Σχεδόν αυτοδίδακτη, σχεδόν πιάνει το χέρι μου, σχεδόν ακολουθώ τα πατήματα των δασκάλων, σχεδόν τηρώ πιστά το πρωτότυπο, σχεδόν δείχνω σεβασμό σε κανόνες και ρυθμούς.

Το πινέλο όμως το αγαπώ. Και για να κρατηθώ στα ίσα μου πότε, πότε ακολουθώ την αγιογραφία, για να ορίζω με το συγκεκριμένο την χαρά της ελευθερίας μου, που πιθανά να με οδηγούσε σε μουτζούρες.

Δυστυχώς δεν έχω φωτογραφίες απ όλα τα έργα, ούτε καν καλές φωτογραφίες δεν υπάρχουν, γιατί ποτέ δεν σκέφτηκα, ότι θα έρθει η ώρα της έκθεσης.

Δεν είναι εύκολη υπόθεση η έκθεση γενικώς, αλλά θα τολμήσω και να σας δείξω ό,τι μου έχει μείνει και να δώσω υπόσχεση ότι θα προστεθούν κι άλλα, καλύτερα και με καλύτερες λήψεις φυσικά.

Όλοι μας έχουμε κάποιο ταλέντο, αλλού περισσότερο αλλού λιγότερο. Είναι ευλογία να μπορείς να κάνεις με τα χέρια σου μικρά θαύματα. Αν μπορείς και έχεις χρόνο, προσπάθησέ το, αξίζει. Κάνε ό,τι μπορείς, οτιδήποτε σε εμπνέει, δες το και σαν ψυχοθεραπεία!

        «Η βυζαντινή ζωγραφική έχει καθολική και ανθρώπινη σημασία. Γι αυτό, αντί να παλιώσει με τον καιρό και να χάσει τη σημασία της, τουναντίον, ολοένα και γίνεται πιο νέα και πιο νέα. Η βυζαντινή τέχνη είναι αιώνια, όπως το Ευαγγέλιο, απ όπου επήγασε»… Φώτης Κόντογλου, Η Πονεμένη Ρωμιοσύνη

Όμως η προσπάθεια καμιά φορά δεν αρκεί μόνο, χρειάζεται  μελέτη και  άσκηση σε ό,τι κι αν κάνουμε. Από το να φυτέψουμε ένα λουλουδάκι μέχρι να φτιάξουμε κάτι με τα χέρια μας. Και τα γλυκά θέλουν προσπάθεια και τα πλεκτά και οι ζωγραφιές…

… ακόμα περισσότερη προσπάθεια χρειάζεται να μπορείς να ησυχάσεις. Να μείνεις με τον εαυτό σου και να ησυχάσεις. Νομίζω αυτό θέλει την μεγαλύτερη προσπάθεια.

Ευτυχώς οι φίλοι και οι γιορτές τους ήταν αυτοί που με έκαναν να ξεκινήσω, χαρίζοντάς τους δώρα από τα χεράκια μου.

Ελπίδα Π.