Είναι παράξενο μα και εντυπωσιακό πως μια απλή καθημερινή ανάρτηση μίλησε τόσο πολύ στην καρδιά μας και υπήρξε αλληλεπίδραση σημαντική που δεν σας κρύβω την ευχαριστήθηκα.
Αφορμή ήταν μια φωτογραφία με τον καφέ τον πρωινό και τα σκυλάκια μου να κοιτούν με προσήλωση λες και είχαν να φάνε χρόνια, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα!
Και ποιο είναι το θέμα τελικά;
Το θέμα ήταν ότι κατάφερα, μετά από μια απλή ίωση να σηκωθώ από το κρεβάτι και να ετοιμάσω ένα μικρό ελληνικό καφεδάκι που τόσο μού έλειψε και να καθίσω για λίγο στο τραπέζι της κουζίνας, απολαμβάνοντας την ημέρα.
Τα καθημερινά, τα απλά, τα συνηθισμένα, αυτή η ευλογημένη ρουτίνα που πολλές φορές βαριόμαστε, βρίζουμε, αγνοούμε και άλλα πολλά, είναι τόσο μα τόσο σπουδαία και σημαντική υπόθεση!
Γιατί ούτε είμαστε πάντα σε θέση να την έχουμε και να την χαιρόμαστε, όπως την απλή καθημερινή ετοιμασία του πρωινού για παράδειγμα, ούτε μπαίνουμε στη διαδικασία να σκεφτούμε ότι υπάρχει πολύς κόσμος που έχει άλλη ρουτίνα, δύσκολη και καθόλου ευχάριστη.
Να σκεφτούμε ότι δίπλα μας, φίλοι, γνωστοί, συγγενείς, δεν είναι σε θέση να έχουν μια μέρα καλή, μια μέρα ήσυχη και συνηθισμένη.
Που το μικρό, το ελάχιστο μπορεί να είναι μεγάλος αγώνας για αυτούς και που σε κάποιες περιπτώσεις απραγματοποίητος, όπως το να φτιάξουν καφέ, να στύψουν ένα πορτοκάλι, να ετοιμάσουν μια φέτα ψωμί, να κάνουν δηλαδή απλά πράγματα, μα τόσο βασικά.
Να γευτούν μια καθημερινότητα που σε εμάς φαίνεται βαρετή όμως για αυτούς θα ήταν μια μέρα θαυμάσια.
Να είχαν δυνατότητα να γευτούν ένα νόστιμο φαγητό, να δοκιμάσουν ένα σοκολατάκι, να πιουν ένα καφεδάκι, θα ήταν σα να έκαναν τον γύρο του κόσμου συλλέγοντας εμπειρίες.
ΚΙ ΟΣΟ ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΘΑΡΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΙΣΩΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΑΚΙ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ, ΠΟΥ ΟΙ ΑΠΛΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΕΣ, ΠΟΥ Η ΡΟΥΤΙΝΑ ΚΙ ΑΥΤΗ ΘΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΕ ΔΥΣΚΟΛΙΑ.
Μα είναι ευλογημένη αυτή η ρουτίνα τελικά!
Ήρθε ο καιρός να την αξιολογήσουμε, να την εκτιμήσουμε, να ευχαριστήσουμε που μπορούμε να κάνουμε τα απλά, τα βαρετά, τα ίδια και τα ίδια τα καθημερινά.
Όσοι μπορούμε να την έχουμε και να τη ζούμε ας ησυχάσουμε και να την απολαύσουμε όπως της αξίζει.
Τις καθιερωμένες ετοιμασίες, την καθαριότητα, το μαγείρεμα, τα ψώνια…
Απαντώ σε μια φίλη ότι «όλοι μουρμουρίζουμε κι όλοι έχουμε ένα μοναδικό ταλέντο… να ξεχνάμε τα καλά που έχουμε! Κάνω προσπάθεια για να τα θυμάμαι και να ευχαριστώ το Θεό για όσα έχω κι όταν δεν είμαι άρρωστη! Αγαπώ όμως τελευταία πάρα πολύ τα σίγουρα, μικρά κ καθημερινά… με ησυχάζουν!»
Αυτό εύχομαι σε όλους. Να βρούμε την υγεία μέσα σε όσα μπορούμε να κάνουμε κι ας φαίνονται μικρά, ταπεινά και συνηθισμένα.
Ελπίδα Π.
Πηγή φωτογραφίας τίτλου: unsplash
Εξαιρετικό άρθρο👍
Ευχαριστώ!