Δε θα περιμένω την κατάλληλη στιγμή, γιατί απλά δεν υπάρχει!

Δε θα περιμένω την κατάλληλη στιγμή, γιατί απλά δεν υπάρχει…

Πολλά με κρατούσαν πίσω. Πάρα πολλά στα οποία έδωσα υπερβολική αξία, ενώ δεν έπρεπε να σταθώ ούτε μισό λεπτό! Όμως, έτσι γίνεται συνήθως, κάνουμε άπειρους κύκλους πρώτα, γύρω γύρω απ’ όσα δεν έχουμε την ωριμότητα να αντιμετωπίσουμε και σιγά σιγά έρχεται η στιγμή, μέσα από την προσωπική μας εξέλιξη και τον προσωπικό μας αγώνα να καταλάβουμε εμάς, να καταλάβουμε τον κόσμο, να μελετήσουμε, να απολαύσουμε, να ευχαριστήσουμε για τη χαρά της ίδιας της ζωής και να κάνουμε εύκολα όσα μέχρι χθες μας φαινόταν δύσκολα και ακατόρθωτα! 

Η πρώτη ανάρτηση λοιπόν, καθυστέρησε πολλά χρόνια! Όμως ποιός μπορεί να ξέρει, αν όντως τελικά καθυστέρησε ή αν ήρθε στην κατάλληλη στιγμή!

Η πρώτη ανάρτηση, η πρώτη δημοσίευση, δεν ήθελα να έχει ημερομηνία νέου έτους, δηλαδή να ξεκινά την πρώτη του πρώτου και να είναι άλλη μία απόφαση στην πλούσια λίστα που κάθε χρόνο ευλαβικά φτιάχνω, ανανεώνω, συμπληρώνω αλλά σχεδόν ποτέ δεν ακολουθώ, όπως κάνεις και συ υποθέτω. Η πρώτη ανάρτηση ήθελα να είναι τοποθετημένη χρονικά σε κάποια τυχαία μέρα κάποιου έτους, έτσι απλά, χωρίς υποσχέσεις και άπιαστους στόχους.

Κάτι μού λέει όμως, πως είστε πολλοί εκεί έξω που συμφωνείτε μαζί μου. Σίγουρα έχετε ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και ταλέντα και δεν κινείστε με ένα μόνο σχέδιο, δεν ακολουθείτε τυφλά κάποιο πρόγραμμα, ούτε φοράτε παρωπίδες. Σκέφτεστε, διαβάζετε, αγαπάτε, αγωνίζεστε για την καθημερινότητα και για το μη τέλειο, αυτό που σημαίνει τελικά αλήθεια και αρετουσάριστη πραγματικότητα. Με λίγα λόγια οι σελίδες αυτές ανήκουν σε σας, τους αληθινούς, τους πραγματικούς ήρωες της καθημερινότητας!

Με παρέα και έδρα το elpis calling απευθύνομαι σε όλους τους ανθρώπους της γης κάθε φύλου, φυλής και ηλικίας. Στο ιστολόγιο αυτό χωρούν όλοι οι καλοί των καθημερινών πραγμάτων και του αγώνα, της λογικής και του ρομαντισμού, της ελευθερίας και της ισότητας. Υπάρχει χώρος για εργαζόμενους, ανασφάλιστους, άνεργους, καταθλιμμένους, άρρωστους, χαρούμενους, ρομαντικούς, χωρισμένους, μπερδεμένους, παντρεμένους, μόνους, δυναμικούς, φοβισμένους, γενναίους, αδικημένους, φιλόζωους, ονειροπόλους, ισορροπιστές, πιστούς, ειρηνοποιούς, μοναδικούς ανθρώπους κάθε γειτονιάς του κόσμου!

Εδώ απόλυτα δε χωρούν οι βάρβαροι κάθε λογής!

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, λέω πως μπορεί να έχουμε κάτι κοινό! Την αγάπη κυρίως στη ζωή, την αγάπη στις αξίες της ζωής, στις καλές σκέψεις και στα όνειρα τα μικρά ή τα μεγάλα! Οι προσδοκίες μου δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλες, ξέρω, πως ακόμα και οι απλές μικρές προσδοκίες αρκούν για να φέρουν την ανατροπή!

Χαίρομαι που είσαι εδώ!

Μη χαθούμε!

Φτιάχνω από παιδί, φτιάχνω ζωή
Πάνω στα αστέρια, την κορφή του κόσμου
πες μου πώς να φτάσω με τα χέρια..

Φωτογραφία τίτλου by Sixteen Miles Out on Unsplash