Ω, εαυτέ!…

2

Θέλω να ξεχνώ πως σε κουβαλώ παντού, θέλεις να ξεχνάς πως με κουβαλάς παντού. Κλείνω για λίγο τα μάτια στην αλήθεια μα βλέπω καθαρά ακόμα κι έτσι. Ξέρω ότι δε μου φταίει κανείς παρά ο εαυτός μου, αυτός ο άλλος, ο ίδιος εγώ. Μ’ αυτόν είναι η καθημερινή σύγκρουση, με ό,τι με κάνει αυτό που είμαι.

Στην αρχή πάντα φταίει κάποιος άλλος. Ο άλλος. Δε θα ορίσω το διάστημα, μπορεί να είναι ολόκληρη ζωή. Όποιος και να φταίει, το κράτος, η πόλη, το χωριό, ο γείτονας και το κακό σύστημα, το στραβόξυλο ο προϊστάμενος, ο άντρας και ο φίλος, η πωλήτρια, ο γιατρός, το ξαφνικό, ο κακός εαυτός εξακολουθεί να παραμένει πρόβλημα.

20170126_185741
Δεν μπόρεσα αλλιώς να αποδώσω την “ελπίδα”… μόνο με αυτό το αβγό, που γεννάει ζωή και που τελικά μπορεί να είναι ένας πλανήτης! Κράτα αυτό που σου αρέσει κι εγώ σου χαρίζω όλο το πορτοκαλί του κόσμου!

Ο κακός ο εαυτός μου δεν περιορίζεται στο σπίτι, τον παίρνω παρέα στη δουλειά, στην παρέα, στο αυτοκίνητο, στο αεροπλάνο, στο θέατρο, στο ΙΚΑ, στον μπακάλη. Τον ντύνω και τον κυκλοφορώ με τα ωραία καθαρά ρούχα και του κολλάω ένα χαμόγελο πλατύ και την επίκριση πάνω πάνω, έτοιμη να εκτιναχθεί στα ύψη των ορίων μου. Εδώ το μεγάλο μπαούλο γεμίζει κάθε μέρα, μα το όνειρο περιορίζεται στο να αδειάσει κάποτε, να μείνει κουτί μικρούλι, που αντί συλλέκτης προβλημάτων, κακών στιγμών και λάθος αποφάσεων να γίνει κάτι άλλο, κάτι πολύ σπουδαίο.

20170129_113139-1.jpg
Για να βρεις θέα, πρέπει να ανέβεις μεγάλη ανηφόρα!

Κάθε μέρα συναντώ άλλα δυστυχισμένα παιδιά και δύστροπα που μεγάλωσαν και κατέληξαν ταλαιπωρημένα μεγάλα παιδιά, που αρρωσταίνουν στην πορεία και τα δικά τους παιδιά για να συνεχιστεί η παράδοση. Μαζί με αυτά τα παιδιά νοσούν κοινωνίες ολόκληρες, αντιγράφοντας και υιοθετώντας άλυτα προβλήματα και πρότυπα και μπερδεύεται το πρόβλημα του ενός με του άλλου και βρες άκρη εσύ ποιος φταίει. Αυτά τα παιδιά κάποια μέρα γίνονται σύζυγοι, φίλοι, εργαζόμενοι, πολιτικοί, στρατιωτικοί, υπουργοί και προϊστάμενοι και μέσα από τους νέους ρόλους τους βγάζουν απωθημένα γενεών. Λάθος σπουδές, λάθος γάμοι, λάθος επιλογές, λάθος τρόπος να συνδιαλέγεσαι με τον συνάνθρωπο. Γιατί απλούστατα δεν ξέρεις ότι το πρόβλημα είσαι εσύ και αν δεν διορθωθείς εσύ, πάντα θα εισπράττεις λάθος συμπεριφορά και λάθος αγάπη.

20170129_115827-1.jpg
… το βλέμμα πάντα ψηλά στον ουρανό, ακόμα και κόντρα στο φως του ήλιου…

Ελπίζω σε ένα καλό που θα βρει ανταπόκριση. Ξεχνάω τα υπόλοιπα, γιατί όπως έλεγε κι ο μπαμπάς, για όλα υπάρχει κατάλληλος χρόνος. Τίποτα δε γίνεται από μόνο του, όλα θέλουν κόπο και όλα έρχονται στην ώρα τους. Και στη ζωή να μη φοβάμαι παρά μόνο τους ηλίθιους, τους κουτοπόνηρους, τους κομπλεξικούς και τους βολεμένους. Αυτοί είναι ανίκητοι. Έλεγε κι εγώ άκουγα, άλλωστε οι γονείς έχουν υποχρέωση να λένε! Ως τη στιγμή που θα διαπιστώσουμε, πως οι άνθρωποι αυτοί οι παντογνώστες, οι αήττητοι και αγέρωχοι, αυτοί οι αθάνατοι γονείς που καμιά αρρώστια δεν τους αγγίζει και κανένα πρόβλημα καθώς έχουν την τέλεια λύση για όλα, δεν είναι τίποτε άλλο από απλοί άνθρωποι. Με φόβους δικούς τους και αγωνίες πολλές, προβλήματα και πιθανόν άρρωστους γονείς που την έκαναν τη ζημιά τους. Στην πορεία κατέληξαν να έχουν εμπειρίες, άρα, έγιναν αυτόματα σοφοί. Και έκαναν καραμέλα το «εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα’ ρθεις» οπότε μη μου κολλάς πολύ, γιατί το έχω δει το έργο καιρό πριν από σένα και ξέρω.

