Κρανιδιώτικα γκανάκια και μια μικρή βόλτα στο Κρανίδι!
Να σας πάω μια μικρή βόλτα στον όμορφο τόπο μου;
Ελάτε μαζί μου στην επαρχία του Δήμου Ερμιονίδας και τα όμορφα χωριά του Δήμου μας. Συγκεκριμένα σήμερα θα σας πάω γευστική και νοερή βόλτα στο δικό μου χωριό, την κωμόπολη και πρωτεύουσα του διευρυμένου δήμου, το Κρανίδι.
Γενέτειρα πολιτικών που έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην Επανάσταση, όπως του αρχιμανδρίτη Αρσένη “Παπαρσένη” Κρέστα και του Εμμανουήλ Ρέπουλη, στενού συνεργάτη και αντιπροέδρου της κυβέρνησης Βενιζέλου. Κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης του εκτελεστικού έχει αποτελέσει έδρα της κυβέρνησης και από την Ερμιόνη ξεκίνησε η Α’ Εθνοσυνέλευση κατά το διάστημα που ζούσε εκεί ο Θ. Κολοκοτρώνης, προετοιμάζοντας το έδαφος για το ελεύθερο κράτος.
Εδώ γεννήθηκαν επίσης σημαντικοί πνευματικοί ανθρώποι, όπως ο Μητροπολίτης Παντελεήμων Παπαγεωργίου, ο Παντελεήμων Φωστίνης, ο π. Αντώνιος Γκίγκιζας, ο π. Παύλος Νικηταράς και πολλοί άλλοι. Σημείο αναφοράς ο Μητροπολιτικός Ιερός Ναός του Τιμίου Προδρόμου στη συνοικία Αγιάννης, με την σπάνια θαυματουργή του εικόνα, έργο του Εμμανουήλ Τζάνε. Εορτάζει ως πολιούχος στις 29 Αυγούστου.
Όταν γίνεται αναφορά στην επαρχία, λογικό είναι να μιλάνε όλοι για τα “διάσημα” χωριά της. Το Πορτοχέλι ή την Ερμιόνη. Στην ουσία όμως, δεν είναι μόνο Πορτοχέλι και Ερμιόνη η περιοχή μας, όπως δεν είναι όλη η Ελλάδα μόνο Αθήνα.
Απέναντι από τα νησιά του Αργοσαρωνικού την Ύδρα, τις Σπέτσες και σε κοντινή απόσταση από τον Πόρο μέσω Γαλατά, η επαρχία της Ερμιονίδας με τα γραφικά και ιστορικά χωριά της, είναι το μικρό στολίδι του Ν. Αργολίδας στο ΝΑ άκρο του.
Πρωτεύουσα της επαρχίας το Κρανίδι, το δικό μου χωριό, χτισμένο στους λόφους της Αγίας Άννας και της Μπαρδούνιας. Ανατολικά του έχει την νησιωτικής ομορφιάς Ερμιόνη, δυτικά το κουκλίστικο ψαροχώρι της Κοιλάδας, χωριό του συζύγου. Νότια το τουριστικό Πορτοχέλι με εύκολη πρόσβαση στις Σπέτσες και στο Βορρά τους πανέμορφους Φούρνους με τις ολάνθιστες αυλές τους. Το Κρανίδι είναι γεμάτο αρχοντικά σπίτια, παλαιά καπετανέικα που κυριαρχεί η πέτρα και το ξύλο. Στα στενά του δρομάκια -αρβανίτικα ρούγκιζες- μετά βίας περνάς είτε πεζός, είτε με αμάξι.
Τα εξίσου μικρά χωριά των Διδύμων με τα σπήλαια – Δολίνες- και τα γραφικά εκκλησάκια μέσα σε αυτά, οι Φούρνοι με τις υπέροχες αυλές τους και τα πολύχρωμα λουλούδια τους, με το προϊστορικό σπήλαιο Φράγχθι, τα Παπούλια και το φαράγγι Καταφύκι, όπου εξελίσσεται σε αναρριχητικό προορισμό, το Λουκαΐτι και το Ηλιόκαστρο με τις γραφικές ταβέρνες τους, το Θερμήσι με τις εκδηλώσεις του, το κάστρο της Θερμησίας και τη λιμνοθάλασσά της και την εύκολη πρόσβαση στην Ύδρα, γίνονται πόλος έλξης ντόπιων και τουριστών που συνδυάζουν θάλασσα, γεύση και εξερεύνηση στην περιοχή.
