι παρέα κι αν στα μεσοδιαστήματα θα τσιμπήσει κάτι και τι είναι αυτό.
Κι αν είσαι μάνα με παιδιά ανήκεις και συ σε άλλη κατηγορία γιατί υπάρχουν αυτές που πάνε θάλασσα με μάνα ή πεθερά για βοήθεια, που κουβαλάνε ένα σκασμό παιχνίδια, που έχουν σε πενήντα τσάντες τάπερ με τοστ, μπισκότα, φρούτο κομμένο, φρούτο άκοπο, κρέμες, χώρια τα υπόλοιπα σνακ που πιθανά να βρεθούν εκεί γύρω σε κάποιοι μαγαζί, πάνες και αλλαξιές μια βαλίτσα για να μην κρυώσουν τα παιδιά, αντιηλιακά ασβέστη και τρεις ομπρέλες στην σειρά…
… ή να είσαι από τις άλλες που είναι πολύ χαλαρές και πάνε μόνες με τα παιδάκια τους και απολαμβάνουν την ομορφιά και μάλιστα χωρίς να φωνάζουν και να στριγγλίζουν, αυτό που το βάζεις!
Όμως το πιο δύσκολο, ταπεινωτικό και επικριτικό βλέμμα το έχουν οι γυναίκες προς άλλες γυναίκες. Συγνώμη κορίτσια, έτσι είναι. Η σύγκριση γίνεται αυτόματα, σχέση ηλικίας – σώματος, καλά κρατιέται αυτή, ειδικά σε παραλίες που πηγαίνουμε συνέχεια ως τις κοντινές μας, θα τύχει κάθε καλοκαίρι να βρεθούν τα ίδια μάτια να κοιτούν τα ίδια πόδια, τα ίδια μπούτια, τα ίδια στήθη.
Το σκανάρισμα τελειώνει όταν οι ατέλειες της άλλης είναι περισσότερες από τις ατέλειες αυτής που κοιτά. Και δω έρχεται μια κάποια ανακούφιση!
Καλοκαίρι πλησιάζει λοιπόν, ο καθένας «οφείλει» να αφήσει τα ψυχολογικά και τις εμμονές του στην άκρη για να χαρεί ή να κάνει πως χαίρεται.
Αν δεν μπορούμε να δεχτούμε τον εαυτό μας με τα ελαττώματά του, τουλάχιστον ας μην ενοχλούμε τους άλλους ανθρώπους με το αδιάκριτο βλέμμα μας. Ή με τις αδιάκριτες κουβέντες ή τα σχόλια μας.
Ποτέ δεν ξέρεις πως δημιουργήθηκε μια ουλή, ποια φάρμακα ή ανωμαλία ορμονών δημιούργησαν κυτταρίτιδα ή για ποιον λόγο μια αυξομείωση βάρους άφησε τα σημάδια της με ραγάδες!
Δεν έχουμε όλοι γεμάτο πορτοφόλι, ώστε το εβδομαδιαίο μας πρόγραμμα να περιλαμβάνει αισθητικό και μικροεπεμβάσεις. Δεν γεννηθήκαμε όλοι μάρμαρα, λιγνοί χωρίς λίπος και τρίχες και δεν είμαστε όλοι υγιείς, ώστε να αισθανόμαστε και να δείχνουμε τέλειοι. Ο καθένας για τον εαυτό του ξέρει.
Στόχος λοιπόν για το καλοκαίρι είναι…
- να μην κοιτώ τα πόδια μου αλλά μπροστά μου το απέραντο ελληνικό γαλάζιο
- να μην κοιτώ τα πόδια της άλλης αλλά να σκαλίζω την άμμο και να μαζεύω βοτσαλάκια
- να μην κοιτώ να βρω το ταμπελάκι του μαγιό της
- αν συναντήσω γνωστή να μην κάνω αδιάκριτες ερωτήσεις τύπου πόσο μηνών είσαι, ενώ απλά η κοιλίτσα η φουσκωτή ανήκει σε άλλη κατηγορία
- να μην σχολιάζω τους συνοδούς αυτής
- να μην ντρέπομαι να φάω, να πιω
- να εμφανιστώ με το προπέρσινο μαγιό
- να είμαι εκτός μόδας
- να κρατώ την ίδια πετσέτα, την ίδια τσάντα, να φορώ τα ίδια γυαλιά
- να βρέχω σταδιακά το σώμα μου πριν μπω στην δροσερή θάλασσα και πάθω σοκ
- και βρε κορίτσια, πραγματικά δηλαδή, δεν πειράζει που δεν προλάβαμε να βάψουμε νύχια, αλήθεια, τα ψαράκια δεν παρεξηγούν αν μας δουν και μια φορά άβαφες!
- τώρα αυτό δεν ξέρω πως θα σας φανεί, αλλά αν ήμουν η κόρη και πήγαινα με τον μπαμπά μου για μπάνιο, θα ντρεπόμουν να φορώ μπραζίλιαν ή στρινγκ, δεν ξέρω, λογικά έχω μείνει πολύ πίσω, σίγουρα όμως αν ήμουν πατέρας, θα είχα ένα θεματάκι… γιατρέ μου, τί μου συμβαίνει;
Και τελικά, αν κάτι από αυτά που πάνω μας υπάρχουν και δεν μας αρέσουν, ας μπούμε σε μια σειρά, βάζοντας στόχο του χρόνου με το καλό να έχουμε φροντίσει όσο γίνεται, να διορθώσουμε ό,τι και όσο διορθώνεται!
Να είμαστε όλοι καλά αδέρφια! Μόνο αυτό έχει σημασία, αυτό μόνο αρκεί. Ελπίζω σε ένα όμορφο και ήρεμο καλοκαίρι που θα περάσει κι αυτό όπως τα προηγούμενα. Ας είναι με λίγη περισσότερη χαρά!
Σας φιλώ… Καλές βουτιές! Και… όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά σε θάλασσες και ακτές! Α, και ατομική υγιεινή για να περάσουμε όλοι καλά, χωρίς μικρόβια και αρρώστιες, κοινώς να πλενόμαστε και να διατηρούμε καθαρό το σώμα! Όχι άλλη μπόχα, φτάνει όση αντέξαμε τόσα χρόνια…
Ελπίδα Π.