20160811_000840-1.jpg
Σπίτια ριζωμένα, δέντρα στον αέρα…

Αφήνω τα αφτιά στο βουητό τους, βάζω δυνατά μουσική να μην ακούω τις μέσα φωνές, ακυρώνω εισιτήρια, αναβάλλω σχέδια. Κρατώ μερικά όνειρα, που αν και δυσκολεύομαι να θυμηθώ, εν τούτοις ξέρω ότι υπάρχουν κι επιθυμώ να συναντήσω.

Μα προτιμώ τη σιωπή κάποιες φορές, παρακαλώντας εκ των προτέρων για όνειρο σαν αληθινό, μήπως και καλυφθεί το μάταιο και κενό της επόμενης μέρας. Ποιος θέλει να αλλάξει τον κόσμο χωρίς να έχει αλλάξει πρώτα τον εαυτό του;

Ας μην είναι εξουθενωτική αυτή η νύχτα. Τόσα βράδια εξάντλησης με ανοιχτά πάνω στα στρώματα χαρτιά, είναι νομίζω αρκετά. Ξεπληρώνω κι αύριο..

Ελπίδα Π.

20160810_013459.jpg
“Μη πιστεύεις ό,τι λέν τα μάτια σου. Δείχνουν μόνο τους περιορισμούς. Να κοιτάζεις την κατανόησή σου, ν’ ανακαλύπτεις ό,τι γνωρίζεις ήδη και θα δεις πως πρέπει να πετάς”… Ο Γλάρος Ιωνάθαν

«Ζητώ συγνώμη που δεν απαντώ  Αλλά λάθος δικό μου δεν είναι

Που δεν αντιστοιχώ Σ’ αυτόν που σε ’μένα αγαπάτε.

Ο καθένας μας είναι πολλοί Εγώ είμαι αυτός που νομίζω πως είμαι.

Άλλοι με βλέπουν αλλιώς Και πάλι λάθος κάνουν.

Μη με παίρνετε γι’ άλλον Κι αφήστε με ήσυχο.

Αν εγώ δεν θέλω. Να βρω τον εαυτό μου

Γιατί οι άλλοι για μένα να ψάχνουν;»

Απόσπασμα από το βιβλίο του Φερνάντο Πεσσόα, Ποιήματα, εκδ. Printa.

……..

Ω εαυτέ μου! ω ζωή!… των ερωτημάτων αυτών που επαναλαμβάνονται•
Των ατελείωτων τρένων των απίστων— πόλεων έμπλεων με τους ανόητους•
Του εαυτού μου αδιάκοπα που μέμφεται τον εαυτό μου, (καθώς ποιός περισσότερο ανόητος από εμένα, και ποιός περισσότερο άπιστος;)
Ματιών που μάταια ποθούν το φως— των επονείδιστων στόχων—του αγώνα που αέναα ξαναρχίζει,
Των φτωχών εκβάσεων των πάντων— των βραδυκίνητων και ρυπαρών όχλων που βλέπω γύρω μου•
Των αδειανών και άχρηστων χρόνων της αδράνειας— με τον αδρανή εμένα συνυφασμένων,
Το ερώτημα, ω εαυτέ μου! τόσο λυπητερό, επανέρχεται—Τί το καλό μέσα σε αυτά, ω εαυτέ μου, ω ζωή;

Ότι είσαι εδώ—ότι ζωή υπάρχει, και ταυτότητα•
Ότι το παντοδύναμο παιχνίδι συνεχίζεται, και συ μπορείς να συνεισφέρεις μια στροφή.

(Γουώλτ Γουίτμαν)

Photo by Felicia Buitenwerf on Unsplash

2 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Αχ! Ελπίδα μου! Πόσοι τέτοιοι φωτεινοί παντογνώστες ζουν παντού και πάντα; Πού όλα γύρω τους είναι στραβά κι ανάποδα και μόνο αυτοί ξέρουν και μόνο αυτοί γνωρίζουν τι είναι σωστό, όρθιο, άσπρο… Δύσκολο να πετάξεις την καυτή πατάτα που σου αφήνουν στα χέρια οι πρόγονοί σου. Αν τα καταφέρεις, υπάρχει Ελπίδα αν όχι τότε είσαι ένας από αυτούς. Και πώς να αλλάξει ο κόσμος έτσι πώς;

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