Εκτός από τουριστικός προορισμός, η επαρχία μας, φημίζεται για το εξαιρετικό της ελαιόλαδο. Μάλιστα είναι προϊόν ΠΟΠ με ονομασία προέλευσης. Οι βασικές ποικιλίες Μανάκι και Κορονέικη, δίδουν ένα ιδιαίτερο λάδι, άριστης ποιότητας. Κάθε χρόνο που μαζεύουμε τις ελιές, συνηθίζουμε να φτιάχνουμε ντόπιες τηγανίτες με το πρώτο λάδι για τα με ‘γεια, να είναι καλοφάγωτο! Τα ονομαζόμενα στην περιοχή μας, “Γκανάκια” ή γκάνεζες των οποίων η συνταγή είναι η εξής:
300 γρ αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
Χυμό από ένα πορτοκάλι ή μανταρίνι
Ξύσμα πορτοκάλι, μανταρίνι
220 γρ νερό
1.κ.γ. κονιάκ
Ρίχνουμε σε ζεστό λάδι κουταλιές από τον πηχτό χυλό, που έχουμε ανακατέψει σε ένα μπολ με σύρμα, στο 7 από το 9 της κουζίνας μου η θερμοκρασία στο μάτι. Βγάζουμε τις τηγανίτες σε απορροφητικό χαρτί να φύγει το περιττό λάδι και τις σερβίρουμε ζεστές με μέλι, άχνη ζάχαρη και κανέλα. Και λέμε με ‘γεια το νέο λαδάκι!
Το καλοκαιράκι τις σερβίρουμε με παγωτό καϊμάκι ή βανίλια. Ακόμα και σκέτα όμως τα Γκανάκια είναι υπέροχα και τα αγαπάμε μικροί μεγάλοι. Σε περιόδους νηστείας είναι πρώτο κέρασμα σε καλέσματα ή συγκεντρώσεις, όπως και οι λουκουμάδες.
Μου θυμίζουν πάντα την γιαγιά Μίνα, για κάποιο λόγο τις έχω συνδέσει με τη βροχή και τον ζεστό καφέ. Αν είμαι τυχερή και τον φτιάξει ο σύζυγος και ακόμα πιο τυχερή και δεν γκρινιάξουν τα σπλάχνα μου για το ότι η γη γυρίζει -και γιατί να γυρίζει, εμάς μας ρώτησε;!- θα φάω καμία δεκαριά στην καθισιά και θα πιάσω καναπέ. Αν γκρινιάζουν, πάλι θα θρονιαστώ, αλλά θα έχω μια μικρή ταραχή λόγω αρνητισμού στην ατμόσφαιρα και θα φάω εννιά αντί για δέκα. Δεν παχαίνουν, ομορφαίνουν μάνα’μ!
Το μόνο μυστικό είναι να είναι πηχτός ο χυλός να μην τραβήξουν λάδι και να τηγανιστούν σε ελάχιστο ελαιόλαδο.
Το σχήμα εύκολα θα το πετύχετε, αν ρίξετε κουταλιές κουταλιές στο τηγάνι από το πλάι του κουταλιού.
Αν δεν έχετε έρθει στα μέρη μας, μπορείτε να το συνδυάσετε με εκδρομή στα νησιά του Αργοσαρωνικού, το Ναύπλιο, την Επίδαυρο και τις Μυκήνες και να δείτε από κοντά τις ομορφιές αυτού του τόπου. Του δικού μου ομορφότοπου! Αν σας άρεσε το οδοιπορικό, θα το συνεχίσω και με τα υπόλοιπα χωριά της επαρχίας μας.
Ο άνθρωπος και οι λαοί γενικότερα, θα έπρεπε να ζουν αρμονικά στα εδάφη τους.
Να μην εκριζώνονται επειδή τους ξεπουλάει “η Δύση”, να μην βομβαρδίζονται σε ειρηνικά φεστιβάλ, να μην χάνουν σπίτια, πατρίδες και τους αγαπημένους τους επειδή οι γείτονες τούς θεωρούν κτήμα τους. Να μην διχοτομούνται επειδή κάποιοι τους προδίδουν και άλλοι το εκμεταλλεύονται. Οι λαοί πρέπει να ζουν ήσυχα και ειρηνικά στα εδάφη που πάντα ήταν τα σπίτια τους.
Θα ήθελα μια μέρα να ξυπνήσω εγώ ή οι επόμενες γενιές και να μην ξέρει κανείς τι σημαίνει “σειρήνα πολέμου”. Οι πόλεμοι να αποτελούν μονάχα το μακρινό παρελθόν μας. Κανένα παρόν και κανένα μέλλον σε όλη τη γη, δε θα πρέπει να βιώνει πόλεμο σε αυτόν τον υποτιθέμενο σύγχρονο και εκπολιτισμένο κόσμο. Ας ελπίσουμε μια μέρα και ας προσευχηθούμε για αυτό…
